Transmongolie express

We krijgen nog een laatste samenvatting van Mongolië in de transmongolie express. 700 km lang zien we voor het laatst die rustige steppes vanuit de trein aan ons voorbij trekken. Rustig op de steppe maar ook door de trein die zich tergend langzaam met een vaartje van 60 km/uur beweegt.

Een super nette trein met iets van 15 wagons waarbij we een zit/slaapcoupé delen met 4 personen (2e klasse). Een aardige dame voorziet ons continue van heet water voor de noodles/thee/koffie. Op de perronnetjes staan volop handelaren om te verkopen, we stoppen echter maar 8 keer op deze reis variërend van 2 minuten tot 4 uur. De hele reis is 1350 km waar we 31 uur over gaan doen.

Uiteraard moeten we ook de grens over met China, een raar moment dat je in de trein moet blijven tijdens een stop van bijna 6 uur en dus ook niet naar het toilet mag. Eerst worden alle paspoorten verzameld door een Mongoolse douanier die ze anderhalf uur later weer terug bezorgd. Dan is het 25 min rijden naar het station in China waar de Chinese douanier ons paspoort opnieuw komt ophalen. Dat we onze formulieren maar half ingevuld hebben omdat ze alleen in het Chinees zijn is blijkbaar niet zo erg.

De sporen in Mongolië en China zijn ongelijk en dus moeten de wielstellen worden vervangen. Langzaam worden we teruggereden in een loods waar wagon voor wagon wordt afgekoppeld, de wagons worden omhoog getild waarna er nieuwe onderstellen onder worden gereden. Helaas is het niet meer toegestaan uit te stappen en te kijken. Grappig dat de volledige montage gedaan wordt door monteurs maar de laatste boutjes toch door onze vrouwelijke Coupedame wordt aangedraaid. Na 3 uur zijn alle sets gewisseld en kunnen we weer verder, nou ja terug naar het station waar ons paspoort was ingenomen en we het nu weer terug ontvangen. Het hele proces van douane en bandenwissel kost van 7 tot half 1, waarna we nog snel een half uurtje winkelen en kruipen dan om 1 uur als hij weer vertrekt het bed in. Sneuer is het voor de mensen die hier uit moeten, ook deze moeten dus 3,5 uur wachten om uit te stappen terwijl ze eigenlijk al op locatie waren.

De gers laten we achter ons bij de grens en maken plaats voor stenen hutongs. De steppe wordt een wat ruiger landschap en we zien ineens akkerbouw en de bedrijvigheid neemt toe. De laatste 2 uren zijn wat minder spannend, veel tunnels om de bergen te omzeilen.


Stipt op tijd arriveren we op een van de stations van Beijing. Mensenmassa's vergelijkbaar met koningsdag in Amsterdam verlaten het station als een georganiseerde bijenkast. Geen gedruk, geduw of wat dan ook, heel rustig verlaten we het pand. Voor ons al drukte maar het blijkt nog een rustig station te zijn.

Een bijzondere ervaring deze lijn die hoog op mijn lijstje staat maar ook het inzicht dat je zon treinreis niet alleen of achter elkaar moet reizen. Na 31 uur ben je er wel klaar mee, de reis van Moskou naar Beijing van 132 uur moet je dus wel breken. Wie weet ga ik ooit nog een keer die reis van Moskou naar wladiwostok maken met de nog beroemdere transsiberie-express