Ubud deel 1

Ubud, een plaats die mijn hart toch wel gestolen heeft. Wat een heerlijke plek. Na een mooie rit door de bergen vanuit Munduk met een korte stop bij de apen, de markt van Lake Beratan en de twinlake bereiken we Ubud. Eerst maar een extra rondje van de zaak, want ons hotel Sarin Suites ligt zo goed verstopt dat we hem missen. Een extra rondje kost rustig een half uur met alle verkeersopstoppingen. Nog niets veranderd en geeft mij de tijd om Agnes alvast alles aan te wijzen.

Ons nieuwe hotel ligt tegenover de nieuwe parkeerplaats van Monkey Forest. Wat een ongekend mooi plekje weer. Een enorm ruime kamer met uitzicht over de rijstvelden, een heerlijke buitendouche en toilet en pas vier maand open. Blijft heel bijzonder als je het stratenplan van deze toeristische plaats ziet en bedenkt dat in het midden gewoon een rivier loopt en er rijstvelden liggen. De eerste apen zien we dan ook al direct door onze tuin lopen.

Voor mij voelt het echt als thuis komen. Weinig veranderd. Het hotel pande permai staat er nog, de wasserette vraagt nog steeds 50.000 voor een grote zak was, het internet café is er nog, restaurant Nomad zit er nog, Studio Perak met z'n zilverworkshop bestaat nog en hoe leuk de winkel waar we vorige keer onze houten maskers hebben gekocht ook nog. Nog steeds met hele mooie items maar de maskers kunnen niet tippen aan toen. De eigenaar kijkt nog bedenkelijk als ik zeg dat ik er drie heb gekocht. Hij kan het zich niet herinneren. Nee dat zou mij ook enorm verbazen als het wel zo was. Ook de heuvel van Monkey Forest road is er nog en nog steeds zo stijl, het verkeer en opstoppingen zijn zeker niet minder geworden.

Wel zijn er minder Australiërs valt mij op. Vorige keer nog heel veel pensionado's maar die lijken allemaal gevlucht. Mijn favoriete restaurant Delicat is omgebouwd tot een goedkoop waterpijp-café vol met bierreclame, ik haak af. En het ergste van allemaal, de massagesalon Eve is verkocht en zit nu een hele dure salon in. Op zoek dus naar een nieuw restaurant en massagesalon. Dat geeft meteen een doel aan de eerste middag. Natuurlijk mag ook een bezoek aan de Ubud market niet ontbreken maar geen plek en behoefte aan goedkope troep dus zijn we er snel klaar. Dan maar verder genieten van de verse vruchtensapjes want voor een eurotje kan je je gezondheid toch niet in gevaar brengen; Guave is mijn favoriet.

Na zoveel stress van planning en organisatie Is het goed om te ontstressen; ofwel een massage is noodzakelijk. Agnes een uur en ik een half uur om de spanning weg te slaan. Of dat helemaal lukt is de vraag want De Balinese techniek heeft soms veel weg van een Thaise massage waarbij ze over je heen lopen of hun elleboog even in je schouder parkeren. Ach voor 7 euro of 3,50 mag je niet klagen toch?

Bij thuiskomst in ons hotel genieten we nog even van ons huisje. Agnes wordt geconfronteerd met een grote gekko in ons buitentoilet, tja die woont daar nu eenmaal. Eigenlijk durft ze niet te plassen maar creatief als sommige mensen zijn. Ze heeft besloten om omgekeerd op het toilet te gaan zitten zodat ze oogcontact met de gekko kan houden als hij naar haar toe zou komen. Op zich wel slim bedacht, maar ben bang dat het beest banger is voor Agnes dan andersom en denk dat hij eerder wegvlucht dan je tegemoet springt. Aan de andere kant op mijn eerste reis naar Bali weet ik nog mijn angst voor een gekko in de slaapkamer en dat we overwogen hebben om de receptie te bellen om hem weg te laten halen.

De volgende morgen gaat de wekker weer vroeg. Ons hotel heeft geen ontbijt dus we moeten buitenshuis eten. Niet erg, ik heb een ontbijt geregeld in de Bali Zoo. Als we om half acht aankomen zijn we de eerste gasten. We krijgen een VIP-sticker en zitten frontrow. Eerst een fantastisch buffet in de openlucht daarna komen de dieren. Eerst mogen we op de foto met een mooie gibbon. Heel bijzonder al natuurlijk. Er vliegen nog wat kaketoe's en een neushoornvogel. Wat een bijzondere vogel blijft dat toch. Toch echt een van mijn favorieten.

Ondertussen staan de olifanten aan de andere kant van het hek van onze tafel. Ee mogen ze aaien en voeren. Nog snel wordt er een gordeldier en stekelvarken getoond en dan komt eindelijk hetgeen waar het ons om te doen was: de orang-oetan. Het programma heet dan ook 'breakfast with the orang-utangs'. We mogen met ze op de foto en als iedereen geweest is blijven er nog kijken. Wat een unieke ervaring met deze vier jonge beesten te zijn. Waar in de wereld ga je dat meemaken. Ze zijn lekker speels en genieten volop. Wij genieten daar dan weer enorm van.

Na afloop mogen we de dierentuin ook nog in. Een heel net park met goede zorg en zaken slim aangepakt. Commercieel zonder dat het direct commercieel oogt zoals een restaurant met uitzicht op de leeuwenkuil. Bijzonder is dat ze een witte tijger hebben en nog bijzonderder is dat ze een baby witte tijger hebben van een week oud. Deze kunnen we bekijken door glas in de nursery. Wat een lief klein beestje is het dan nog zeg.

In de middag wil ik nog een mooie wandeling maken door de rijstvelden van Ubud van 3 uur. Agnes heeft nog steeds mega spierpijn van de wandeling van Munduk en het wordt dus een middag zwembad. Die spierpijn moet natuurlijk wel weg dus beiden geïnvesteerd in een uurtje Balinese massage. Ik heb toch het gevoel dat ik er meer in de kreukels uit kom dan ik er in ging. Agnes is laaiend enthousiast maar loopt ook zo kreupel als het kan. Zelf zegt ze nog alleen pijn te voelen als ze omhoog moet lopen maar ja, de hele Monkey Forest loopt omhoog vanaf ons hotel.

Ons eerste deel Ubud kunnen we natuurlijk niet afsluiten zonder een bezoek aan Monkey Forest. Blijft een bijzonder natuurgebied aan de voet van Ubud. Volgens het bord 678 apen waarbij overigens bijzonder is dat ze nooit een dode vinden, die wordt door de familie vakkundig begraven. Mijn mooiste stukje blijft de drakenbrug naar de holyspring. Een mooi stukje mystiek bos met bijzondere decoraties waar de apen doorheen slingeren. Eeuwenoude bomen lijken het decor van een film waarbij de duizenden wortels vanuit de boom de grond lijken te zoeken. Echt een waar plaatje om van te genieten.

We maken de scenic-route af en terwijl ik druk ben om al die apen te fotograferen die op en naast mijn pad lopen wordt Agnes aangevallen door drie apen. De eerste heeft haar voorvak van de rugtas al open. Ik ben zo obsedeert door alle baby-apen dat ik haar noodschreeuw niet hoor. Gelukkig slaat ze ze zelf rustig van haar af. De blauwe tas, bewust al zonder eten, blijkt een goed lokmiddel want een paar minuten later sprint er weer een aap op Agnes. Als fotograaf mag ik de foto nemen en de aap ziet zijn kans, hij weet vakkundig het knopje van de oorbel los te maken. Moet dus ook ooit geleerd hebben dat trekken aan een oorbel niet het gewenste effect had. Voor Agnes dit ook niet dus de aap wordt weer weg gejaagd. We genieten nog even na van alle tempels, apen en het bos voordat we Ubud voor de eerste keer achter ons laten. Op naar onze volgende locatie in Taro.