Nakasendo Highway postroute

Het heeft gesneeuwd als we Yadanaka achter ons laten. Een mooi wit en vooral koud landschap, hopen dat het zuidwaarts warmer is want mijn backpack is echt gepakt op warmere temperaturen. Groepsleden met handschoenen en mutsen, daar had ik niet over nagedacht.

Vanuit Yudanaka treinen we naar het warmere zuiden. Een piepklein stationnetje en net als Yudanaka gelegen aan de oude postroutes van vroeger. De pleisterplaatsen waar je kon overnachten en fourageren. Te paard en te voet werden de berichten van de keizer dan aan de shoguns gezonden. Een klein deel van deze route zullen wij lopend afleggen naar Tsumago, de 42e van 69 pleisterplaatsen aan de Nakasendo Highway de oude postroute door de Kiso-vallei.

We overnachten in een minshuku in Otsumago. Een minshuku is een nog eenvoudigere herberg dan een ryokan. Nou dat eenvoudig in minshuku Hanaya viel enorm mee, je moest je eigen matten nog uit de kast halen om een bed te bouwen maar wat een overweldigend diner. Een lange tafel gevuld met allerlei heerlijke felgekleurde mini gerechten . Naast kleur is smaak heel belangrijk in Japan. Een dergelijke maaltijd moet eigen alles bevatten, zoet, bitter, zuur, vis, vlees etc etc. Ook hier is de witte rijst zonde en ik gebruik het dan maar als bijgerecht i.p.v. hoofdgerecht.

Het is grappig om te zien dat hotels geen bar hebben in de lobby, maar het hele land en de lobby staat vol met automaten. Je kan er alles uit halen. Koude en warme dranken, frisdrank, ijs, bier, sake of een whiskey. En op de meeste openbare plaatsen kan je ook nog met je Suica-ov-pas betalen, lekker handig. In deze lobby delen we de avond met een hyperactief kind van de eigenaar, helemaal ADHD, probeert hij onze aandacht te trekken en wij met onze Google translate met hem te communiceren. De film cars werkt blijkbaar rustgevend.

Wandelend vervolgen we de postroute over de heuvels en door de bossen. Veel bamboebos. Ongevaarlijk is de wandeling niet, niet vanwege stijle kliffen of smalle paden. Nee, dit is het leefgebied van de zwarte beer en in de lente ontwaakt deze hongerig en bezoekt dan vaak de dorpen op zoek naar eten. Om deze niet op je pad tegen te komen hangen er overal bellen die je kan luiden zodat de beer gewaarschuwd is. Een mooie eenvoudige wandeling. En wat een vriendelijke mensen onderweg, hartelijk wordt je begroet terwijl ze met schaar een soort groente in de grond staan te knippen. Een man heeft onderweg een theehuis waar je een vrijwillige donatie mag doen voor de thee. Snoepjes komen op tafel en het haardvuur gaat aan. Boven de vuurplaats hangt de ketel te warmen en daarboven een afbeelding van een vis, het symbool voor water en hiermee ook veiligheid met het vuur in de vaak uit hout opgetrokken huisjes.

In Magome eindigt onze wandeling en nemen we de bus naar Nakatsugawa om onze reis met shinkansen hogesnelheidstrein te vervolgen naar Hiroshima, een tocht van slechts 500 km door het mooie landschap.