Bulawayo

Helaas moeten we het leeuwenpark al weer achter ons laten en we rijden door naar de 2e stad van Zimbabwe Bulawayo, een kolonistische uitstraling met enige moderne zaken. Hier kunnen we pinnen maar je krijgt hier wel dollars, maar dan wel de oude die je nergens in de wereld meer kan inwisselen. Zelfs zo erg dat je soms niet meer kan zien dat het een 1 dollarbiljet is.

We kamperen net buiten Bulawayo op een camping in een villawijk, eindelijk eens eentje in de buurt van de stad. Ofwel eindelijk een kans om na de farmersbar eens met de hele groep op stap te gaan. We huren 5 taxis en gaan de Lounge in de stad. 2 dollar entree en we zijn binnen in deze club waar alleen maar locals zijn. Binnen de eerste tien meter is 1 persoon zijn geld al kwijt dus dat beloofd wat. Binnen is het zo warm dat we buiten gaan kijken in de tuin, een aantal pooltafels gecombineerd met bier en tvschermen met voetbal maken het geheel compleet. Al snel worden de vrouwen belaagd door de mannen en handtastelijk wordt er gedanst, wel met de vraag of ze een biertje voor ze willen kopen.

De mannen komen later aan de beurt maar op een andere manier. Op de een of andere manier wek ik met mijn biertje in de hand de indruk op zoek te zijn naar een vrouw dus er komen maar liefst 5 mannen vragen of ik een vrouw wil en of ze er niet een paar moeten regelen. Zonder dat ik ook maar iets heb gezegd ben ik al uitgenodigd in het appartement van iemands schoonzus die me graag beter wil kennen. Als ik dat niet wil worden alle mobieltjes inschakeld en gaat er geregeld worden dat de vrouwen naar de club komen, ik blijf er in ieder geval niet op wachten. Als je wel met een locale Wakanaka (mooie) vrouw praat dan vraagt ze als eerste om een drankje, niet mijn ding maar vooruit we investeren een dollar... hoeveel buil kan je vallen aan een dollar die je buiten Zimbabwe nooit meer kan uitgeven?

De volgende dag gaan we alweer (het zal eens anders zijn) op neushoornjacht. In een klein half uurtje van de stad ligt een natuurpark waar de zwarte en witte neushoorn te vinden zijn. De witte is redelijk benaderbaar, de zwarte daarentegen zo zeldzaam en aggressief dat als je die tegenkomt je moet maken dat je wegkomt, nou ja eigenlij kdoor stil te blijven staan en vooral niet in paniek te raken als hij met 2500 kilo op je af komt rennen, al weer zon onnatuurlijke reactie die van je gevraagd wordt.

Onze gids is iemand die een echt natuur ademt, wat een verhalen en weken van huis zonder wat dan ook mee. In ons geval neemt hij een groot geweer mee mocht er toch iets gebeuren. We beginnen met een zoektocht naar verse sporen, dat valt nog mee, dan springen we uit de auto en in sluiptocht gaan we muisstil op jacht,volgens Dan is hij in de buurt. De blijkt wel zo te zijn, maar het kost wel 2,5 uur ploegen door het hoge dorre gras met een verzengende hitte voordat we hem gevonden hebben. Een witte neushoorn die we tot circa 6 meter kunnen benaderen, wat een ervaring om zo te voet op zoek te gaan.

In de middag bezoeken we nog 10.000 jaar oude rotstekeningen en rijden door het fantastische landschap door dorpen waar je voor je gevoel de eerste blanke bent gezien de blijdschap van de kinderen als je langskomt. Het feit dat ze roepen om sweet en money maakt dan net even een andere indruk, maar desalniettemin mooie plaatjes. We komen nog wat giraffen, wrattenzwijnen, zebras e.d. tegen. Daarna is het tijd voor onze tweede jacht en we gaan opnieuw opzoek, verse sporen zijn snel gevonden maar helaas nekt de zonsondergang ons in de zoektocht. Deze mannen gaan letterlijk tot de laatste druppel zon door en voor we vertrekken uit het park is het dan ook pas 7 uur en aardedonker.

Als we aankomen op onze campsite is het ook aardedonker, onze camping valt in de wijk die vandaag even geen elektra heeft, het is tekort en wordt dus verdeeld, iedereen een dag even niet. Ik heb uiteraard hier niet over nagedacht en ga op zoek naar mijn zaklamp (een essentieel onderdeel van deze reis). Ik kan echter mijn tent niet vinden en ik begin echt aan mezelf te twijfelen. Als ik bij mijn reisleider komt begint hij over big problems vandaag en helemaal als ik begin over mijn tent.... oh shit wat kan er gebeurd zijn???

Het blijkt dat mijn tent is aangevallen door mieren en er helemaal maar dan ook helemaal onder zat. Gelukkig hebben de thuisblijvers de hele tent schoonmaakt en verplaatst naar een betere plek. Beter mieren dan dat je spullen weg zijn zal ik maar zeggen. Omdat er geen licht is en iedereen van de extreem korte nacht van 3 uur redelijk naar de kloten is gaan de luiken bij iederen op tijd dicht en dooft het kampvuur langzaam uit.