Grahampassage/Foyn Harbour/Curverville Island

titel Grahampassage/Foyn Harbour/Curverville Island

Steeds minder mensen nemen de moeite om op tijd op te staan. Als we om zes uur zeilend door de nauwe Grahampassage varen. Links en rechts de mooist gevormde ijsbergen en de enorme ijswanden. Antarctica bestaat voor 0,1 procent uit niet besneeuwd land, dus het is vooral wit wat we zien. Het is echt indrukwekkend om te ervaren hier te mogen reizen. Menig expeditie is hier ooit gestrand en langdurig in het ijs vast gezeten, soms jaren. Je moet er toch niet aan denken.

De meest bekende is waarschijnlijk de expeditie van Shackleton waarbij zijn schip Endurance in het ijs is vergaan en ze vijf maand op het ijs moesten leven en vanaf daar in hun reddingssloep 1300 km naar South Georgia zijn gevaren. Inmiddels zijn we in Foyn Harbour, dit is ook de plek waar het schip de Governoren is gezondenk. Deels nog boven en deels onder water. Een mooi moment om de zodiac te water te laten en hem van heel dichtbij te bekijken. Er liggen nog resten van schepen van de walvisvaart, dit waren sloepjes van een meter of 6, dat moet dus een soort wonderklus zijn geweest om een walvis te vangen.

Het weer is slecht, het sneeuw en we hebben vertraging op onze weg zuidwaarts opgelopen waardoor onze middag landing aan wal niet doorgaat. Het zou onze eerste voet zijn op het vaste continent van Antarctica. Ondanks het slechte weer zien we nog wel een aantal walvissen zwemmen. Ook hier loopt bijna niemand meer warm voor, iedereen gaat nu alleen nog voor een orka.

We gaan nu wel warm lopen voor een efficient water gebruik. De laatste dagen gebruiken we 4000 en 3800 liter water, om dit te maken zijn meer dan 25 uren per dag nodig. Zeker met een dag minder doordat je het vulkanische water in Deception Island niet kan omzetten in zoet water lopen je reserves dan hard achteruit. Een mooie plek om je even weer bewust te maken van je eigen invloed op milieubesparende maatregelen.

Net voor ons vroege diner bereiken we Cuverville Island. Het schip gaat voor anker in een fantastische baai vol met ijsbergen. Als we met de zodiacs aan land gaan zien we de grootste Gentoo-kolonie van Antarctica. Als je de heuvel oploopt, nou ja meer een weg baant door kniehoog door de sneeuw te stampen heb je een mooi overzicht over de baai en zie je walvissen zwemmen door het heldere water.

De pinguins zijn echt zo fantastisch. Ze stelen de steentjes van elkaar, maken geluid, schijten letterlijk van hun nest af en in het slechtste geval op de buurman, de kuikens worden gevoed. En natuurlijk lopen ze over de pinguin highway. Ze hebben echt vaste routes naar de kolonie toe en als jij in de weg staat wachten ze tot jij aan de kant gaat. Helaas glijden ze niet zoveel, maar het is het meer onhandig stappen in de papperige sneeuw en stenen. En ze wonen vrij hoog dus echt wel een uitdaging om daar te komen. Het is dan ook stipt tien uur, de tijd dat je van het strand af moet zijn, als ik weer aan boord kom. Uren heb ik zitten kijken, genieten van het landschap, de stilte in contrast met het lawaai dat de pinguins maken. En over de geur zullen we het maar niet hebben.

Ondanks het minder drukke programma een heerlijke dag gehad. Eindelijk ook de tijd gevonden om te te lezen in 'Een ijskoude doorbraak' van solozeiler Henk de Velde die maandenlang vast kwam te zitten in het pakijs in zijn tocht om bovenlangs Siberie te kruisen. De ideale omstandigheden hier dus om een dergelijk boek te lezen.