Abel Tasman

Waanzinnig gelukkig zijn we, het weer is nog steeds fantastisch en het alles verloopt boven verwachting.

De overtocht naar het zuidereiland was er een zoals de bemanning weinig meemaakte en met een strak blauwe hemel ideaal voor de foto's en voor het bijkleuren. Als enigen zagen wij onderweg nog dolfijnen, de rest leek meer druk te zijn met het bekijken van de zon. Aangekomen in Picton zijn we via de Queen Charlotte route slingerend langs de kust naar Nelson gereden, een fantastische route.

In nelson zaten we in het fantastische monaco resort, we waren gratis geupgrade naar een soort woning in een straat in plaats van een kamer. We bleken een compleet huis te hebben met eigen keuken (vaatwasser, koel/vries, wasmachine), maar ook dvd, stereo, afstandbedienbare openhaard en boven 2 slaapkamers en als toppunt (voor de mensen die ons kennen) 2 douchekoppen in de douche. We hebben dan ook voor het eerst in maanden weer eens zelf gekookt.

Vanuit Nelson hebben we een uitstapje gemaakt naar het Abel Tasmanpark waar we een uur met een speedboot langs de kustlijn hebben gevaren en een zeehondenkolonie hebben bezocht. Volgens ons zijn het zeeleeuwen want ze hebben flippers maar hier noemen ze het seals. Vanaf Tonga zijn we zuidwaarts 17 kilometer in ruim 5 uur gelopen over de heuvelachtige kustlijn om weer bij de boot Anchorpoint te worden opgehaald. Omdat we de lowtideroute volgden moesten de schoenen nog even uit en het water van 5 graden verdoofd dan alles, stervens koud.

Vandaag zijn we vanuit Nelson naar Greymouth gereden. Onderweg een andere zeehondenkolonie bezocht en de zogenaamde pancakes. Erg mooi land, erg afwisselend.

In Picton hebben we ook een andere auto gekregen, we rijden nu dus in een groene ford focus. Nog steeds hebben we geen ijskrabber gevonden, maar in de kofferbak liggen wel sneeuwkettingen, hoop toch niet dat we die nodig gaan hebben.