Toch nog penguins

Afgelopen nacht heeft het flink gevroren en aangezien we nog steeds geen ijskrabber hadden de motor maar flink laten lopen om de auto op te warmen. Na een fantastisch ontbijt (gaan we thuis ook doen), vertrekken we door het besneeuwde landschap via Fairlie en Geraldine naar Christchurch. We maken onderweg nog een korte stop bij de church of the good shepperd waar volgens mij Martin Dunweg is getrouwd, maar ik kan het verkeerd hebben.

Als we aankomen in Christchurch gaan we direct onze reis maken naar Antartica. Er is hier een centrum waar ze allerlei info hebben over antartica. Een van de hoogtepunten is een diepvriescel met echte iglo, ijsglijbaan, echte sneeuw maar nog beter een heuse sneeuwstorm van antartica. Gewapend met onze eigen jas en een speciale jas gaan we de diepvries in war het min acht graden is. Met een knop kan je de gevoelstemeperatuur laten dalen tot minus 21 graden. Dat is echter nog individueel, als de lichten uitgaan begint een lichte storm waarbij je de wind en de kou door de cel voelt waaien. Voor het effect blazen grote ventilatoren met 50 km/h koude lucht langs je heen. De gevoelstemperatuur daalt dan al snel tot minus 25. Leuk om een keer mee te maken, zeker als je weet dat het op antartica soms dagen 150 km/h kan stormen en al minus 75 graden kan zijn.

In de naastgelegen aqarium zwemmen blauwe penguins (de kleinste van de wereld). We zijn precies op tijd voor het voeren. Eentje heeft onze voorkeur, dit blijkt een halfblinde te zijn en heeft blauwe sokjes aan zn voeten. Via een speciale constructie kunnen we ook in de holletjes kijken. Het is natuurlijk niet zoals eergisteren in het wild, maar toch nog de penguins.

Morgen zullen we naar Kaikura gaan waar we hopen walvissen te spotten. Het zou toch geweldig zijn om deze beesten aan ons lijstje te kunnen toevoegen.