Beklimming gletser

Wat een fantastisch land is dit toch. De natuur is overweldigend en we zijn gezegend met mooi weer. De bevolking is ook enorm gastvrij en aardig, zouden we in Nederland nog een voorbeeld aan kunnen nemen. Iedereen is geintresseerd in waar je vandaan komt, waar je bent geweest, wat je nog gaat zien en dat je de moeite neemt om zo ver te reizen om hun land te zien wordt enorm gewaardeerd. De waardering blijft niet alleen bij woorden maar ook in de kortingen, bij de supermarkt worden alle cassieres ingelicht als we komen en krijgen we kortingsbonnen voor benzine in onze handen geduwd omdat we helemaal naar het zuiden moeten rijden; dat is toch enorm aardig. Overigens hebben ze ook een aantal hele vreemde gewoontes, ze willen hoe dan ook buiten zitten (zelfs in de winter) overal zie je dus terrashaarden opdat ze maar gezien kunnen worden. Mij te koud. Overigens binnen doen ze dan weer hele andere vreemde gewoontes, terwijl ik het bloedheet heb en mijn trui uit doe in het restaurant zitten er mensen met shawl, muts en winterjas te eten. In het dorp waar we nu zijn gaan ze nog een stap verder daar gaan ze dit weekend kerstmis vieren, het is maar goed dat we tijdig weer weg gaan.

Vandaag was weer een hoogtepunt van onze trip. De verwachtingen waren dramatisch qua weer. In dit deel (en wat nog komen gaat) valt meer regen dan waar ook en 2 op de 3 dagen regent het de hele dag. Gisteren een paar druppels, maar vandaag zou het pijpestelen gaan regenen en dat terwijl wij de lokale gletser zouden gaan bedwingen.

Gewapend met klimijzers, regenjas, warme kleding, muts, handschoenen beginnen we om half elf aan ons avontuur. We zitten gelukkig in een kleine groep van 8 personen en beginnen aan de voet van de gletser. Gelukkig doen we de tocht nu en niet over een paar jaar, want dan zouden we nog verder naar dat ding moeten lopen door de global warming. Aangekomen bij de voet binden we onze klimijzers onder onze schoenen en we zijn gelukkig, want de zon schijnt volop, het is zelfs warm te noemen.

Een uitgehakt trappenpad leidt ons naar boven waar we door diepe kloven en spleten ons een weg banen over en door het ijs, een fantastisch ervaring. De totale gletser is kilometers lang, dus we bedwingen maar een klein stukje. De gids hakt af en toe vakkundig met een grote bijl wat veilige stappen en laat met een stok zien dat de gaten langs en op ons pad toch echt heeeeeel diep zijn. Blue ice zoals de harde kern heet is echt fantastisch om te zien en we hebben gelukkig dat er een moulin is ontstaan waar we doorheen kunnen lopen. Wat een kleur, wat een effect. Na de lunch op de gletser is er tijd voor wat vrij wandelen met de gids, van de gebaande paden af en we moeten dan ook via steile paden door kloven om uiteindelijk weer ergens beneden uit te komen. Sommige kloven zijn zo smal dat ik met mijn rugzak vast kom te zitten, lekker knus, lekker nat, net waar je op zit te wachten op zon koude berg. Gelukkig droogt door de zon de kleding weer snel en zijn we uiteindelijk ruim 4 uur op het ijs geweest. Wat een fantastische ervaring om te doen en we vonden het achteraf gezien allebei veel makkelijker dan we ons hadden voorgesteld. De hike door het Abel Tasman was voor ons duidelijk zwaarder dan deze wandeling.

Morgen zullen we ons verplaatsen naar Queenstown en de dag erna naar Te Anau. Benieuwd wat ons daar weer voor avontuur te wachten staat. De fotos van dit avontuur staan in het mapje frans jozef glacier (met een speciale foto voor Armand).

We zitten nu overigens in het internetcafe dat in een bus is gemaakt. Echt enorm fout met tafels van boomstam aan de muur, foute schemerlampen en autostoelen als meubilair.