alweer een sunrise-activiteit

Vanuit ons hotel in Java zijn we netjes door onze chauffeur naar Bali gereden. Onderweg werd Esther nog even ziek, kreeg een aanval dat ze flauw ging vallen maar een beetje druivensuiker doet soms wonderen. Waarschijnlijk kwam het van de boter bij het ontbijt, maar dat zullen we wel nooit weten. Zolang het hierbij blijft tekenen we er in ieder geval voor. Van de week had ik (na die romantische pizza) ook al last van mijn maag dus het lag of aan het ijs of aan de romantiek, wie het weet mag het zeggen.

Onderweg op de ferry komen de kakkerlakken uit de bank gekropen (heb maar niets tegen esther gezegd, ook al eens van een rat anders schrikt ze maar dus ze leest het hier vanzelf) dus snel weer naar buiten. Op Bali worden we direct getroffen door het verschil met Java. Het is veel minder bevolkt, er is nog gewoon bos, het is kleurrijker maar bovenal vallen de tempels op. Ieder dorp heeft er minimaal drie (elk huis eigenlijk ook) dus missen kan je ze niet. Ons hotel in Lovina is prima, heerlijk zwembadje, zee voor de deur en de zon schijnt, tot wij aan het zwembad gaan liggen; tja je kan niet alles hebben. Onze tweede regenbui in 8 weken; vorige keer stonden we een half uur midden in de tropische storm en hebben we uiteindelijk maar besloten om erdoor naar huis te lopen. Ditmaal een lunch onder de bar in het zwembad, gevoel is dan toch anders.

We hebben inmiddels een indonesische-simkaart en kopen beltegeod. Niet dat we nu kunnen sms-en maar misschien wel gebeld worden, we zullen het wel nooit weten....

Als we ons eens gaan orienteren in de mogelijkheden blijkt dat het duiken en snorkelen te ver weg is, maar dolfijnen zijn in Lovina goed te spotten, maar dit blijkt enkel bij sunrise te gebeuren. We laten ons dus weer overhalen om om half zes op te staan en gezien het eiland-verschil moet de klok ook nog een uur vooruit. Wel hebben we nederlandse tv (een soort combizender met brt en nos) waar we katja versus de rest, hospitaal, nos-journaal kunnen kijken, wat een verademing nederlandse tv na zoveel weken. Zelfs katja en wouter bos worden er prettig gezelschap door. Overigens wordt hier volop aandacht besteed aan de voorbeschouwingen van het EK en we hebben al delen van de voorronde gezien van het songfestival, dus echt veel missen we nog niet geloof ik.

Om zes uur in de ochtend stappen we fris en ontwaakt in een gammel bootje dat ons naar de dolfijnen moeten brengen. In het begin is het rustig, maar er blijken meer mensen in deze kleine bootjes om ze te spotten. We hebben geluk en zien meerdere dolfijnen regelmatig bij onze boot. Andere boten snellen dan ook toe om ze te zien en weg zijn ze dus. we zien 1 maal een dolfijn echt hoog uit het water springen. Blijft een fantastisch gezicht en esther schiet er vol van.

Als we terugkomen in ons hotel nestelen we ons aan de rand van het zwembad. We moeten vandaag naar Ubud en krijgen een nieuwe chauffeur maar ja die heeft geen afspraak gemaakt. Om negen uur staat die klaar naast ons bedje om te vertellen dat hij om vijf uur al is vertrokken uit DenPasar om ons op te halen. Wij besloten dit naast ons neer te leggen en vertellen hem vriendelijk dat wij niet eerder wensen te gaan dan elf uur, het is immers ons programma!!!

We rijden door de bergen naar Ubud waar het warm en vochtig is. We hebben een prettig gelegen hotel en gaan direct het dorp in en worden helemaal enthousiast. Leuke kleding, leuke winkels en er is volop te doen. Wij gaan ons hier de komende dagen zeker vermaken. Esther heeft al een nieuwe broek gekocht (van 100.000 afgedongen naar 40.000) en we gaan ons zo maar eens verdiepen in wat er hier eigenlijk allemaal mogelijk is in dit dorp.

We zijn bijna op de helft van de vakantie en kijken regelmatig de foto's terug. Het lijkt allemaal zo onwerkelijk als je dan ziet wat je allemaal in die paar weken hebt gedaan en meegemaakt, maar het is wel fantastisch om het te herbeleven.

De balinesche kalender geeft aan wanneer je wat moet doen, dus als iemand nog wil weten wanneer je een meisje moet vragen, een hek moet bouwen, kinderen moet adopteren, rijst moet zaaien; we kunnen het je voor de maand mei allemaal vertellen!! Grappig is dat zo'n land met totaal andere tradities en uitstraling dan de andere eilanden. Je struikelt hier letterlijk over de offerbakjes, tempels nog net niet in je slaapkamer, wierrook overal, kleurrijke sarongs, veel decoratie, veel groen, kleurige parasols en we zijn er pas 1 dag...

Wij gaan zo eens een hapje eten, zal wel weer rijst worden (het is hier wel ineens een stuk duurder) en daarna nog maar eens winkelen.