Wollen wintermutsen

Na een reis van bijna 20 uur zijn we dan eindelijk in Nieuw Zeeland aangekomen.

Op de luchthaven van Kuala Lumpur was het uitverkoop bij Mango en aangezien we naar winterse oorden gaan heeft esther nog een aantal zomerse shirtjes in de opruiming gekocht die ook voor de winter door kunnen. De vlucht was erg relaxed, we hadden beiden 2 stoelen tot onze beschikking en ik had zoveel beenruimte dat ik heb overwogen om gewoon in de beenruimte te gaan liggen, heerlijk van die plekken bij de deur.

Na de vriendelijkheid van Indonesie was het verschil in Nieuw Zeeland direct merkbaar. Bij het verlaten van het vliegtuig stonden diverse snuffelhonden, douaniers die wilden zien of je wel een geldig paspoort had voordat je uberhaupt de terminal werd ingelaten. Vervolgens kwamen we bij de douane, wat een attractie op zich is, waarbij een alles behalve vriendelijk snauwende douanier iedereen dirigeerde naar de hokjes waar ze een soort kruisverhoor van je afnamen. Niet echt een gevoel alsof je welkom bent en ze blij zijn met je als toerist, ik voelde me dan ook net zon asielzoeker en dat terwijl ik gewoon weer terug wil. Om te bewijzen dat we echt het land verlaten moesten we zelfs onze retourticket laten zien en wilde de man toch echt weten voor welk bedrijf wij werkten in Nederland en of we echt geen vrienden hadden in Nieuw Zeeland.

Als je dan denkt alles gehad te hebben mag je naar de volgende balie waar een iets vriendelijkere man je gaat doorvragen; opnieuw naar je baan en functie, of je vrienden hebt, waar je heen denkt te gaan maar vooral wat er in je bagage zit. Alles van voedsel, watersport, hikingsport, natuurproducten of anders wordt als gevaar gezien. Volgens mij kan je hier makkelijker drugs naar binnennemen dan een paar bergschoenen; maar gelukkig hadden velen ons gewaarschuwd. Onze snorkels bleken veilig omdat we zeiden dat we ze hadden afgespoeld, maar onze schoenen die we toch echt hadden schoon gemaakt een groot gevaar voor het land!! We moesten dus door het naar loket van de biogevaarlijke dingen waar een nieuwe mevrouw ons dezelfde vragen ging stellen. Nogmaals werden de schoenen aan een inspectie onderworpen en de kleine restjes modder bleken aanleiding om deze tijdelijk in beslag te nemen en deze grondig te reinigen en desinfecteren. Helaas maken ze het niet gelijk waterresistent, dat zou dan wel weer service geweest zijn. Nu alleen nog de bagage door de Xray en we staan eindelijk in de hal, wat een gedoe zeg.

Met de shuttle rijden we naar ons hotel dat direct bij het centrum en de tower is gelegen. Eerst maar een middagdutje om vervolgens winterkleren te kopen. Voor een prikkie kopen we mutsen, handschoenen, jas, truien en thermoshirt. We moeten er nu weer tegen kunnen. De kou beginnen we al echt te voelen en als het ook nog gaat regenen helemaal.

We moeten echt even omschakelen naar de Westerse wereld. We hebben een aantal voordelen als snel internet in een karaokebar, douche op goede hoogte, warm water en veel ook nog, engelse zenders maar moeten toch ook echt weer wennen aan de structuur, georganiseerdheid, verkeersregels en bovenal de prijzen. Het zijn nogal verschillen met Indonesie; zal wel een paar dagen duren voordat we eraan gewend zijn.