Ere aan de accu

Terwijl wij deze morgen aanschuiven aan het ontbijt van ons hotel met uitzicht op zee hebben we het over de dag van het metaal. Vandaag wordt alles geeerd dat van metaal is, machines, auto's scooters etc. Overal moeten offers aangebracht worden uit dankbaarheid. Ze hebben hier ook werkelijk overal een geloof voor.

Terwijl we de menukaart in de handen nemen zie ik vanuit mijn ooghoek mensen heel hard schudden aan de man die daar net nog heel gewoon in zijn stoel zat. Dochterlief begint hard te schreeuwen. Het is niet helemaal duidelijk of het een beroerte is of flauwvallen. Voor mijn gevoel duurt het voor flauwvallen erg lang en wordt er wel heel ahard aan de man geschud voor er iets gebeurd.

Door het lawaai van de dochter kijken we allen wat er achter ons gebeurd, wat tot gevolg heeft dat esther een beroerd wordt en het zwart voor de ogen ziet worden. Nu hebben we er twee die niet goed worden. Terwijl de man op de grond wordt gelegd, besluit ook esther maar te gaan liggen. Alle aandacht is voor de man, wij roepen denk ik niet hard genoeg. Als de man uiteindelijk al lang weer op de been is en naar zijn kamer wordt afgevoerd door het personeel is esther nog steeds op de grond. Natte handdoeken en suiker moeten de boel weer op de been helpen.

Ik denk dat ik vanavond toch ook nog maar een offer aan mn eigen accu ga brengen, je weet nooit waar het goed voor is. Je bedenkt je dan toch ineens dat het ook maar zo afgelopen kan zijn!!