terug in de bewoonde wereld

We zijn aangekomen op de Gili-eilanden bij Lombok. Wat een oase van rust is het hier, het is net belize. Wit zand (veel strand is zwart op lombok), geen gemotoriseerd verkeer, paard en wagen , zonder pinautomaat, en vooral stilte. Wat zal dat moeilijk worden om te gaan ontspannen de komende dagen na ons drukke schema van de afgelopen maanden. Vanmiddag nog maar eens een duik en snorkelprogramma voor de komende dagen in elkaar zetten.

We zijn begonnen in Sengiggi (1 van de drie plaatsen met een pin); waarna we een eigen excursieprogramma hebben samengesteld. Via een aantal tempels rijden we langs een houtbewerkingsfabriekje en een pottenbakker. We worden beiden enorm enthousiast en zien commerciele mogelijkheden voor onze eigen 'wereldwinkel'; ondersteunen de lokale bevolking maar vooral onze eigen knip. Het is duidelijk op Bali wordt verkocht voor woekerprijzen dat wat op Lombok wordt gemaakt. Het is jammer dat de tas al vol zit, maar anders hadden we echt de hele winkel leeg gekocht. We besluiten het nu te laten bij ons andere plan en dat als we in Nederland zijn en een vakantiehuisje gaan beginnen, we terug gaan om hier spullen groot in te kopen!!

Als we aankomen in Tetebatu blijkt dit een wereldplaats maar niet heus, ons hotel hebben we voor onszelf en er is weinig te beleven, we zijn opnieuw blij met de keuze hier 2 nachten door te brengen en geen 3. Op donderdag hebben we een excursie gemaakt met onze chauffeur. Een mooie rit door de tabaksvelden, rijstvelden en leuke kleine dorpjes brengt ons in Kuta, waar we heerlijk aan het strand liggen. Als we lunchen besluiten we dat we echt invulling moeten geven aan ons vakantiewoning plan dat op de Malediven is gestart. De plannen zijn zo groot dat we minimaal een heel bungalowpark nodig hebben om alles te realiseren.

Op de terugweg bezoeken we nog een aantal traditionele dorpjes en kopen nog maar een paar sarongs om die mensen te helpen. Op vrijdag maken we in de ochtend een wandeling van 2 uur door de rijstvelden (over die smalle paden) en door dorpjes, waar ze volgens mij maar eens per week toeristen zien. Iederen loopt uit om ons vriendelijk te begroeten. Na deze wandeling bezoeken we nog een pottenbakkerij die levert aan Fair Trade Nederland. Opnieuw zitten we boordevol ideeen om geld te maken. Het kost hier werkelijk geen drol en het ziet er fantastisch uit. Tot slot nog een dorpje waar ze sarongs en tafellopers weven, maar ja daar vroegen ze dan toch 400.000 roepie voor en dat is toch 28 euro. Dat is teveel, dan maar een fabrieksweefsarong die kosten rond de 50.000, dat klinkt al een stuk beter.

We overnachten bij mensen thuis, een hoogtepunt van de vakantie. Nou ja thuis??? De mensen slapen dankzij ons bezoek in de keuken achter een gordijn, terwijl wij in het ouderlijk bed slapen. Ze maken een fantastische maaltijd voor ons en terwijl wij het dorp ( 2huizen) gaan verkennen stuiten we op een hotel met bungalows aan het strand. We snappen niet waarom we daar niet slapen en besluiten polshoogte te gaan nemen. Het blijkt net failliet te zijn en is te koop. Het hele resort inclusief grond, 10 kamers, aan zee, restaurant en alles erop eraan zou ongeveer 70.000 euro moeten kosten (zonder onderhandelen). We beginnen nu serieus kansen te zien om hier een resort te starten. Er is veel vraag naar kamers in deze buurt en er is niks. Misschien toch nog maar wat langer op Lombok blijven?

De volgende dag hebben we een boot gehuurd en gaan snorkelen bij de 2 onbewoonde eilanden (tussen Lombok en Sumbawa). Het is er erg mooi en vooral erg zonnig. Bij de 2e plek is een dusdanig stroming dat het bijna gevaarlijk is te snorkelen, maar het blijkt erg mooi. Uiteraard spring ik nog bij het verlaten van de boot boven op een stuk eenzaam gelegen koraal en haal mijn voet open. In de middag blijken we toch nog verbrand en verplaatsen we ons naar de noordkant van Lombok; Senaru.

In Senaru hebben we opnieuw een prive hotel, het is ongelooflijk waar al die toeristen toch blijven, langzamerhand zou het seizoen toch moeten beginnen. Ons niet geheel bewust van het feit dat er enige inspanning verwacht wordt, maken we een fantastische wandeling door de verlaten dorpjes, rijstvelden en langs een waterval met een gids. Mooi om te zien dat wij het water in onze mandi (emmer koud water met een bakje om te douchen) stervens koud vinden, terwijl hier iedereen vrolijk in de beek zich staat te wassen, zwemmen, tanden poetsen of de kleren of afwas staat te doen.

We hebben het gevoel dat we Lombok behoorlijk hebben gezien; en het is inderdaad zo dat dit het Bali van jaren geleden is.