El Chalten

De korte vlucht van Ushuaia naar El Calafate biedt ons een fantastisch uitzicht op de Ushuaia met haar besneeuwde bergtoppen, de Andes en als we landen op het enorme Lago Argentino met haar mooie melkblauwe kleur van het gletsjersmeltwater. We zitten aan de rand van het patagonische ijsmassief dat echt immens is. In de warmte is het nog drie uur bussen naar El Chalten met een fantastisch uitzicht op de lege, vlakke, steppe. Het zo helder dat we ruim 200 km voor El Chalten al het Fitz Roy-gebergte helder kunnen zien. Onderweg zien we nog wat guanacho's (een soort lama), caracaras (roofvogel) en een struisvogelachtige. Bijzonder ook zijn de patagonische wolkenpartijen die stil lijken te staan alsof ze met hele zachte kwast geschilderd of getekend zijn. Bijzonder dat de lucht soms meer variatie biedt dan het landschap.

El Chalten zelf is een heerlijk rustig backpackersdorp waar de tijd lijkt stil te staan, er is net 1 pinautomaat, 1 benzinepomp, net WiFi en vooral georiënteerd op outdoor. Er is een tekort aan kamers maar het dorp is volgens de overheid volgebouwd. In de reisbeschrijvingen gaat het altijd over 4 seizoenen in 1 dag, ongekende regen, wind en kou maar wij lopen in korte broek en slippers en de teller gaat richting 30 graden. Zowel de reisleider als de locals zijn onder de indruk van dit ongekende weer, dit is niet normaal en moeten we vooral niet thuis vertellen, maar ja de strakblauwe luchten op de foto's verraden alles.

Er staan 2 mooie maar zware wandelingen op het programma, 1 naar de Fitz Roy (24 km 11 uur) en 1 naar Lago Torres (24 km 7 uur). De eerste wandeling moet ik skippen omdat ik heb besloten mijn grenzen te gaan verleggen op de Viedma-gletsjer met het ijsklimmen (zie aparte blog). Als ik de groep zie terugkomen weet ik niet wat zwaarder is geweest. Bij de tweede wandeling hebben we wederom geluk, het is extreem helder en de 3 bergen zijn vol zichtbaar vanaf ons gletsjermeertje, waar ze vaak volledig in de wolken zijn gehuld. Wij doen de wandeling met een gids maar beiden zijn ook heel goed zelf te ondernemen.

Op beide dagen worden we verwend met het zicht op meerdere Andes-condors. De wetenschap van een spanwijdte van ruim 3 meter maakt deze vogels erg indrukwekkend en mag er dan ook graag naar kijken. Bijzonder om te zien hoe ze de thermiek optimaal gebruiken en slechts een enkele slag maken en toch snel kilometers afleggen. Ik steel de show door de foto te laten zien met de condor op m'n hand van de vakantie naar Frankrijk, ze moeten er hard om lachen.

Argentijnen zijn sowieso een bijzonder volkje. Bijzonder vriendelijk, open en nieuwsgierig en beheersen het Engels voor Zuid-Amerika bijzonder goed. Hoe noordelijker je komt hoe meer mensen je met hun kop matte en bijbehorende thermosfles ziet lopen. Daarentegen houden ze, zelfs in het koude Ushuaia, siësta. En als je dat doet, doe het dan goed is het motto, de gemiddelde winkel is gewoon van 12 tot 17 dicht.

Het is ook het enige volk dat ik ken dat iedereen zoent, altijd en overal die ene vluchtige kus langs de rechterwang. Hoe kort je iemand ook kent, je doet maar mee. De gewoonte dat mannen mannen ook zoenen is nog een stap te snel in mijn acclimatiseringsproces. Staan wij nog moeilijk te doen over 1, 2 of 3 zoenen en de ergernis van nieuwjaarsrecepties, hier zoenen alle collega's elkaar bij binnenkomst, vertrek en begin van de lunch. Zie je het al voor je op je eigen werk in de kantine?

De Argentijnse peso is in verval en als je het mij vraagt stevenen ze regelrecht op een crisis af. Veel Argentijnen willen dan ook vaste valuta en het loont dus om geld te wisselen op de zwarte markt. Die is hier zo groot dat zelfs in de krant de koers van de bank maar ook zwarte markt wordt gecommuniceerd. Gelukkig genoeg euro's van huis meegenomen want je krijgt toch ruim 40 procent meer op de zwarte markt. In Argentinie is je spreekwoordelijke gulden dus echt een daalder waard. Dat is maar goed ook want in verhouding tot de rest van Zuid-Amerika is het een duur, erg duur land, bijna Europese prijzen.

We hebben inmiddels het gevoel van tijd, dag en datum volledig verloren en het gevoel al eeuwig weg te zijn. Al zoveel gezien en gedaan en zoveel kilometers afgelegd. Na de tweede wandeling nemen we de avondbus die ons in 3,5 uur naar El Calafate zal brengen. Dat wat in Nederland ondenkbaar is maar hier gewoon te regelen dat het openbaar vervoer even een blokje omrijdt om de groep en bagage op te halen en af te zetten.