Nomadenleven in Khogno Khan

Na Khustai Nuruu gaan we 200 km verser in Khogno Kahn NP proberen te ervaren wat het is om als nomaden te leven. De groene glooiende grashellingen maken plaats voor ruig en ongerept gebergte. Een uitzonderlijke wijdsheid van de steppe met een zeldzame stilte die hooguit doorbroken wordt door het geluid van de sprinkhanen. Een vogel die geluid maakt valt direct op. Boven ons zien we de gieren en adelaren zweven en op de grond een eekhoorn, hamster, kudde paarden, schapen of geiten. Als nomade moet je echt wel tegen stilte en eenzaamheid kunnen. Wat echt opvalt is de open ruimte doordat er nergens een boom of hek staat, nog nergens heb ik een land zo ongerept gezien.

Wij lopen in 2 dagen 45 km en komen niets maar dan ook niets of niemand tegen. Als ware nomaden slaan we onze tenten ergens op waar het mooi is om vervolgens weer te vertrekken. Luxe als een douche, toilet of elektra eigenlijk mis je ze hier helemaal niet. We spelen nog een potje voetbal met onze Mongoolse crew waarbij onze kokkin speciaal haar hakschoenen aan doet, onder luid applaus van ons.

Op dag 1 komen we een hond tegen de besluit een stukje met ons mee te lopen. Hij lijkt op rataplan, is uiterst vriendelijk en past prima in het plaatje van een steppe. Onze crew kijkt heel gek als we voor de hond een bak water willen, het is immer lekker warm. De hond zelf lijkt het ook niet gewend en weigert in elke toonaarde ook maar iets van ons water aan te nemen.

De hond blijft ons achtervolgen tot we bij een nomadenfamilie aankomen waar we 2 nachten zullen blijven. Hij wordt hier geaccepteerd dus is hij na 40 km weer thuis of hebben wij hem een thuis bezorgd? Voor ons in ieder geval een fantastische plek midden op de steppe met 7 gers.

We worden vriendelijk onthaald door de vrouw des ger die in een prachtig gewaad ons een slok melk aanbiedt als welkom. We doen onze was aan de rivierkant, niet dat het water schoon is maar het voelt in ieder geval alsof het schoon wordt. Na 2 nachten niet douchen wacht hier een douche en wat voor een, een met zwarte zakken vol met water brandend in de zon ofwel een warme douche !! De familie is erg geïnteresseerd in waar we vandaan komen en toveren een bosatlas op tafel en hoe gedetailleerd zelfs kampen en ijsselmuiden worden op de kaart genoemd.

We bezoeken een vriendelijke buurfamilie in hun ger die al onze vragen beantwoorden. Ondertussen komt de snuiffles op tafel, drinken we melk, gefermenteerde paardenmelk, yoghurt, melkkoekjes en andere lokale lekkernijen, nou ja voor hun dan.

We vervolgens onze wandeling en zien voor onze ogen een mega adelaar opstijgen die heerlijk een karkas aan het opeten was. De mobiele bibliotheekger die wij bezoeken wordt bezocht door kinderen, erg grappig we vinden er zelfs Kuifje in Tibet in het cyrillisch geschreven. De ger is er altijd 3 maanden en kinderen komen van heinde en ver op hun paard om daar te spelen, kleuren of te lezen. In mijn ogen meer een soort vrijblijvend naschoolse opvang dan alleen een bieb. Afijn een zak met lolly's maakt dat het mooie foto's oplevert.

Voor ons gerkamp hebben de families aangeboden een demonstratie te geven van het authentieke paarden vangen en temmen. Eerst wordt er vanaf de steppe een kudde wilde paarden naar ons toe gedreven waarna 2 man met een lange stok en aan het eind een lus proberen een paard te vangen, mooi plaatje in een mooi decor.

Als het paard gevangen is wordt hem een halster omgedaan en dan wordt hij bereden wat tot hilarische bokkensprongen leidt en 1 paard zelfs bokkend een kilometer verder brengt. Hierna volgt nog een oud spel waarbij een stok op de grond wordt gelegd en in galop de ruiter naar 1 kant hangt om de stok vanaf de grond op te pakken. Een mooi plaatje als geheel. De rest van de middag benut ik de wind en de ruimte om te vliegeren wat opnieuw tot veel bekijks leidt.

Als afsluitend maal kookt de familie traditioneel Mongools voor ons. De kachel wordt opgestookt met koeienstront (bomen zijn immers schaars) en er worden stenen in opgewarmd. In een grote schaal gaat wat rivierwater, het net geslachte geitje, groenten, aardappels en de hete stenen. Het geheel wordt weer voor een half uur op het vuur gezet en klaar is een heerlijke maaltijd uit de cursus koken met stenen.

We sluiten de avond gezellig af met een fles wijn terwijl zandstormen en meerdere onweersbuien het kamp onveilig maken. Zelden een land meegemaakt waar het weer zo snel en vaak om kan slaan per dag. Ze zeggen dan ook niet voor niets dat Mongolië 4 seizoenen in 1 dag kan hebben, het kan hier zelfs in juli nog sneeuwen.

Net voor we de avond afsluiten zien we nog een slang kruipen. Ondanks de verwoede pogingen hem tegen te houden kruipt hij bij 2 dames onder de ger, dat zal vast onrustig slapen worden. We discussiëren nog over het leven als nomade en sommigen lijkt het wat maar ik denk dat ik hier dood ongelukkig zou worden, zeker in de winter.