Cheetah park

Als we aankomen bij het hek van onze volgende camping, in de middle of nowhere, staan er grote waarschuwingsborden dat je niet zomaar naar binnen mag, we bellen dan ook maar netjes aan. Terwijl we wachten op de eigenaar wordt duidelijk waarom; deze mannen delen hun huis met 3 honden en 3 volwassen en 1 baby cheetah van 3 maand oud. Ze worden in huis genomen als ze maximaal 3 weken oud zijn en met de hand gevoerd alsof het normale katten zijn. Wij zijn welkom om ze te knuffelen, te aaien en op de foto te gaan. Een cheetah heeft mijn arm geadopteerd en is besloten hem helemaal schoon te likken, een raar gevoel met een tong als zeer grof schuurpapier. De baby heeft het nog voorzien op de handtas van Sarah en die doet verwoede pogingen om de tas zonder kleerscheuren van de scherpe nagels terug te krijgen, voor en cheetah juist een extra spelinmpuls. Wat een unieke ervaring, waar op de wereld zou dit nog meer zo mogeijk zijn zonder 1001 extra veiligheidsmaatregelen?

Hierna springen we op een open pickup en rijden een afgezet gebied in waarin nog 15 cheetah's leven, al snel vragen we ons af of er geen extra Veiligheidsmaatregelen nodig zijn als er 5 luipaarden direct naast de auto lopen, een kleine moeite om in ons bakje te springen. We gooien een paar stukken vlees om ze te voeren waarbij ze elkaar flink in de haren springen. Direct aan de andere kant van het hek is onze camping en we hebben zicht op een moeder cheetah met 3 jongen, wat een uitzicht tijdens het eten. Wij voelen ons veilig aan deze kant van het hek. De 2 broers van de otjitontongwe camp vertellen echter dat aan deze kant veel schorpioenen zitten en de farm eens per 5 jaar wordt bezocht door een groep leeuwen of een groep luipaarden. Als we geïnteresseerd vragen wanneer de laatste keer was blijken de leeuwen 8 jaar en luipaarden 6 jaar geleden voor het laatst gezien. Statistisch gezien dus een goed argument om vannacht de tent maar niet te verlaten