Einde Namibië

Via een uiterst saaie weg door de woestijn laten we swakopmund achter ons. Ik had persoonlijk wat meer leuke dorpjes onderweg verwacht in deze reis maar dat valt tegen. Met onze gemiddeld 60 km/uur rijden we dan ook tien uur lang overde eindeloze zandwegen naar de sossusvallei en komen letterlijk 1 tegenligger tegen, een andere overlandtruck dus voor ons een teken dat we rond de helft zitten. Wel stoppen we onderweg nog in solitaire, het kleinste plaatsje van Namibië met maar liefst 19 inwoners.

In de Duitse bakkerij daar die volgens en dankzij de lonely planeet 4000 stukken appelstrudel per maand verkoopt ontstaat een discussie tussen de Duitsers in onze groep en de bakker of het nu wel een appelstrudel is danwel een appelkruimeltaart. Ik maak me er niet druk om en neem een heerlijk verkoelende duik in het zwembad.

In sesriem moeten we ons haasten naar dune 45, een mooi rood zandduin. Helaas staat de sunrise niet op ons programma dus doen we de sunset. Mooi om te zien maar vooral een zanderige aangelegenheid, eerst maar weer een douche na afloop.

Vanuit de sossusvallei rijden we naar de fish river canyon, de grootste kloof na de grand canyon. Zelf zijn ze heilig overtuigd van het feit dat ze de grootste zijn omdat deze uit 1 berg bestaat en niet uit 2. Grappig want vorig jaar probeerde iemand nog ons te overtuigen dat eigenlijk de colca canyon de grootste was. Persoonlijk ben ik niet zo onder de indruk van het geheel.

Vanaf hier is het een klein eindje naar de grens met zuid Afrika. Ondanks dat velen laaied enthousiast zijn over namibië heeft het mijn hart niet kunnen stelen, er zijn mooiere plekken tijdens deze reis of op de wereld. Aan de overkant van de grens kamperen we op de oever van de gariep rivier die de natuurlijke grens vormt met Namibië.

Op de campsite is ook een truck van nomad diende reis van shoestring doet dezelfde reis in slechts 3 weken dat is dus haasten, veel reizen en weinig doen. We vieren samen met hen de verjaardag van lotti in de bar.

In swakopmund zijn 2 nieuwe Duitsers aan de groep toegevoegd en al 4 dagen houden we vol dat iedereen een introductiedans moet doen. Na 4 dagen geloven ze het nog steeds en ze doen dan ook werkelijk een dans van 3 minuten. Absoluut een goede manier om in de groep te komen en onder het genot van veel bier kunnen we lachen om de grap. De bar was die middag nog speciaal aangevuld maar gedurende de avond moeten we toch concluderen dat meer en meer biersoorten opraken.

De beste grap is echter van de shoestring groep met wie ik het licht in de bar uit doe. Hun kampgenoten hebben de tenten 90 graden gedraaid en met de hoeveelheid alcohol duurt het even voordat het kwartje valt. Nog beter in de uitvoering blijkt als ook de inhoud van de tenten is verwisseld. Ik zeg dat is humor!