Yala national Park

we gaan met een van naaqr worlds end. Dit is een kloof van 800 meter diep gelegen in een natuurpark. We maken een mooie wandeling door de 'schotse hooglanden' van 9,5 km maar zonder wildlife, de zeldzame luipaard laat zich even niet zien.

Als we terug zijn in het hotel besluiten we een theefabriek te bezoeken. We krijgen een uitgebreide rondleiding door de fabriek waar ook de pickwick koopt. Ik kan zeggen, je kan het veilig drinken en de bovenste topjes zijn inderdaad het lekkerst. Toch nog meer werk dan ik had gedacht om thee te maken en dat doen ze dan ook nog snachts omdat het dan minder vochtig is.

De volgende dag zijn we langzaam, 30 km per uur begint te wennen, de bergen afgedaald en we laten de thee achter ons. De vochtigheid en temperatuur nemen direct weer toe tot 35 graden. Na een korte en verfrissende duik in het zwembad gaan we in een jeep naar Yala National Park waar we na een half uur aankomen.

We worden vergezeld door een gids die veel weet en veel weet te spotten. We zien veel parkieten, lepelaars, bijeneters, neushoornvogels (lopen we vorig jaar dan heel maleisie voor af te zoeken), arenden, haviken en een vliegenvanger (een soort paradijsvogel). Toch wat opgestoken ooit van mn vader die een echte vogelaar is.

We spotten al snel krokodillen, een wilde olifant, een jakhals en van alles wat. Het is werkelijk een oase van dieren hier. We spotten een groep van 8 olifanten (totaal zien we er 11) met hierbij 3 kleintjes waarbij de jongste 1 maand is. Deze worden waanzinnig beschermd door de moeders die als je te dicht bij komt de oren overeind zetten en beginnen te toeteren en zand op te doen stuiven.

We zitten aan zee en we passeren een ruine van een bungalow die voor de tsunami nog heel was. Hier zijn 47 toeristen overleden en we worden voor het eerst geconfronteerd met de tsunami. Het water kwam hier anderhalve kilometer ver het land op met een golf van tien meter, tja dan is er weinig aan te houden.

Hier bij de kust zijn de rotsen waar ook de luipaarden leven, ca 35 in totaal. We rijden ruim een uur om er een te zien, maar er gebeurd helemaal niets. Als de zon ondergaat, we nat zijn geregend en bijna bij de uitgang zijn geven we de moed op. Onze gids spot echter ver weg boven op een berg 2 oren. We blijven staan en klimmen met zn allen op de jeep. We zien nu duidelijk de contour van het gezicht van het luipaard. Hij staat op en begint te lopen naar wat blijkt een 2e luipaard. Ze lopen wat heen en weer, kijken ons duidelijk aan, zwaaien vriendelijk met hun staart. We genieten volop als ze naar elkaar toe kruipen, en de liefde bedrijven met een wild gegrom. Vreemde gewaarwording, maar dit is waar we voor zijn gekomen.... helemaal top, maar te ver voor een foto. Wat een grote beesten zijn dit, dat je ze zo duidelijk van bovenaf al kan waarnemen. Met een tevreden gevoel keren we dan ook huiswaarts.