Aan al het goede komt een einde.....

Tranen, knuffels, tien familieleden met een spandoek met ‘welkom thuis’ stonden een week geleden op ons te wachten op Schiphol. Een warm welkom met familie die de moeite hadden genomen om in alle vroegte op te staan en ons om half zeven op te halen. Een heel onwerkelijk gevoel om na exact 150 dagen reizen weer terug te zijn in Nederland. Ons gevoel zei dat we helemaal niet zo lang waren weggeweest, het had ook een vakantie van twee weken geweest kunnen zijn.

Gelukkig zijn we veilig aangekomen want in deze week zijn er inmiddels 2 vliegtuigen neergestort, 1 noodlanding, 1 vliegtuigbrand en 1 potentiële kaping. Na het warme onthaal snel door naar Kampen om voor het eerst sinds vijf maand weer koffie te drinken. In veel landen was geen koffie of van die drapkoffie die niet te drinken is. Rond tien uur hebben we het huis voor ons zelf, we zijn over de slaap heen, we genieten van ons enorme huis, maar liefst 3 verdiepingen helemaal van ons, een klerenkast met nog veeeeel meer kleren dan de backpack; het voelt nog wat onwennig.

Rond 1 uur in de middag zijn we helemaal klaar, de was hadden we in Indonesië al gedaan, de tas is uitgepakt, de post is gelezen. Om te voorkomen dat we ons gaan vervelen hebben we een todolijstje gemaakt met klusjes, daar moeten we deze week maar eens aan gaan beginnen. Op maandag is het wel even wennen. Er kan niet meer afgedongen worden, de prijzen zijn een stuk hoger en je hoeft de prijzen niet meer te delen om tot euro’s te komen. Nog even rijden we met de auto aan de linkerkant op het industriegebied, maar ook dat leer je snel af.

We hebben echt waanzinnig genoten van deze reis door India, Nepal, Sri Lanka, Malediven, Indonesië, Singapore, Nieuw Zeeland en Maleisië. Veel mensen vragen ons of er iets het mooiste is van de reis. Dit kan je echter niet beantwoorden, de diversiteit tussen cultuur, natuur en activiteiten van de verschillende landen heeft deze reis zo bijzonder gemaakt. Op welke reis kom je nu wilde neushoorns, olifanten, jakhalzen, neushoornvogels, krokodillen, manta’s, orangutans, haaien, orka’s, zeehonden, walvissen, pinguïns, apen en wat al niet meer tegen? Als je terugkijkt vormen sommige activiteiten als de campingtrekking in Nepal, die ter plekke een hel leken, een hoogtepunt. De contrasten waren ook erg groot tussen de diverse landen met name de overgang van het arme Sri Lanka naar ons luxe resort op de Malediven en de enorme overgang van het ontwikkelde Singapore naar het alles behalve ontwikkelde Flores..

Spijt van het feit dat we onze beide banen hebben opgezegd om deze reis te kunnen maken hebben we in het geheel niet. We zijn onderweg beiden tot het inzicht gekomen dat je echt dat moet doen wat je wil doen in je leven en je vooral niet te veel moet laten leiden door wat anderen van je willen, vooral zelf zorgen dat je geniet, een ander doet het niet voor je. Daarvoor is het leven ook veel te kort. De strak opgestelde planning in Nederland hebben wij juist als meer dan prettig ervaren; alleen nog maar genieten en geen zorgen maken over overnachtingen, vervoer of de dag van morgen. Dat luxe backpacken met privé-chauffeur is ons dan ook meer dan prima bevallen; de backpack hebben we nooit meer dan 100 meter gedragen.

Velen maken zon reis als deze om nader tot zichzelf te komen, zichzelf te vinden of nog erger zichzelf tegen te komen. Je zal jezelf toch maar vinden en er achter komen dat je je zelf helemaal niet aardig vindt, of dat je jezelf een enorm toffe peer vindt en je blijkt de enige te zijn die dat vindt. Van ons dus geen filosofische beschouwingen. We zijn beiden van mening dat we prima zijn zoals we zijn, blij dat we in Nederland geboren zijn, maar vooral ook open staan voor zoveel goeds en moois dat buiten Nederland te vinden is. Daar zouden meer mensen een voorbeeld aan kunnen nemen, dan zou Nederland een stuk mooier en vriendelijker worden.

We vinden het echt fantastisch dat ruim 15.000 bezoekers onze weblog hebben bezocht en vele reacties hebben achtergelaten. Hoewel we geen idee hebben wie er allemaal hebben meegelezen hebben we vaak moeten lachen om het commentaar op de weblog. Het is in al die maanden toch een belangrijk zoniet enigste stukje communicatie met Nederland. We willen iedereen dan ook bedanken voor het lezen en de reacties.

Tja en dan begint nu het echte leven weer? Wij geloven inmiddels dat het echte leven, het grote genieten, de afgelopen vijf maanden is geweest en geloof ons, het smaakt naar meer. In plaats van dat het wensenlijstje van te bezoeken landen korter is geworden, is deze enkel langer geworden. Maar eerst zullen we de realiteit onder ogen moeten zien en gewoon weer een baan moeten vinden, het liefst eentje waarbij we vijf maand per jaar op reis kunnen?