Khustai nuruu

Met een koude douche in ons hotel gaat onze hoop op enige welvaart in rook op en beginnen we aan ons Mongolië avontuur. We stappen in 2 Russische busjes waarvan je je afvraagt of ze het zullen volhouden, de rest van de stad rijdt in moderne en luxe wagens tot hummers aan toe.

Eerst nog snel de kaarten voor het naadam-festival regelen, de olympische spelen van Mongolië wat een heus spektakelstuk moet worden aan het einde van de reis. Daarna de boodschappen. Voor de groep voor 17 dagen eten en voor jezelf ook voor 17 dagen snacks en frisdrank, wat moet je in hemelsnaam kopen en wat staat ons dan te wachten dat we geen winkel tegen komen? Tot slot bezoeken we nog het gandan klooster waar Tibetaanse monniken bidden waarna we de stad achter ons laten.

Een half uur uit de hoofdstad merk je direct dat de wijdsheid van het land de overhand neemt. Precies zoals op de plaatjes met eindeloze groene heuvelglooiingen waar eenzaam ruiters te paard over heen galopperen. Wij lunchen midden op de vlakte en de telefoons zijn al buiten bereik. Het asfalt maakt al snel plaats voor zandwegen die overgaan in wagensporen.

Na de lunch rijden we door naar het national park khustai nuruu waar nog 250 wilde przewalskipaarden leven. Ons houten huisjeskamp bereiken we na 8 km wandelen door de stromende regen. De elektra is 2 uur beschikbaar, de douche koud en in de openlucht en een gat in de grond met een deur ervoor is ons toilet, luxe bij wat ons te wachten staat. Opvallend hoe licht het snachts is bij volle maan.

Iedereen is heel vroeg wakker door het ontbreken van de gordijnen als om half vijf de zon opkomt. Mooie tijd om de schoenen en kleren te drogen te hangen. Na het ontbijt lopen we eerst 6 km waarna we op een paard stappen om 18 km over de steppe te gaan rijden. Ongelooflijk die wijdsheid en het feit dat je niets maar dan ook niets tegen komt, uitgezonderd een enkele marmot, hamster of gier.

We lunchen bij een Turkse begraafplaats, voor mongolen is de grond heilig en dus iets als begraven onmogelijk. Kan ook bijna niet want half mei lag hier nog sneeuw. Onze crew bestaat uit 1 gids, 1 kok, 1hulpje en 3 chauffeurs want er is nu een speciale kookbus mee.

We lunchen bij een Turkse begraafplaats, voor mongolen is de grond heilig en dus iets als begraven onmogelijk. Kan ook bijna niet want half mei lag hier nog sneeuw. Onze crew bestaat uit 1 gids, 1 kok, 1hulpje en 3 chauffeurs want er is nu een speciale kookbus mee.

Na de lunch wandelen we nog heerlijk 10 km in de zon en dan is er tijd voor het echte kamperen. Midden op de steppe zetten we onze tenten neer. Een douche, toilet of elektra zit er dus niet meer in, een fantastisch uitzicht en de stilte compenseren dat dan weer.

De wind op de steppe gebruik ik om mijn vlieger op te laten tot grote verbazing van mijn reisgenoten. Ik ben wel ineens de beste vriend van onze Mongoolse crew die dat ook direct willen proberen. Het zachte briesje zwelt aan tot een stevige storm en alle tenten moeten extra geankerd worden om ze in de heftige wind en regen overeind te houden. Ik vond bij het opzetten die 1001 scheerlijnen nogal overbodig maar nu blijken ze meer dan nodig als meerdere tenten dubbel waaien.

Het regent en waait de hele nacht en iedereen loopt dan ook lekkage op. Bij het opbreken moeten de tenten met 4 personen worden afgebroken omdat anders onderdelen weg waaien. Uiteindelijk waait toch een complete tent weg met de stokken er nog in. Rollend op zijn zijkant vlieg hij weg en is lopend niet bij te houden laat staan in te halen. Als een comedy racet de bus over de steppe om de tent in te halen, een komisch gezicht. Uiteindelijk na 2 km weet de bus de tent te vangen.

We rijden door het park om toch die paarden te spotten maar helaas is het geluk niet op onze hand. De kans was ook klein met 250 paarden op 50.000 hectare. We prijzen ons wel gelukkig als we bij de uitgang van het park een warme douche vinden, weliswaar een zonder licht maar de luxe van een warme douche compenseert dit ruimschoots.