Misschien nog maar iets langer blijven op bali?

Sommige van mijn collega's kunnen beamen dat vakantie houden slecht voor je gezondheid is, op de een of andere manier wordt je er ziek van. Al enkele dagen loop ik met een oorontsteking en de oordruppels lijken niet te werken; tijd dus voor hardere actie. In ons hotel is een bruidegom die eigenlijk al vorige week dinsdag naar huis zou maar door oorpijn tot op heden nog steeds hier is (en hij wil echt graag naar huis...). Hij had het echter de avond voor het terugvliegen ontdekt, dat zal mij toch niet gaan gebeuren.

Met deze wetenschap in mijn achterhoofd huren wij een taxi en we rijden, op advies van ons hotel, direct naar het ziekenhuis van Denpasar. Hier worden we van de informatiebalie doorverwezen naar de poli aan de overzijde van de straat. Een groot uithangbord heet ons welkom in de kanker- en polikliniek. Op de balie staat een enorme fruitmand van een meter hoog, maar dat kan ook zijn voor de offers voor de nationale feestdag van morgen. Vanuit mijn ooghoek zie ik naast het kanker-kantoor het kantoor van de pataloog antoom, dit stemt weinig hoopvol. De receptionisten bevestigen dit gevoel nog eens door te vragen of het erg is dat de dokter er niet is. Nou dat lijkt mij dus wel erg, maar ze blijkt te bedoelen dat de specialist er niet is, maar een algemene dokter hebben ze deze avond wel.

De conclusie van de geneesheer is duidelijk, met mijn rechteroor mag in deze conditie niet gevlogen worden maar er is nog hoop!!! Afin na een algehele checkup ben ik een recept van 3 medicijnen rijker (iets wat je in Nederland bijna niet meer lukt). Dat wordt dus de komende dagen slikken.

Terwijl we in de wachtkamer de rekening voldoen en wachten op de medicijnen besluit ik nog even het toilet te bezoeken. De dame van de apotheek verwent zichzelf in een massagestoel terwijl ik de borden volg. Op het moment dat ik midden in de archiefruimte met alle ordners sta denk ik dat ik verkeerd ben, maar nee hier blijkt het toilet toch echt te vinden. En wat schetst mijn verbazing niet eens een mogelijkheid om je handen te wassen en dat in een ziekenhuis, maar goed dat ik die dokter geen hand heb gegeven.

De komende dagen zullen we dus verder verdoofd aan het zwembad doorbrengen. Vandaag hebben we in Ubud de laatste souvenirs gekocht en opnieuw gegeten bij Delicat, de Australier was er nu ook weer en ondanks dat het middaguur was alweer dronken. Morgen vieren ze hier de onafhankelijkheid. Het hele land is dan aan het offeren, iedereen is terug naar zijn dorp en elk huis is versierd met een bamboestok met rijke versieringen eraan. Benieuwd wat ons dan weer te wachten staat.