Lima

Volgens de reisbeschrijving een lange reisdag van maar liefst 9 uur voor de boeg als we om 7.30 uur vertrekken uit Huanchaco. We pakken in trujilo een dubbeldekkerbus naar Lima. Over de bussen van linea kan je niets zeggen, prima beenruimte, netjes en nieuw. Helaas hebben ze echter de bus dicht geplakt met folie zodat je niets ziet, gelukkig zit ik bij het voorraam. Een ander nadeel van het leven in deze landen is dat iedereen denkt dat men doof is. Overal staan tv's aan op vol volume zelfs in restaurants, de claxon wordt gebruikt zodra de voorganger stil staat ongeacht dat er nog 600 voor staan die ook niet bewegen. Maar het ergste is de video aan boord die is altijd aan met een slechte film met een overdaad aan geluid terwijl niemand kijkt. In deze bus lukte hetzelfs om 40 minuten te kijken naar het menuscherm met het bijbehorende muziekje van 1 minuut.

Afin, de genoemde tijd blijkt een peruaanse tijd en na uren van zand, zand en nog meer zand komen we na 580 km aan in Lima, let wel om kwart voor acht. Lekker snel naar je hotel, maar nee onze bus moet dwars door de file naar het hotel wat nog een uur kost.
Inmiddels helemaal gaar blijkt het hotel geannuleerd zonder dat we het weten, nog meer vertraging. Het is dan ook tien uur als we in een ander hotel kontiki in miraflores ons intrek nemen.

1 dag Lima dus met een strak schema op pad. Nog even snel pinnen en hop zegt de automaat, slurp pas weg. Volgens de bank komt ie niet meer terug, als we de manager spreken houdt hij voet bij stuk, raar want 2 minuten later blijkt de pas wel terug te kunnen komen. Lima is echter onveilig dus een sprintje om mn paspoort op te halen en daarna een sprintje om hem weer terug te brengen. Pinnen is zowiezo een crime met de rabobank, je bent al blij als je geld kan krijgen.

We bezoeken het strand, de wisseling van de wacht bij het presidentieel paleis, de cathedraal, het paleis van de aartsbisschop maar het mooiste is het san francisco klooster. Wat een fantastisch gebouw dat oa een bibliotheek met 2500 eeuwenoude boeken bevat. Het mooiste zit echter onder de grond, het openbare kerkhof van het klooster waar naar schatting 70.000 mensen begraven liggen. Omdat dat natuurlijk niet ging passen hadden ze een mooie oplossing, de vloer is bezaaid met graven van 10 mtr diep waar 10 mensen in pasten. Was iedereen gecomposteerd dan werden de botten in een massagraf gegooid en het graf opnieuw gebruikt. Het rare is echter dat alles nu dus zichtbaar is, hele kisten vol met botten, schedels en de massagraven helemaal vol. Een heel vreemde surrealistische aanblik is het resultaat. We zien slechts een klein deel van het complex dat zelfs ondergrondse tunnels heeft tot ver onder de stad om goud ed veilig te kunnen stellen.