Cuenca

Vanuit Riobamba kun je op het dak van de stoomtrein over de duivelsneusberg El nariz Diablo, rijden. Een fantastische rit door een steile kloof waarbij de trein voorwaarts en dan weer achterwaarts de berg bedwingt. Helaas is de trein nu buiten bedrijf wegens onderhoud en op het dak zitten mag niet meer omdat er een chinees is afgevallen.

Om toch te kunnen stoppen voor de fotomomenten onderweg hebben we besloten ditmaal het openbaar vervoer te laten voor wat het is en hebben een privebus gehuurd om ons naar Cuenca te brengen. Als het busje om 8 uur verschijnt blijkt de busmaatschappij een verkeerde inschatting te hebben gemaakt, het is uberhaupt de vraag of alle 11 personen aan boord hadden gekund, maar laat iedereen nou ook nog bagage aan boord hebben. We besluiten op de stoep van het hotel te wachten tot er na 2 uur een grote touringcar komt voorrijden, dat lijkt er meer op voor een tocht van ruim 6 uur.

Na een fantastische tocht door de bergen, met een mooi uitzicht op de Duivelsneus, hoewel ik hem niet zie in de berg, komen we na 4 uur aan bij Incapirca een incasite. Wat een mooi bouwwerk en net als op tv is er werkelijk geen speld tussen de stenen te krijgen, knap staaltje vakmanschap zeg ik dan. Door de vertraging komen we pas laat aan in Hotel Cuenca.

Na een goede nachtrust maken we ons op voor een wandeling op 4000 mtr in El Cajas NP. Werkelijk een adembenemd gebied met pampa-grassen en heel veel meertjes. We lopen een mooie en afwisselende tocht van ca 5 km in 4 uur. Het weer kan hier heel wisselend zijn, de dag ervoor mistig, sneeuw, hagel en wat hebben wij 27 graden, hoe krijg je het voor elkaar, winterjas mee en je loopt in korte mouw.

De middag gebruiken we voor een eerste kennismaking met de stad. De stad is bezaaid met koloniale gebouwen en dus zeker mooi om te bezoeken. Helaas is het regenseizoen dus om stipt 3 uur komt het met bakken uit de lucht. Als we langs een huis lopen horen we live conga-muziek, we besluiten binnen te kijken en er is een soort oefenruimte waarbij een danseres en 2 muzikanten zich helemaal uitleven. Heerlijk die energie.Uiteindelijk zoeken we nog het nachtleven op van Cuenca, maar we zitten zo in ons ritme dat we gewoon voor 12 uur netjes in ons mandje liggen, wel heerlijk gezeten op het enige terras van de stad.

Op zondag is het een rustdag in het programma die ik dan maar benut om uit te slapen, nou ja dat mislukt natuurlijk dus ipv 6 uur ben ik maar liefst om half zeven wakker.Ik wandel me een ongeluk door de stad en kom op de meest vreemde plekken.Het ene moment sta ik bij een maskermaker die blijkbaar de maskers maakt voor het jaarlijkse fiesta, de man waardeert mijn komst zo dat hij speciaal de muziek uitzet, zijn arbeid staakt en bovenop de kast klimt om een krantenartikel uit 2004 aan me te laten lezen. Wat een ongekende vriendelijkheid.

Mijn zonnebril heeft al zoveel te verduren gehad dat ik hem inmiddels met ducktape aan elkaar heb geplakt. Tijd dus voor een monsterinvestering van 2 dollar in een nieuwe. De ondernemer is zo blij met mijn komst dat hij zijn hele familie uit alle omliggende winkels ophaalt en aan zijn familie wil laten zien dat hij zaken doet met een blanke. Een heel gesprek over de voedselprijzen volgt, hij vind me een goede handelaar want ik eet voor de goede prijzen, ik zie het maar als een compliment. Het is dat ik al gegeten heb, want hij nodigt me uit om met zijn familie een amuerzo te gaan eten.

Een ander grappig effect aan deze stad zijn de verkeerslichten.Ik moet er nog steeds aan wennen, maar de hele dag hoor je een koekoeksklok zodra het licht voor voetgangers op groen gaat. Heel irritant kan ik je vertellen.

Om de dag af te sluiten nestel ik me voor de bui van 3 uur op het overdekte terras. Grappig om te zien hoe makkelijk je hier contact maakt als je alleen bent, iedereen praat, iedereen schuift aan en iedereen is geintresseerd in wat je doet en waar je vandaan komt. In dit geval ontmoet ik Charlotte een francaise uit Parijs die hier les geeft, het wordt een raar gesprek tot de bui weer over is in het engels, spaans en frans. Zo leer ik natuurlijk nooit mijn vaardigheden.