Eclipse Point/ Lemaire-channel / Vernadsky station

Het heeft vannacht gesneeuwd, het hele schip is bedekt met een dun laagje sneeuw en levert een fantastisch gezicht op. In de sneeuw en de mist varen we door Eclipse Point. Een smalle doorgang die veel schepen mijden vanwege het ijs dat hier samenkomt. We banen ons een weg door het water dat is bezaaid met brokken ijs. Steile zwarte besneeuwde bergen, met de metershoge gletsjerwanden, de reflectie op de waterspiegel, een fantastisch gezicht om in de vroege morgen doorheen te varen.

Kort hierna varen we door de Lameire-channel; ook wel de Kodak-passage genoemd. De hoog besneeuwde kliffen worden steeds smaller, de kloof vult zich met ijsbergen. Helaas is het te mistig voor een goed beeld en de toppen te zien. Gelukkig komen hier op de terugwg nogmaals langs.

De souvenirshop aan boord gaat open. Handige timing om ansichtkaarten te kopen, want vanmiddag bezoeken we het meest zuidelijke postkantoor van de wereld, het Vernadsky-onderzoeksstation. Beheerd door 12 mannen uit de Ukraine die er wetenschappelijk onderzoek uitvoeren. Het verhaal gaat dat ze hier zelf wodka brouwen, maar het feit dat die wordt geschonken in verzegelde flessen en niet in de rondleiding benoemd wordt, zegt mij dat het gewoon geimporteerd wordt. Zowel de crew als de jaarvoorraad drank en eten wordt jaarlijks in april gewisseld. De Europa was op de vorige reis het eerste schip na tien maanden dat ze weer langs zagen komen.

Ze hebben wel een gevoel voor humor. Het logo op de grote olietank die ze hebben bevat 2 mooie palmbomen en een stralende zon. Maar vooral het bord 'This is a neighbourhood watch area' bij aankomst is geniaal. Ook het bordje 'Souternmost souvernirshop of the world' is mooi, maar de topper is toch wel bij de handgemaakte misvormde pinguins 'Made by horny hands in wintertime with flour'. Je moet toch wat in de donkere wintermaanden.

Voordat we aan wal gaan bezoeken we het Wordie-house. Een soort mini-museum van de oude Britsh Graham Land Expedition uit 1935. Interessant om te zien onder welke omstandigheden ze toen leefden en natuurlijk moeilijk voor te stellen omdat toen de levensstandaard ook in de bewoonde wereld heel anders was.

We krijgen een rondleiding door het station dat niet bijzonder groot is. Ze leggen wat uit over magnetisch onderzoek, maar volgens mij is het meer om er te zijn, dan voor het onderzoek. Het station heette voorheen Faraday en was van de Engelsen. Ooit is er een schip heen gestuurd met hout om een nieuw hut te bouwen, maar de Engelsen besloten dat een bar belangrijker was dan een hut. Bij thuiskomst werden ze wel ontslagen, maar hierdoor kunnen we nu wel een drankje doen in de Faraday-bar, de meest zuidelijke bar op de wereld. Het meest zuidelijke postkantoor, souvenirshop en bar op 1 plek, 65 graden zuiderbreedte. Dus ook maar even de kaarten op de bus gedaan, kunnen er een maand of acht over doen dus geen haast.

De bar is met dit verhaal op zich al bijzonder, ook dat ze alleen wodka schenken en geen andere drank. Ook hangen er BH's achter de bar. Het verhaal gaat dat voor elke BH een vrouw met iemand van het station het bed heeft gedeeld. Realiteit is dat als je je BH afgeeft dit goed is voor een gratis shot wodka.

Als we terugkomen aan boord is het hele dek aangekleed met een tentdoek, lampjes en een barbecue. Speciaal voor de gelegenheid Antarctica- en Antarctica-subzerobier aanwezig. Het is een heerlijke avond met eten in overvloed. Wie had dat ooit gedacht, de meest zuidelijke bbq ter wereld in de openlucht op 65 graden zuiderbreedte. Als de mannen van de basis dan ook nog aan boord komen en flessen wodka mee nemen gaan de voetjes van de vloer en bleef het nog lang onrustig aan boord.