Borobodur

We prijzen ons gelukkig, we hoeven deze tempel niet bij zonsopgang te zien. We hebben echter te vroeg gejuicht, want er blijkt in ons hotel een bus studenten (later blijken het 4 bussen te zijn) neergestreken die na 23.00 beginnen met rennen, schreeuwen, gillen en zwemmen. We hebben dus stereo-overlast vanaf de gang en de raamzijde. Om half twaalf besluiten we een klacht in te dienen bij de receptie en voor korte tijd is het rustig. Dat we tot half twee wakker liggen van het lawaai is deel twee.

Om half zes besluiten de eerste studenten het water op te zoeken en begint het verhaal opnieuw. Als we om zeven uur moeten opstaan blijkt het warm op, voor ons de druppel (die er dus niet is). We vragen direct aan onze gids voor die dag een ander hotel te regelen.

We bezoeken eerst de borobodur, een tempel gebouwd uit lavasteen en dus warm. We hebben een nederlandse gids en krijgen een uitvoerige rondleiding. Het is een erg mooi complex hoewel ik het mij anders had voorgesteld.

Op de terugweg naar Yogyakarta verteld onze gids dat alle hotels vol zijn ivm de viering van de geboortedag van boedha op 20 mei. Ons ongeloof maakt dat ze de zoektocht nog maar eens hervatten. Wij hebben besloten geen nacht meer in dit hotel te blijven aangezien de groep hier vannacht ook zal zijn.

We bezoeken het paleis van de sultan in de stad, waar we getuige zijn van een heuse wervelvind die spontaan ontstaat en verdwijnt, een vreemde gewaarwording. Het paleis waar de tiende sultan nog woont bevat een museum voor de negende sultan dat meer lijkt op een rariteitenkabinet met oa zijn kookgerei en scoutinguniformen.

Als we terugkeren blijken we een ander hotel te hebben, we moeten de general manager nog even uitleggen waarom we weg willen, maar deze snapt volledig dat je niet die studenten in bedwang kan houden.
Ons nieuwe hotel heeft rust (ondanks dat het naast een moskee en in de aanvliegroute van de luchthaven is gelegen) en een zwembad (zonder studenten) en warm water. Helaas geen douche maar een mandi; dat is een soort betonnen bak waar je water in laat lopen en dan moet je met een plastic emmertje dat weer over je heen laten lopen (bezuiniging van water). Alles beter dan geen water.

We winkelen nog wat in het supermoderene winkelcentrum. Java is duidelijk verder ontwikkeld dan Sumatra. Je ziet hier dan ook telefoons zo klein als wij ze niet kennen. Ze hebben hier ook meer stoplichten met timers hoe lang hij nog op rood of op groen blijft staan en wat dacht je van pin-drive-thru? Er zijn hier ook veel nederlandse invloeden terug te vinden. In gebouwen (hoewel wij het vaak niet herkennen), oudere mensen die nederlands spreken of in woorden als notaris, doorsmeer, koelkast en knalpot.

We proberen nu echt afwisseling te vinden in ons eten, rijst wordt echt saai en soms is het niet te ontkomen bij je ontbijt. We hebben inmiddels al echte mayo gehad bij een belgische eettent, stoofpotje, ijs, poffertjes (ook een nederlands woord hier) maar denken dagelijks aan welke lekkere dingen we thuis zullen gaan eten.

Vandaag hebben we een rit gemaakt van tien uur naar Malang. Heerlijk avondeten in een te duur restaurant (14 euro voor 2 personen)maar wel in een fantastische romantische sfeer, zelfs de pizza was in de vorm van een hart.