chili als leuk extratje

Vanuit arequipa nemen we de bus naar tacna, een plaatsje net voor de grens met chili dat enkele uren in beslag neemt. In garnalen worden we opgewacht door een busje. Als we echter uit de terminal komen blijkt het busje echter precies passend voor 11 personen, maar van enige bagage kan dan geen sprake zijn. Ongekend wat een opportunisme ze hebben want deze man gaat toch keihard proberen de tassen erin te stoppen. Wij besluiten echter de straat over te steken naar de Internationale terminal waar wij een bus pakken met een paar grappige boliviaanse meiden.

De grens bij chili duurt lang want alle bagage moet eruit en gecontroleerd, een schrijffout op je entradaformulier en je mag terug in line. Aangekomen in Adidas wacht ons een heerlijke plaats en vooral een oud hotel soto mayor. 35 graden een frisse zeewind en de zon die rond 8 uur ondergaat maakt het een stad die laat op gang komt. Als ik de stad verkend in de avond sta ik ineens op een soort tros muziekfestijn. Ik denk de hele avond nog dat het over de 'noche de la bolivar' tot mijn groepsgenoten die ik tegenkom zeggen dat het om de 'noche de la boulevard' te gaan, misschien nog maar even oefenen op mn spaans.

Helaas geen echt strand voor de deur maar een containerhaven, dus de stad maar onveilig maken. Er heerst een supersfeer, de zomerschoolvakantie is begonnen, kinderen krijgen hun rapport en iedereen is bezig met kopen van kerstkados. Gelukkig veel terrasjes, veel straatartiesten en een leuke temperatuur zorgt voor een goed uitzicht.

Om een lang verhaal kort te maken schuif ik om 5 uur aan op het terras bij een groepsgenoot, al snel krijg ik met mijn fris geknipte kapsel een glimlach toegeworpen van een spontane dame. Onze nachtbus vertrekt om 8 uur en als ik om half acht zoenend in het park lig (als iedereen) worden we opgepakt door de chileense politie en moeten ons legitimeren. Ons gedrag blijkt te aanstootgevend en we lijken naar het buro te moeten, dat kan nu net niet de bedoeling zijn deze avond. Met enige steekpenningen mag mijn naam wel in het boek en mag ik mijn weg vervolgen, hollend om nog net mn bagage te kunnen grijpen en in de taxi te springen naar de busterminal. Ben benieuwd of ik het land uit mag zonder problemen want volgens de dame zijn het muy problemas.

De nachtbus is heerlijk tot we om 3 uur in de nacht wild gewekt worden, fruitcontrole wie bedenkt het? Ze zijn hier als de dood voor fruitvliegen dus her en der is controle. Alle bagage en handbagage moet de bus uit. Staan we met 4 graden in de kou terwijl het in de bus serieus 30 graden is . Na 12 uur bussen komen we aan in san pedro de attacama, een oase in de woestijn maar vooral heet met 35 graden om 10 uur. Ik huur een moutainbike om het dorp met zandwegen te verkennen. Uiteraard ben ik een km buiten het dorp en sta ik met een lekke band, snel verwisselen in de bloedhitte. Een leuk dorpje, mij te warm, maar veel te toeristisch.

In de middag doen we een excursie naar de maanvallei, een vreemd surrealistisch landschap met kraters, grof gesteente en fantastische zandduinen zijn het resultaat. Vanaf een hoge heuvel bekijken we in dit landschap de zonsondergang. Hiermee komt al een einde aan chili, maar wat een vriendelijk land, aardige mensen en veel verder ontwikkeld dan gedacht. Zo valt direct op dat er bijna niet getoeterd wordt en wat een rust geeft dat en veel autos zijn in particulier bezit dus je ziet niet alleen maar taxis rijden. Op naar bolivia als ik het land uit mag.