Lake Bunyonyi

Vanuit Queen Elizabeth NP komen we na een kleine 6 uur tijden aan bij Lake Bunyonyi. Een oud kratermeer dat de twee na diepste is van Afrika met 900 meter. Het meer heeft hierdoor een grillige vorm en is gevuld met vele eilanden, bewoond en onbewoond.

In de middag maken we een kleine wandeling door het weinig zeggende dorpje. Meteen klampt een local zich aan ons vast en werpt zich op als prive gids, irritant als zelfs negeren niet helpt. In het dorp zijn vele kleine projecties en iedereen wil je graag uitnodigen om je hierover te informeren ofwel de winkel te laten zien.

Op de markt verkopen ze oa fruit, kleding en schoenen. Ik heb toch sterk het idee dat je hier je eigen kleding uit de zak van max kan tegenkomen, hoewel ze nu dan net de zakken openen van jaren geleden. Toch ziet iedereen er best opvallend netjes en schoon gekleed uit in zo'n stoffig land. Schoeisel dragen de meeste niet. Het schoeisel dat wordt verkocht ondergaat eerst nog een speciale behandeling; ongeacht type, model of kleur worden ze pikzwart gemaakt. Kleurige gympen verdwijnen op deze manier in een zwarte gymp.

Ikzelf voel me niet helemaal fit en kruip in m'n huisje onder het laken, deken en sprei, ik heb gewoon koorts en last van m'n maag. Even een goede nacht pakken moet wonderen doen.

Gelukkig voel ik me sochtends al weer een stuk beter en kan ik mee op eilandentocht met een bootje. We zien de lokale specialiteit de kreetjes gevangen worden, de otters laten zich helaas niet zien. Wel de kroonkraanvogel die samen met de Uganda cobb symbool staan voor het land op oa de vlag. Een bijzonder mooie en sierlijke vogel blijft het toch.

Er is een eiland waar ongehuwde zwangere vrouwen werden gedropt om te sterven tenzij een eenzame man kwam om gratis met ze te trouwen. Er is een eiland met een dierentuin, maar wij zullen het biereiland bezoeken. Een eiland waar ze bier maken en met z'n allen smiddags al dronken zijn. Het bier nodigt mij niet uit en lijkt meer op een chocolademelk met heel veel drijvende stukjes dan op ons blond schuimende beeld.

Leuk om ook de ontwikkeling van de huizen te zien, van lemen huisjes naar stenen huisjes naar cementhuizen. Die stenen bakken ze heel raar. Ze maken eerst steenvormen van klei en stapelen dan een enorme berg op elkaar. Het geheel wordt 4 dagen van binnenuit via openingen in brand gestoken waardoor de steen hard wordt, buiten dus bros en binnen hard. Die stenen vervoer je vervolgens niet met een handige kruiwagen maar zoals alles hier per 2 stuks op het hoofd.

Bijzonder kleurrijke en vriendelijke mensen, wel hebben ze ook hier een afkeer van foto's. Het schijnt dat ze denken dat wij de fotos verkopen en er aan verdienen.

Vanuit Lake Bunyonyi vervolgens we onze weg naar de Gorilla Valley Lodge in Bwindi NP. Een mooie route met veel uitzichten. Leuk hoe kinderen heel hard aan komen hollen om te komen zwaaien. De een roept hello, hello; de volgende alleen maar How are you; maar uiteraard ook Muzungu (blanke), sweety en money en houden hun hand alvast op. Sommige hebben nog wel een leuk dansje of liedje ingestudeerd. De mening in de groep is verdeeld, persoonlijk vind ik dat je niets moet geven maar enkele delen veelvuldig geld uit.

Bwindi is een van de weinige plekken waar nog berggorilla's leven. Nog ca 350 in Uganda en 150 in het naastgelegen Rwanda. Er is een harde lijn te zien waar het bos van het park begint en daar waar de landbouw start. Dit geeft meteen ook het grote probleem weer van deze beesten. Morgen gaan we ze zoeken. Onze Lodge kijkt uit over het woud waar ze in leven, bijzondere gedachte al zo dichtbij te zijn.