de nachttrein naar Varanasi

Beiden geen idee wat we zouden kunnen verwachten. Ruim op tijd stonden we op het drukken en chaotische station. Eenmaal binnen was het gelukkig een stuk rustiger. Duidelijk aangegeven op welk perron je moet zijn, maar waar je coupe aankomt is onduidelijk.

Met een kwartier vertraging vertrekken we naar Varanasi. We zitten in een coupe waarin 64 mensen moeten slapen. Dit gaat dus gestapeld met 3 mensen boven elkaar en de bagage er ergens tussen. Gelukkig waren wij gewapend met onze slotjes dus de rugzak onder de bank, de dagrugzak aan waterfleshouder geklonken en 1 rugzak onder het hoofd van esther. Tegenover ons zat een familie van 5 man ons aan te staren dus het was gezellig met 9 man op 4 m2. Ikzelf heb wel goed geslapen maar esther iets minder. De reis duurde uiteindeijk maar liefst 15 uur ipv de 12 uur die bedoeld was. Blij dat onze bagage niet gestolen was stapten we uit. Met de taxi (meteen een stuk duurder) naar het hotel voor een middagdut.

Deze avond zijn we naar de ghats gegaan aan de ganges. Hier worden religieuze rituelen uitgevoerd door de hindu om de ganges te eren. We waren ook getuige van enkele lijkverbrandingen op zeer korte afstand, indrukwekkend om te zien. Als je hier sterft als hindu kom je uit in het nirvana (hemel) en dat is het ultieme doel. Voor ons is het redelijk moeilijk te begrijpen zon vieze rivier als heilig te zien, met een overschot aan uitwerpselen, lijken, afval en chemicalien. Er schijnt zon 300 maal het maximaal toegestane norm aan uitwerpselen in het water te zitten.

Gisteren hebben we gezien dat de handdoeken van het hotel worden gewassen in de rivier, we doen de was dus nog even niet. We wachten wel tot nepal...alsof het daar beter is.

Morgen gaan we bij zonsopgang de badrituelen aan de ganges gade slaan en kijken wat er bij de ghats en tempels gebeurd, overmorgen zullen we dan met een autoreis van 12 uur india verlaten en naar nepal gaan.

We zullen jullie niet verder bang maken, maar we hadden vandaag ook al autopech met een kokende motor en gisteren werd naast ons een hond aangereden. Indrukken genoeg dus. We hebben beide danook het gevoel alsof we al 3 maanden op reis zijn.