Victoria Falls

Vanuit Bulawayo is een flink stuk rijden naar Victoria Falls, we vertrekken dan ook, hoe kan het ook anders op tijd. Een mooie rit door het extreem droge landschap waar al negen maand geen drup is gevallen, wat zou er gebeuren als het hier in november gaat regenen?

In Vic Falls staan we op de camping in het midden van de stad, we boeken eerst onze excursies en daarna is het tijd om wat te relaxen en de was te doen. De reis splitst zich hier op in verschillende groepen, wij zullen dus de groep achter ons laten en met verschillende trucks verder reizen. Dat vraagt dus om een afscheidsetentje. We eten in " in the belly" en ik heb wrattenzwijn, nog nooit gehad maar best aardig. Hierna gaan we naar de shoestring bar waar een fantastische avond hebben. Drank vloeit rijkelijk maar ja dat is niet zo als het maar 1 dollar per grote fles kost en er is veel volk, er zijn veel overlandertrucks dus het is gezellig druk. Voor we het weten gaat het dak van de tent af en staat iedereen letterlijk op de tafel te dansen, het is zo gezellig dat mensen van andere groepen ook ineens op onze tafel willen staan en mee willen doen. Nadat de bar letterlijk haar luiken heeft gesloten, doen wij als laatsten de lichten uit van het cafe en besluiten dat we dit veel eerder hadden moeten doen. Op de camping blijven we nog wat napraten onder het genot van een biertje en voor je het weet sta je in het frans een discussie te voeren zonder dat ik een woord frans spreek. Om 2 uur roept ons bedje.

De volgende morgen is het natuurlijk weer vroeg, ditmaal om te gaan raften. 19 rapids moeten worden bedwongen in de fantastische kloof tussen Zambia en Zimbabwe. Oplopend van klasse 3 tot en met 5. Een waanzinnig mooie en spectaculaire ervaring om te doen en na 3 uur zijn we helemaal kapot en naar de kloten. Als we uitstappen staan we beneden bij de zambezi-river en moeten we weer omhoog lopen naar de top. Dat had ff niemand verteld, alsof je na een mega wedstrijd nog even doodleuk met je bagage een 75 verdiepingen tellend gebouw wil beklimmen. Ik geloof dat het nog zwaarder was dan het hele raften zelf. Gelukkig wacht boven een heerlijke lunch en een koud biertje of colatje op ons.

Omdat de vorige avond goed is bevallen gaan we nogmaals naar de shoestringbar, het is rustiger, veel overlanders zijn inmiddels weer vertrokken, maar daarom hebben we nog wel een super avond. De barmannen dansen op de bar, een van onze groep weet nog een deal te sluiten om het tshirt van de barman te kopen en de rest van de avonturen met hoertjes/vrouwen die zich voordoen als locals laat ik maar achterwege, zoals Mark zei het was de 18 dollar meer dan waard..... Wij hebben er in ieder geval smakelijk om kunnen lachen.

Opnieuw een dag dat we vroeg opmoeten, ditmaal om bij sunrise de vicfalls te zien, dit is nou echt iets wat je wel bij sunrise moet doen. Helaas denkt Zimbabwe daar anders over en die hebben besloten dat het park om 6.30 open gaat en dus niet om 6.12 met sunrise. Het kost ons een paar dollar en 20 minuten lullen maar we weten de beambte over te halen om ons voor openingstijd binnen te laten, we hebben met ons drieen het hele park voor ons alleen! Fantastische foto's zijn het resultaat. De rest van de dag is iedereen een beetje in een gematigde stemming, het is raar, formeel zijn wel al lid van een andere truck, moeten daar dus ook eten, maar onze oude groep is er nog. Meerdere keren nemen we dan ook afscheid van elkaar omdat we niet exact weten of we elkaar nog zullen zien.

Hiermee komt een einde aan het eerste deel van de reis, 2245 km hebben we gehad en nog ruim 5350 km te gaan. Morgen zullen we de grens oversteken richting Botswana. Tot nu toe in ieder geval een super ervaring, waarbij Zimbabwe me wel heeft weten te raken. Een land zonder verwachtingen maar zoveel te bieden heeft. Heel veel problemen nog op te lossen, aan de rand van de afgrond maar ik hoop dan maar dan mijn steentje heeft bijgedragen aan een stap de goede richting en niet aan een stap richting Mgabe. Symbolisch neem ik hier ook afscheid van mijn teva's, die nu echt overleden zijn, maar voor een Zimbabwaan duidelijk nog een cola waard zijn, ik geniet van mijn cola, hij van mijn teva's waar de zolen vanaf vallen.