Myvatn

Vanuit ons schooltje, dat overigens toch nog in gebruik blijkt, rijden we verder richting het noorden. Om de dag goed te starten beginnen we met een zwempartij in Hofsos. Een bad verscholen in de berg en met uitzicht over de fjord.

We vervolgen onze route naar Myvatn met ruige kliffen, watervallen, kale bergen en vissersdorpen trekken aan ons voorbij. Grappig om te zien hoe de lupine hier nog volop lila bloeit terwijl het zuiden als is uitgebloeid. Dit komt ook door de zon. Hier in het noorden is het ruim 3 maand volledig donker in de winter. Als de zon dan weer verschijnt wordt dit gevierd met zonnekoffie. De chauffeur svennie verteld dat je op bepaalde momenten kan rijden en je de zon tegemoet rijdt en in de spiegel de duisternis ziet, heel raar gevoel. Er is bijna een scherpe lijn tussen licht en donker zichtbaar. Nu gaat de zon 3 uur lang onder maar echt donker worden doet het niet.

IJsland heeft sowieso wel een aantal bijzonderheden. Zo hebben ze een telefoonboek op voornaam gesorteerd, mogen er geen paarden geïmporteerd worden om het ras zuiver te houden en maken ze voor nieuwe zaken als Facebook en telefoon eigen IJslandse woorden om de eigen taal te bewaken. Hierbij is de functionele werking belangrijk, computer is vrij vertaald berekenaar en telefoon staat voor draad. Dat je nu draadloos kan bellen maakt dan niet uit.

Aan het einde van de dag komen we aan bij de camping van myvatn, direct aan letterlijk vertaald muggenmeer en een groot lavaveld. Het is een grote drukke groepsaccomodatie en muggenmeer doet z'n eer aan met 35 soorten. Als ik vol enthousiasme ga douchen vraag ik me af hoe schoon je hier van wordt, dit thermale water stinkt naar zwavel ofwel rotte eieren. Blijft een tegenstrijdig gevoel om je heerlijke shampoogeur af te spoelen met rotte eierlucht. Je kan het overigens gewoon drinken.

Vanuit hier kunnen we in Husavik op zoek naar walvissen. Bijna 100% kans om ze te zien en binnen een uur zien we de eerste humbackwhale zwemmen. Fantastisch hoe hij continue boven komt en weer onderduikt om te eten. Helemaal als je bedenkt dat hij vanaf het zuidelijk halfrond is komen zwemmen. Raar idee dat ze hier toch 36 stuks per jaar mogen afschieten.

Ondanks dat je maar een mini stukje ziet voel je gewoon de imposantheid van dit dier. En we hebben super super super veel geluk. Iets wat je normaal op alle brochures ziet maar zelden in het echt gebeurd. Plots springt de walvis op uit het water en laat zich met een mega klap op het water vallen om hierna recht omhoog uit het water te komen. Wat een kippenvelmoment. Mooi ook dat nog niet bekend is waarom ze dit doen, ze denken om met de klap van 25 ton de mee-eters van het lijf af te schudden.

Inmiddels schijnt de zon volop, de korte broek en korte mouw kan aan, zonnebrand op. Nooit gedacht bij IJsland. We maken nog een aantal wandelingen door gletsjerkloven en basaltformaties om de dag af te sluiten met een diner in de lokale pub.