Ushuaia

Het echte Patagonië begint voor ons in Punta Arenas, een Chileense arbeidersstad met wat vergane glorie gelegen aan de zeestraat Magellaan. Dit was vroeger de doorsteek om de punt van Zuid Amerika, tot het Panama kanaal is aangelegd en daarmee de noodzaak van herbevoorrading, scheepsherstel en werkgelegenheid wegviel.

Met het openbaar vervoer reizen we in 14 uur naar Ushuaia. Een fantastische tocht met een Ferry-oversteek, de grens met Argentinie en de eindeloze uitgestrekte vlaktes van Vuurland. Fascinerend die enorme leegtes met hier en daar een soort lama, soort struisvogel en schapen. Niet te veel want door de wind groeit hier niet veel en heb je voor het houden van 1 schaap al 3 hectare land nodig. Vanuit de vlaktes doemt ineens de Andes weer op en rijden we door de bergen Ushuaia binnen.

Ushaia, het einde van de wereld, El fin del mundo, de meest zuidelijke stad van de wereld, daar waar alle boten naar Antartica vertrekken. Natuurlijk mag dan ook een stempel in het paspoort niet ontbreken. Gratis bij het informatiecentrum en betaald bij het postkantoor bij het NP. Dean heeft zon ego dat hij er zelfs een sticker van zichzelf bijplakt. Natuurlijk mag het stempel "we love maxima" niet ontbreken als je Nederlander bent. De stad zelf ademt pinguïn, maar die zullen wij hier niet gaan zien, die zitten vooral echt op Antartica.

Tijdens de costal route door het NP te hebben gewandeld spotten we een specht met de rode kop, deze moet echt model hebben gestaan voor Woody woodpecker. Hier leven van nature geen bevers, maar zijn geïmporteerd voor de pels, helaas zonder effect en inmiddels een plaag van 15000 bevers. Wij gaan ze zoeken. Wat een imposante dieren en zo hard werkend vanuit hun burcht aan het onderhoud van de dam. Ze zwemmen af en aan met takken. Ze leven in kleine families dus we zoen een stuk of vier bevers aan het werk.

De temperatuur is warmer dan verwacht met een graad of 8 maar er staat een stevige wind. Zo stevig dat de havenautoriteiten hebben besloten dat alle boten binnen moeten blijven. Dit betekent geen grote verse king krab voor het diner die met hamers en beitels gegeten moeten worden, maar nog erger geen tocht over het beagle-kanaal. Deze is genoemd naar het bekende schip waar ooit Darwin op mee voer en wat een mooie plekken hebben ze aangedaan.

Ondanks herhaalde pogingen blijft de haven gesloten tot ik nog 1 boot vindt die wel uitvaart. Als enige toerist zit ik op een boot vol Argentijnen. We zien vogels , zeehonden en natuurlijk de meest zuidelijke vuurtoren van de wereld. Ook voor de Argentijnen een bijzondere plek, ze maken allemaal selfies.

Na 2 dagen wandelen en het bezoeken van Ushuaia gaan we weer noordelijker, voor mij een plek waar ik ooit hoop terug te mogen komen voor een tocht maar Antarctica. In Nederland al niet te betalen, hier kost een last minute nog ruim 5500 dollar, nog maar even sparen dus.