beklimming vulkaan Villarica
Blijf op de hoogte en volg Cyril
14 Januari 2015 | Chili, Pucón
Voor de avonturiers heeft Pucon een grote uitdaging, de werkende vulkaan Villarica. En uiteraard kan ik het niet laten hem te bedwingen.
Aan de voet van de vulkaan begint de klim met onze uitrusting, regenjas, regenbroek, slee, stijgijzers, manchetten, helm, pikhouweel, handschoenen en dan natuurlijk zonnebrillen, lunches en water, veel water. Een kilo of 7 die op de grond niet zo zwaar lijken, maar eenmaal op de berg het dubbele lijken te wegen.
We hebben geluk, de lift blijkt open. De helft van de tijd is hij dicht omdat hij stuk is of de operator nog dronken in bed ligt. Dit bespaard ons een uur klimmen in het losse lavagruis naar de sneeuwgrens. En uit ervaring weet ik dat dat enorm zwaar is met 2 stappen omhoog en 1 naar beneden.
Een zware wandeling door de sneeuw met een stijging van 1 kilometer, maar na 5 uur ploeteren over 4 km bereiken we de top. Als beloning wachten de heerlijke zwaveldampen en uitzicht op pucon op ons. In 2012 kon je de gloeiende lava nog zien maar nu helaas niet meer.
Terug maar beneden wandelen duurt net zo lang, maar gelukkig hebben ze een betere variant bedacht !!! Ruim 800 meter op je kont van de berg af sleeën. Wat een fantastische ervaring. Benen en knieën bij elkaar om te voorkomen dat er een kuub sneeuw tussen komt, iets achterover leunen, pikhouweel gebruiken als rem en glijden maar. Het voelt als een soort rodelbaan en je maakt ook echt snelheid en wordt regelmatig gelanceerd. Tot ik naast de baan de baan wordt gelanceerd en off-piste ga. Alles en overal zit sneeuw, tot in je onderbroek. Echt een kick als je na 45 minuten weer op de grond staat en dan baal je dat ze geen skilift omhoog hebben om nog een keer te gaan. Nu al een hoogtepunt van de reis.
Aan de voet van de vulkaan begint de klim met onze uitrusting, regenjas, regenbroek, slee, stijgijzers, manchetten, helm, pikhouweel, handschoenen en dan natuurlijk zonnebrillen, lunches en water, veel water. Een kilo of 7 die op de grond niet zo zwaar lijken, maar eenmaal op de berg het dubbele lijken te wegen.
We hebben geluk, de lift blijkt open. De helft van de tijd is hij dicht omdat hij stuk is of de operator nog dronken in bed ligt. Dit bespaard ons een uur klimmen in het losse lavagruis naar de sneeuwgrens. En uit ervaring weet ik dat dat enorm zwaar is met 2 stappen omhoog en 1 naar beneden.
Een zware wandeling door de sneeuw met een stijging van 1 kilometer, maar na 5 uur ploeteren over 4 km bereiken we de top. Als beloning wachten de heerlijke zwaveldampen en uitzicht op pucon op ons. In 2012 kon je de gloeiende lava nog zien maar nu helaas niet meer.
Terug maar beneden wandelen duurt net zo lang, maar gelukkig hebben ze een betere variant bedacht !!! Ruim 800 meter op je kont van de berg af sleeën. Wat een fantastische ervaring. Benen en knieën bij elkaar om te voorkomen dat er een kuub sneeuw tussen komt, iets achterover leunen, pikhouweel gebruiken als rem en glijden maar. Het voelt als een soort rodelbaan en je maakt ook echt snelheid en wordt regelmatig gelanceerd. Tot ik naast de baan de baan wordt gelanceerd en off-piste ga. Alles en overal zit sneeuw, tot in je onderbroek. Echt een kick als je na 45 minuten weer op de grond staat en dan baal je dat ze geen skilift omhoog hebben om nog een keer te gaan. Nu al een hoogtepunt van de reis.
-
14 Januari 2015 - 15:01
Alie Bink:
Mooie foto's. Geven je een idee van de hoogte en uitzicht en op je achterste naar beneden is inderdaad cool. Zo te zien met een goed gewatteerde broek. Geen blauwe plekken?
-
14 Januari 2015 - 19:41
Els:
Wat fantastisch Cyril. Het komt niet vaak voor dat het weer meewerkt. Van ons groepje mocht er van de gids (en) maar één potige jongen naar boven en die kwam helemaal kapot en met een geheel ontveld gezicht terug! Zo zie je maar, petje af!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
