Colca Canyon

Het grote voordeel van een nachtbus is dat je direct de stad kan bekijken zonder tijdverlies van een reisdag, ditmaal dus het heerlijke arequipa. Het is zondag dus we beginnen met groot ceremonieel vlaghijsen. Gezien de militaire parade die er bij hoort doet het mij bijna denken aan de sovjets.

Uiteraard worden de hoogtepunten van de stad als de kerken, markt, het klooster bezocht maar niet te vergeten het ijsmeisje. Al weken roept elke peruaan tegen me dat ik dit moet zien. Het is een meisje van een jaar of 14 die op een berg is geofferd aan de goden en door de kou is bevroren. Het is dus geen mummy gewoon een oud bevroren meisje. Het is wel bijzonder maar de mummy´s bij Chauchilla maakten op mij duidelijk meer indruk.

Een heerlijke stad met een prettige plaza waar je rustig uren kan zitten. Met uitzicht op de plaza is dit dan het moment om Quy, cavia, te eten. Op de kaart staat hij in stukken, wij denken een filet. Omdat wij hem natuurlijk in originele staat willen gaat ze dit speciaal voor ons maken. Op ons bord verschijnt dan ook een platgeslagen stuk cavia compleet met kop, poten en tanden. Ik ben er niet kapot van, de smaak is ergens tussen vis en kip en het is net als bij kikkerbilletjes vooral veel werk voor weinig vlees. Het schijnt heel gezond te zijn, dus daar hou ik het dan maar op. Een van de groepsleden had wel voor de filet gekozen want die kon niet tegen het gezicht van het beestje, grappig want het blijkt dat de stukken bij elkaar een volledige cavia vormen waarbij ze ter decoratie het hoofje juist bovenop hadden gelegd, gezien de hoeveelheid vlees aan het beest is het woord filet dan ook wat groot uitgedrukt.

Een bezoek aan Arequipa kan niet zonder een bezoek aan Colca Canyon. Een tocht van ruim 4 uur om er te komen waarbij we over een pas moeten van 4900 meter. Om enig risico van hoogteziekte te voorkomen stoppen we nog om snel wat cocabladeren en snoepjes te kopen, wat een ranzigheid, maar alles voor het goede doel. Sommige voelen zich stoned van de cocaine maar ik denk dat het meer de verbeelding en hoogte is dan de werkelijkheid, je moet dan wel een tas vol opkauwen voor een beetje effect.

Op deze hoogte kan het verradelijk sneeuwen en de weg is dan ook spiegelglad. Vreemd dat je een paar kilometer verder weer in de korte broek loopt. In de middag maken we nog een korte wandeling langs de canyon, waarna we ons onderdompelen in de lokale termaalbaden. Bij ons diner zitten we in een lokale eetzaal met dans, precies dat wat ik dus niet wil, waarom heb ik het idee dat ik met zon nederlandse busdagtocht op pad ben?

De volgende morgen is het vroeg op om naar het cruz del condorpunt te rijden. Ook hier vooral een toeristisch gebeuren waar we samen met vele anderen wachten op de mogeijke condors. Het is broedseizoen dus de kans is klein. Na een uurtje wachten zien we er 3 vliegen in de verte. Vaak komen ze op de thermiek naar boven maar vandaag blijft het op afstand, maar we hebben ze gezien.

Sommige mensen hebben vreemde gewoontes, in onze groep zit 1 persoon die de hele dag fotos maakt van alles, iedereen en zelfs de taxichauffeur, buspassagiers en nummerborden moeten op de foto voor het geval zijn tas wordt gestolen. Hij ziet ook altijd dingen die niemand net niet ziet. Als je hem zou vertellen dat in de woestijn een pinguin loopt dan weet hij hem in 2 minuten te spotten maar duikt hij net achter een heuvel als wij kijken, zo ook bij de condors. Hij ziet de een na de ander vliegen terwijl wij toch echt in dezelfde kloof van 1200 meter diepte staan te kijken. Hij beweert dan zelfs dat hij ze van heel dichtbij heeft gezien, maar dat kijken dan even belangrijker is dan fotos maken, hoe grappig is dat!

Vanaf Arequipa zullen we Peru tijdeijk achter ons laten en via Chili doorreizen naar Bolivia