En we laten Bali achter ons

Vanuit Ubud zijn we naar Kuta gegaan. Via een weg met allemaal meubelzaken, beeldhouwerijen, schilderateliers komen we aan. Onderweg allemaal ideeen opgedaan voor onze nieuwe businessplan; een bed & breakfast. Details volgen later maar we zitten vol ideeen, we kunnen we een bungalowpark vullen als we alles erin willen stoppen. Maar dat doen we dan de volgende keer, dan is de trip aftrekbaar van de belasting omdat het dan zakelijk is.

Ons hotel in Kuta is nog veeeeeel beter. Het is direct warmer, vochtiger dus tijd voor een duik in het heerlijke zwembad. Een oase van rust. Het is overigens direct naast het hotel gelegen waar ik tien jaar geleden zat, grappig om te zien dat de straat en stad toch een stuk verder ontwikkeld en drukker zijn geworden.

Savonds moet er dus gewinkeld worden in Kuta, het shoppingparadijs voor weinig. Je hebt er zelfs winkels waar ze al aanprijzen dat alles tussen de 10.000 en 125.000 kost (ja trudy dat is dus 7,50 maximaal). Esther koopt een bikini (4 euro) en een tas voor 1,50. Ikzelf kan niets vinden, vindt vooral al die winkels en zooi veel op elkaar lijken en na 2 maand ben je ook wel een keer uitgewinkeld, zeker als je niets nodig hebt want de tas zit al vol. Bij vrouwen werkt dat toch anders.

We gaan nogmaals naar de Mac voor een milkshake maar ook hier worden we teleurgesteld, ze kennen het hier gewoon niet.

Vanochtend hebben we heerlijk aan het zwembad van ons luxe hotel gelegen. Na 2 maand wil je wel eens wat anders dan eieren bij je ontbijt (in welke vorm dan ook) en gelukkig vandaag ook heerlijke andere broodjes en cornflakes en fruit. Om elf uur moeten we helaas al weer weg omdat we naar Singapore vliegen. Een vluchtje van 2,5 uur en we komen in een totaal andere wereld. Het is werkelijk ongekend. Het is hier netjes, geordend een taxi met een consumentenschermpje, een pinterminal, kan betalen met creditcards. De pinautomaat praat tegen je; maar helaas ons hotel blijkt niet van hetzelfde niveau. We moeten dus nog maar eens een robbertje vechten met het reisbureau. We zitten laat ik het voorzichtig zeggen, ietwat afgelegen in een buurt waar we nog geen toerist hebben gezien (en die ook niet verwachten). Als het reisbureau niet wat bedenkt zullen we zelf maar weer eens een oplossing gaan regelen. (dat zegt genoeg).

Morgen eerst naar de ambassade om het visum te regelen (dat is het belangrijkste) en dan gaan we ons maar eens in Singapore verdiepen.

Tot zover deze proza, wij gaan eten, als we buiten niet over de afwerkplaatsen struikelen, het ziet hier nogal roze van de tl's zeg maar en er is hier een overschot aan vrouwelijk bevolking die blijkbaar van armoede te weinig kleding heeft kunnen kopen. Misschien kan ik wat van esther dr kleding achterlaten, die heeft genoeg en wil alleen maar meer kopen?