Bwindi NP / berggorilla's

Er zijn van die momenten in je leven dat je even realiseert hoe bijzonder het ook weer is om ergens aanwezig te mogen zijn. Een gevoel dat ik al had bij oa Paaseiland, Machu Picchu , Taj Mahal, de Chinese muur (en dan niet het restaurant) maar ook bij de orang oetangs, komodo-varanen, springende walvissen of orka's. Dit is ook weer zo'n moment, hetgeen waar ik voor naar Uganda ben gekomen; het zien van de zeldzame berggorilla.

De berggorilla is zwaar met uitsterven bedreigd, er leven er nog ca. 700 stuks op de wereld in 2 parken. Ruim de helft leeft in Uganda en de rest in Rwanda en Congo. Zoals zo vaak is de mens de belangrijkste reden van uitsterven; menselijke ziektes, ontbossing en stropen zijn de primaire redenen. De berggorilla is ook in geen enkele dierentuin omdat ze dit geen van allen hebben overleefd, daar zie je dan weer de laaglandgorilla die overigens ook heel hard achteruit gaat in aantal.

Grappig feit is dat een groot deel van de lokale bevolking ze zelf nog nooit gezien heeft en niet snapt dat er absurde bedragen worden betaald om ze te zien, ze zitten toch ook gewoon langs de kant van de weg. Zij bedoelen echter de baviaan, wel jammer dat ze ze niet zo realiseren van welke onschatbare waarde hun woud is voor deze zeldzame dieren. Ook bij onze lodge komen ze ca. 2 maal per jaar aan de rand van het woud zichtbaar voor.

Vanuit onze Gorilla Valley Lodge is het ca 15 min naar de Rushaga gate van het Bwindi NP. Vanuit hier kan je 5 verschillende familie gorilla's bezoeken die geschikt zijn voor toeristen. Ik zal de Busingye-groep gaan bezoeken. Maximaal 8 personen per groep ofwel maximaal 40 personen per dag die maximaal een uur bij de dieren mogen verblijven. Ik neem een drager, Justus, die mijn tas zal dragen. Hiermee help ik de lokale bevolking als steuntje en hij steunt mij letterlijk in de wandeling. Van de permitfee van de gorillatracking gaat 20 procent in de gemeenschapspot zodat de lokale bevolking ook echt mee profiteert van al het toerisme en het belang ziet van behoud van deze dieren en het woud. Daarentegen is het wel jammer dat de pygmee letterlijk het woud is uitgedreven en nu geen vorm van bestaan meer hebben en zwerven als nomaden. De bevolking, pygmeeën, die leefden in het woud werden niet gecompenseerd en de bevolking die zorgden voor het ontbossen werden gecompenseerd omdat ze niet meer mogen jagen in het woud. En die ontbossing gaat razendsnel, nog maar 2 procent van het land is bebost en dat is nog omdat het inmiddels parken zijn geworden.

Na een korte wandeling door de landerijen duiken we de jungle in. Al vaak in de jungle gelopen maar nog nooit zo'n dicht begroeide jungle gezien op steile hellingen. Ze noemen het dan zelf ook het ondoordringbare woud. Er moet dan ook echt een pad gekapt worden om er te komen en handschoenen zijn nodig tegen de stekelplanten. Er zijn trackers vooruit om ze te vinden zodat de tocht minimale inspanning kost, toch kan deze wel oplopen tot zes uur lopen, gelukkig vinden wij ze na anderhalf uur al.

Een uur lang genieten van deze 6 gorilla's bestaande uit 3 vrouwtjes, 2 pubers en 1 fantastische grote zilverrug. Heerlijk zitten ze te eten. Helaas bewegen ze veel over de steile helling en glijden we zelf vrolijk mee over de helling. Tot 2 maal toe doet een vrouwtje een aanval onze kant op. Met snelheid en tanden ontbloot komt ze op ons af. Ik zit net achter de eerste ranger en schrik er van maar dat is volgens hem niet nodig. Het tegenlicht en de lokatie en beweging maken het moeilijk goede foto's te maken. Gelukkig neemt de zilverrug wel de moeite te poseren en ons aan te kijken, iets wat ze bijna niet doen. Voor we het weten is het uur al weer voorbij en zit iedereen na te genieten van deze fantastische ervaring tijdens de lunch. Een ervaring die veeeeel te kort is geweest en smaakt naar meer, hier wil je toch wel de hele dag bij blijven kijken. Gezien de prijs van de excursie gaan de meeste mensen maar 1 keer, maar ik ben heel blij dat ik ben getipt om vooraf twee excursies te boeken en mag dus de volgende dag nog een keer.

Terug in de lodge horen we ook de andere verhalen van de rest van de groep die bij een andere groep zijn geweest, terwijl de lokale weeskinderen een dansvoorstelling voor ons opvoeren. Erg leuk om te zien en je zou ze stuk voor stuk adopteren. Een heeft mij voorkeur, hij zingt het hardst, danst en klapt met een grote glimlach alsof zijn leven er vanaf hangt. Leuk dan ook dat juist dat mannetje mij uitzoekt als de groep moet meedoen.

De volgende dag reist de groep vast door naar Kisoro, ik ga voor mijn tweede gorilla-ervaring. Dit keer bezoek ik de Hshongi-groep. Ondanks de korte wandeling van gisteren neem ik weer een drager, vandaag is Yosam mijn buddy. Ze hebben een eerlijk systeem waardoor iedereen gelijkmatig aan het werk is en er dus geen concurrentie is, normaal moeten ze ongeveer 1 keer per maand dragen naast hun reguliere werk als student of boer.

Ditmaal zijn we nog sneller, een eenvoudige wandeling van een half uur zonder dichte jungle, staan we bij onze trackers en weet ik dat we er al zijn. Meteen de camera in de aanslag en komt er een puber-gorilla (3 jaar) op ons afgelopen. Omdat de groep en gids nog niet klaar zijn ziet hij kans om de machete van de gids af te nemen. Het levert mij mooie plaatjes op van deze ondeugd. Het kost wat moeite om het mes terug te krijgen maar daarna begint het avontuur pas echt.

Een immense zilverrug van 17 jaar oud keert ons zijn mooie rug toe en weigert te poseren met zijn gezicht voor een foto. Wat een kracht en dominantie stralen deze beesten uit. Ik merk aan mezelf dat ik dit uur heel anders beleef dan gisteren, veel rustiger, meer genieten en veel meer observeren waar gisteren meer de drang was om die mooie foto te schieten. Vandaag zitten ze op een veel vlakker deel, beter belicht en met minder beweging. Het uur voelt dan ook veel langer dan gisteren en de foto's klikken er op los.

Het kleintje blijft ons benaderen en komt zeer zeer dichtbij. Dat is eigenlijk onnatuurlijk gedrag en hij mag mensen niet gaan zien als vriend of attractie. Nu is hij nog met moeite handelbaar maar als hij ouder wordt en sterker is hij niet te handhaven met dit gedrag. Er wordt dan ook overwogen om deze groep niet meer te bezoeken. Tegenstrijdig want voor de toerist is dit ultiem, een spelende ondeugende puber van zeer dichtbij.

De moeder met nog een baby van 18 maanden laat het op z'n beloop. Wel leuk om te zien hoe de kleine stoeit met zijn moeder en vader en dan weer rollend over de grond onze kant op komt en aan onze broeken gaat hangen. Gorilla's zijn een van de weinige apen die vooral op de grond leven. Door deze ondeugd is het moeilijk dichtbij de moeder met baby en zilverrug te komen, omdat je niet tussen de puber en zilverrug wil belanden. Na 45 minuten is de kleine ons zo aan het uitdagen dat we terug moeten om te voorkomen dat de zilverrug of moeder ons zal gaan aanvallen, iets wat je zeker niet wil meemaken. Voor de gids is het af, maar voor ons niet, een uur is een uur. We mogen nogmaals kijken tot de kleine opnieuw onze kant opkomt, gelukkig duurt dit 25 minuten en kunnen we nog mooie plaatjes schieten.

Helemaal fantastisch als de familie ook nog de open plek in het woud oversteekt en de immense zilverrug stopt om te poseren met zijn kolossale lichaam. Een beest waar je geen ruzie mee wil maken of het feit dat hij je arm zou kunnen beetpakken. Kijk alleen maar eens naar het formaat van de handen of de 260 kilo die hij weegt. Even moet ik dan toch weer denken aan Bokito die ontsnapt was in de dierentuin. Wat een angst moeten die mensen die dag hebben doorstaan bij het zien van die zilverrug buiten zijn verblijf.

Ook dit uur was natuurlijk weer veel te snel voorbij. Super ervaring en heel blij dat ik dit heb mogen meemaken. Persoonlijk geloof ik dat ze met een jaar of tien niet meer bestaan of niet meer bezocht zullen mogen worden. Een ervaring die ik dan ook zeker niet meer ga vergeten. Een indruk die zich slecht in woorden of foto's laat vastleggen maar onuitwisbaar is. Ofwel je zal echt zelf naar Uganda moeten om dit te ervaren.