Flores Ruteng

Zo na een week is er dan eindelijk weer een teken van leven. We zijn dus niet ontvoerd of met het vliegtuig gezonken zonder dat iemand het wist. We zijn wel in een totaal andere wereld uitgekomen.Het verschil met Singapore is erg groot en we moesten dan ook echt verscrhikkelijk wennen aan het feit dat we nu in een echt nog ontwikkelingsland zijn uitgekomen.

Vanuit Bali zijn we naar Maumere gevlogen.Wat een genot om sochtends nog aan het zwembad te liggen en twee uur nadat je je handdoek in de tas stopt het vliegtuig in te mogen stappen. We maken nog een korte stop op Sumba waar een klein stukje asfalt de landingsbaan moet voorstellen. Terwijl de bagage op hetdooie gemak wordt in en uitgepakt mogen wij vrij rond het vliegtuig lopen, dat is in Nederland toch welanders. Ons nog niet realiserend dat Flores niet veel beter zal zijn vliegen we door.

Als we aankomen op Flores melden we ons in de aankomsthal, nou ja iets wat niet veel groter is dan de huiskamer. Enkele vriendelijke gidsen wijzen ons op het reclamebord van ons hotel waar staat "Better then ever"; dat beloofd wat! We vertrekken naar ons hotel dat echt godverlaten aan het strand is gelegen. Op dat moment denken we nog dat de weg in slechte conditie is maar dat zal later anders blijken. Ons duikresort blijkt leeg en de vriendelijke personele bemanning groet ons warm; we blijken de enige gasten; een prive resort!!

De kamer is een soort groot hok met een voorkamer en een badkamer zonder heet water. De kraan van de wastafel doet het ook niet en elektra is alleen savonds beschikbaar. De kieren in het huisje laten we dan maar buiten beschouwing. We moeten nog echt wennen aan deze nieuwe vorm van 'luxe' kamers.

We besluiten aan ons prive-zwembad te liggen , wat overigens wel erg mooi is. OM de volgende dag te duiken besluit ik alvast wat informatie op te doen, maar helaas de cola, de duikacitiviteiten (en het was toch een duikresort) alsmede de snorkelactiviteiten blijken niet meer aanwezig. We beginnen langzaam te twijfelen aan de slogan van de luchthaven. We wagen een poging bij het naastgelegen (en enige hotel in de buurt) Seaworld resort. Hier blijkt een goede duikschool en als ze na een half uur de divemaster telefonisch hebben gevonden blijkt de boot voor 10 dagen door de overheid gehuurd te zijn. Geen duiken, geen snorkelen dus, we balen flink terwijl we met frisse tegenzin de weg naar ons hotel vinden, gelukkig onderweg genietend van de mooie zonsondergang.

In ons hotel blijkt dat de elektra het nog niet doet. De telefoon ook niet (bellen naar buiten kan zowiezo niet) en de tv heeft een stekker die niet in het stopcontact past. We vragen de receptie om uitleg en de tv past niet, de antenne is toch stuk en telefoon is ook kapot en tja wanneer de elektra en dus airco aangaan weet hij ook niet. Na lang zeuren gaat dan de aggregaat aan, liever niet want de benzineprijs is 30% gestegen. We bellen met onze lokale agent om te klagen en deze waarschuwt ons dat als dit hotel al tegen valt, we nog een zware vakantie voor de boeg hebben..... Wij beginnen aan onszelf te twijfelen (en dat is toch niet een eigenschap die we heel snel hebben) maar blijven van mening dat als een kamer faciliteiten heeft je mag verwachten dat ze werken. De agent probeerde ons nog wel bij een andere hotel te laten duiken 25 km verder, maar ook daar is het duiken gestaakt.

Uiteindelijk gaat om tien uur de elektra aan en kunnen we eindelijk genieten van de airco. Op de een of andere manier vallen de kakkerlakken dood op de grond, hmmm nou ja zolang ze maar niet op bed vallen. De volgende ochtend gaan we maar aan het zwembad liggen en snorkelen we wat voor het hotel. In 1992 was hier een tsunami die redelijk wat heeft verwoest dus er is weinig te zien.

Als we de volgende dag ons prive resort verlaten laten we de uiterst vriendelijke mensen achter ons en gaan richting Moni. Dit is gelegen in de bergen en de wegen worden naarmate we Moni naderen slechter. Nou ja wegen, zeg maar kuilen waar een stukje asfalt omheen ligt. Op het moment dat ik denk dat het niet erger kan blijken we er te zijn. We stoppen in een soort moestuin waar 6 huisjes staan, zeg schuurtjes, van bamboe. We blijken in een van de huisjes te slapen. Het is er koud, en het tocht dwars door ons huisje heen. We zijn blij met onze lakenzak maar zelfs onder de sprei hebben we het nog koud. De koude douche van die ochtend maakt ons alleen maar nog kouder.

Deze ochtend hadden we bij sunrise een aantal meren moeten bekijken, maar we besluiten dit pas om 7 uur te doen. Gelukkig maar want we lopen 14 kilometer de berg af door de dorpjes en plantages en zijn om 2 uur al bij de kamer, er is hier niks te doen. Na een avond van opnieuw kou verhuizen we gelukkig naar de volgende plaats Riung. Het landschap is zeer afwisselend en het eiland is eigenlijk een grote berg met diverse vulkanen. Van vochtige warmte, koude bergen, droge warmte komen we in een soort afrikaanse savanne. Wat een droogte, we kunnen ons nauwelijks voorstellen dat hier mensen kunnenleven. Wat een land zonder telefoon, zonder water op veel plaatsen, elektra als het actief is.

Riung blijkt niet meer te zijn dan een heeeeeeeel klein vissersdorpje. Het is in ieder geval warm en we besluiten direct een boot te huren voor de volgende dag. We gaan met deze boot snorkelen op drie plekken en er wordt een fantastische lunch voor ons gemaakt. We bekijken ook nog een plaats waar duizenden vliegende honden vliegen, wat een indrukwekkende beesten zeg.

Deze nacht slaap ik slecht en ik lig de hele nacht te woelen. Op de twee momenten dat ik net wel even slaap (een of andere idioot begint om half zes met een kettingzaag te zagen); blijken we getroffen door 2 aardbevingen. Esther voelt de hele kamer en het bed trillen en geeft mij de schuld. We vragen ons ook af wat we zouden moeten doen bij een echte aardbeving.

We zijn weer eens eigenwijs en hebben het programma omgegooid. Na Riung zouden we 2 nachten in de bergen van Bajawa blijven, maar gezien het programma hield dit 2 middagen niks in en dat sprak ons niet echt aan. Gelukkig is de wijziging mogelijk.

We vertrekken na een werkelijk fantastische snorkeldag (wat een mooi koraal hier nog), naar Bajawa. Onderweg stoppen we kort bij de hotsprings en in de middag doen we een traditioneel dorp aan. We zijn om 2 uur bij het hotel terwijl dit het programma voor 2 dagen was, we zijn blij dat we ons programma hebben aangepast. Hier is ook voor het eerst internet maar op beide locaties is het niet werkzaam.

Vandaag zijn we vanuit Bajawa naar Ruteng gereden. Opnieuw een mooie rit door de bergen. De mensen zijn verschrikkelijk vriendelijk en aardig en komen echt uit hun huisjes gehold om je te begroeten met de 2 woorden engels die ze kennen: Hello Mister. Het maakt dan overigens niet uit of je man of vrouw bent. In ons beste bahasa indonesia groeten we terug. We voelen ons net de koningin.

Morgen zullen we doorrijden naar Labuanbajo aan de oostkust. Vanuit hier zullen we Rinca gaan bezoeken waar de Komodo varanen leven en hebben we nu 1 nacht extra zodat we hier kunnen duiken en snorkelen; dat is geloof ik toch iets meer ons ding dan zonder programma op een koude berg zitten.

We vinden Flores een mooi land, hoewel we het anders hadden voorgesteld. Het is jammer dat ons programma in tegenstelling tot ons overig programma zo rustig is, maar gelukkig hebben we dit weten aan te passen. Wel verlangen we inmiddels naar de meest vreemde nederlandse dingen als mayonaise (en helemaal die van de Mc), een fatsoenlijk ontbijt, een warme douche, een douchekop op een hoogte dat je er ook onder kan staan, elektra die werkt etc etc. Nu we vier maand uit een tas leven, waar overigens steeds meer in blijkt te passen, krijgen de zaken van thuis toch minder waarde.

Wel grappig is overigens dat terwijl wij denken dat in die hutjes waar echt niets te doen is die mensen in armoede leven zij ons rustig het programma van het EK kunnen vertellen, terwijl wij hier echt geen benul van hebben. Mobieltjes hebben ze ook dus de ontwikkeling maken ze best wel mee; post daarentegen kan 2 maand onderweg zijn. 1 maand omdat de post opgehaald moet worden en 1 maand omdat hij bezorgd moet worden.

Al met al kijken we wel uit om straks weer gewoon in het heerlijk ontwikkelde Bali te zijn. Nieuw Zeeland zal voor ons straks wel helemaal een schok zijn. Zowel qua ontwikkeling als temperatuur. Het is duur nu rond de tien graden en wij vinden nu een graad of 20 savonds al echt koud worden.

Het volgende bericht zal wellicht weer even op zich laten wachten. Net als de pinautomaten zijn warnets hier dun gezaaid en als het er al is wil niet zeggen dat het gaat werken.