Yudanaka

We reizen met de trein van Tokyo naar Yudanaka. Japan heeft een fantastisch treinnetwerk en helemaal voor toeristen. Deze kunnen een JR-railwaypas kopen waarmee ze onbeperkt door Japan kunnen reizen. En gezien de lange afstanden door dit 2000 km lange eiland zijn dit vaak futuristische hogesnelheidslijnen met een snelheid van boven de 300 km/uur. En met de site en app van Hyperdia heb je een fantastische routeplanner in handen om alle we alternatieven te zien.

Naast de JR netwerk zijn er ook nog andere treinen waarvoor wel betaald moet worden, zoals ons stukje van Nagano naar Yudanaka. De JR treinen kan je plaatsen voor reserveren maar hoeft niet, dan ga je in de niet gereserveerde coupe zitten. Op de perrons heel duidelijk aangegeven waar de deur stopt, een nette rij om in te stappen en zowel perrons als treinen brandschoon. Om te zorgen dat je altijd plezierig vooruit rijdt worden de stoelen gedraaid bij het eindpunt van de trein. De conducteur groet de coupe bij het binnentreden en verlaten van de coupe. Ook dat buigen en knikken is met protocol dus begin er maar niet aan. Je buigt altijd op het verkeerde moment of verkeerde hoek, ik hou het op een knikje waar nodig. Reizen in Japan is inmiddels sterk vereenvoudigd, een paar jaar terug was alles alleen in het Japans tegenwoordig is ook Engels aangegeven. Zelf spreekt nog geen 5 procent Engels en je brengt ze echt in verlegenheid om iets te vragen. Iets niet weten of niet kunnen beantwoorden is gezichtsverlies hier en heel erg.

Yudanaka is bekend als thermaal kuuroord en om de sneeuwapen. Japanse makaken, de meest noordelijk levende apen ter wereld. We zijn nog vroeg in het seizoen dus er ligt hier nog een laagje sneeuw. De apen leven hier en gebruik het thermaalwater en bassins om elkaar te vlooien en vooral om zich in op te warmen. Zwemmende apen, beelden van NatGeo zijn hier veel gemaakt. Er zit een enorme groep apen maar helaas alleen te vlooien aan de rand van de pool, zwemmen willen ze nu niet. Gelukkig nog wel een foto van de aap in de sneeuw kunnen maken. Ook in ons dorp lopen ze vrij rond, ondeugend als ze zijn struinen ze de straten af op zoek naar eten. Als echte rovers proberen ze de metalen rolluiken te openen. Leuk, tot het moment dat een aap een van de groepsleden in zijn been bijt, het blijven wilde beesten. Beiden maken het gelukkig goed.

We slapen in 2 Ryokans in het centrum Ikariya en Harsunoyo, ik slaap in de laatste. Een ryokan is een soort herberg waar je leeft volgens de lokale tradities. Dit houdt dus schoenen uit bij de voordeur, en de kamersloffen aan. Als je naar het toilet gaat moeten de kamersloffen uit en speciale toiletsloffen aan. Nooit met de toiletslof op de tatami-mat lopen, dat is een soort doodzonde. De tatamimat is een soort mooi versierde rieten mat die als vloerbedekking dient. In de foyer die met petroleumkachels verwarmt wordt zit een oude opa in de hoek zijn sumo-wedstrijden op tv te kijken. Een Sumoworstelaar heeft hier de status van popidool.

Slapen die je op futons, een soort rolmatrasje op de grond met een dekbedje erover. De kamer wordt verwarmd met een zibro-kacheltje op petroleum. Is wel nodig want als snachts onze kachel uit gaat blijkt het in de ochtend flink afgekoeld tot 8 graden. Het is deze reis sowieso kouder dan ik dacht, gelukkig in Tokyo de korte broek aan kunnen hebben, maar was wel de enige geloof ik op 35 miljoen mensen daar inclusief toeristen.

We eten in een grote kamer op enorme tamati-matten. Een soort stoeltje waar de poten vanaf zijn gehaald met een klein kussentje erop. De dames moeten op hun knieeen en dan hun billen op de hakken laten rusten en de mannen mogen in kleermakerszit. Dit uiteraard wel in de Yukata, een hele dunne soort badjas. Voor je een heel laag tafeltje en zo zit je in 2 rijen tegenover elkaar met stokjes te eten, nee een vork of mes zal je hier niet vinden. En heerlijk eten, dat moet worden gezegd. De witte plakrijst is het meest belangrijke van de maaltijd. Laten staan is eigenlijk onbeleefd. De rest van de gerechten erbij gooien nog meer en soja of andere saus er over heen echt een no go. Puur witte rijst als hoogtepunt, voor ons een bijgerecht. De vrouw des huizes bedient ons door te schuiven zich op haar knieeen voort te bewegen, serveren van sake, schrijven van onze namen in het Japans en een kraanvogel voor geluk vouwen met origami. En het smaakt allemaal heerlijk. Veel vis, tofoe, wasabi, en soja als ingrediënt, maar ook echt van die mooie geaderde stukken vlees.

Het is maar een minuscuul dorpje maar vooral bekend om zijn onses, publiek thermaalbaden. Ook hier is het ritueel erg belangrijk. Bij de publieke onses is geen douche dus in de onse in je hotel ga je eerst wassen en douchen. Er zijn er twee in het hotel want mannen en vrouwen doen dit gescheiden. Eerst douchen en schoonzepen en afspoelen, uiteraard is het water verwarm door thermaalwater en ruikt dus wat naar zwavel. vervolgens de Yukata weer aan en de bijbehorende kortere over badjas en op je huisslippers naar de lobby. Daar wissel je de huisslippers voor de speciale badslippers. Mooie houten gelakte planken met onderop twee blokjes. Hierdoor kan je ook de helling op, maar ook bij sneeuw geen koude voeten. Deze slippers zijn dus alleen voor buiten. In de hal van je hotel tref je dus een berg schoenen van toeristen, huisslippers en de buitenslippers.

Dan krijg je dus de rare gewaarwording dat iedereen in het dorp op de houten slippers vrolijk over de stenen straat kleppert in de Yukata badjas onderweg naar de 9 onses. Maar onderweg ook rustig even winkelen, potje pingpong of naar de schietsalon. Het ziet er wel mooi en gezellig uit. Veel stelletjes, vriendengroepjes of gezinnen zie je slenteren.

De onse, ook in het hotel, mag je niet betreden met een tattoo. Ongeacht formaat of type , een tattoo staat in Japan als teken voor de maffia, dit zijn de enigen die tattoos dragen. Zelfs als je een grote pleister wil kopen om hem te beplakken wordt dit geweigerd omdat ze niets met de maffia van doen willen hebben.

De onses hebben allemaal een verschillende temperatuur en verschillende werking. Een onse is altijd dames en heren gescheiden. Het is een kleine ruimte met een kleedkamer waar je de Yukata uitdoet. In de naastgelegen ruimte is een houten vloer en een klein bad waar thermaal water instroomt. Op de rand liggen schalen waarmee je je lichaam kan laten wennen waarna je in bad stapt. Handdoek kan niet op de grond, want daar is het nat. Dus waar laat je hem dan? Eenvoudig opgevouwen leg je je hem op je hoofd. Raar gezicht, paar van die kerels met een handdoek op het hoofd tot de schouders in een badje.

Als frequent saunaganger lekker genieten in het bad en zo maken we een tochtje langs verschillende baden. De temperatuur wisselend tussen heet en zeer heet. Wij blijven dan ook best lang in het water waar de Japanner er vaak een half minuutje inzit en dan weer vertrekt. We zullen elkaar beiden wel raar vinden.

Op een ruim twee uur treinen van Yudanaka ligt Matsumoto met een bijzonder kasteel. Gewapend met de JR-pas reis ik met Riet hier naar toe. Het zwarte kraaienkasteel genaamd naar de zwarte kleur van het hout. Het kasteel is overigens volledig uit hout opgetrokken en hiermee een bijzonder gezicht en ook van binnen te bezoeken. Zeker de moeite waard.

Yudanaka is onze meest noordelijke punt van de reis. Vanaf hier zullen we verder zuidwaarts het Zuidereiland verkennen. Qua temperatuur merk je dat ook wel, er ligt nog sneeuw, het is een graadje of vier en dus fris. Eerst nog maar een laatste maal opwarmen in de onses voor we zuidwaarts zullen gaan.