Ubud deel 2

Na ons fantastische verblijf keren we terug naar Ubud. Net voor Ubud stoppen we nog bij Naughty Nury's Warung. Een geniaal bbq restaurant waar je bij elkaar moet inschikken aan doorleefde houten tafels met gezellige houten banken en plastic bijzet krukjes. De heerlijkste bbq- gerechten worden bereid. Midden op de stoep van het restaurant met de rook die heerlijk naar binnen waait. Geen toeters geen bellen. Ik was hier acht jaar geleden al geweest na een wandeling en geloof me deze heb ik echt onthouden. De spareribs die ik nooit eet, eet ik hier wel zo lekker zijn ze gemarineerd, nog steeds wel met mes en vork dat dan weer wel.

Ditmaal slapen we in Putri Ayu Cottages. Van een warm welkom kunnen we niet spreken. Pas als we dreigen onze tassen zelf naar de kamer te slepen blijken de dragers wel direct beschikbaar. We krijgen een enorme kamer met een balkon, lekker ruim om de zooi kwijt te kunnen. Het hotel heeft een heerlijk groot zwembad, eerst maar eens een duik want dat hebben we echt nog te weinig gedaan. Het Grote Genieten kost nu eenmaal veel tijd en ik heb dus nog geen tijd gehad voor mijn iPod, puzzel- of leesboek. Positief denk ik dan maar.

Gelukkig heeft het hotel een gratis shuttleservice, we laten ons afzetten bij de wasserette om onze vieze olifantenkleding te laten wassen. Ons hotel is niet erg handig gelegen en het is zeker 20 min lopen vanaf de Ubud market naar het hotel. Er is ergens een doorsteek naar Monkey Foreststreet maar om die te gaan onderzoeken in het pikkedonker? De weg naar ons hotel blijkt iets ban tegels met kuilen of zijn het kuilen met hier en daar tegels? Hij is in ieder geval aardedonker.

We hebben een chauffeur geregeld voor een excursie. We zijn wat eigenwijs en dat is soms lastig. Ze bieden in basis standaardtours aan waarvan wij zonodig moeten afwijken. Ik laat me ook hier blijkbaar slecht in een hokje duwen. Uiteindelijk is het halve programma anders dan het was, maar wel zoals wij voor ogen hebben. Chauffeurs kan je overigens met gemak vinden, zitten gewoon langs de straat met een bordje en je spreekt een willekeurige, die je wat lijkt, aan.

We starten de dag met een barong-dansvoorstelling. Gelukkig met uitleg anders snapten we het verhaal zeker niet. Ingewikkeld verhaal met een monster, offer, heks en een goed einde. De dans zelf is niet zo heel erg mijn ding, maar ik kan wel genieten van het live orkest dat er met 25 man naast zit en op die typische Balinese gamelan (xylofoons) spelen. Niet met stokjes, echt met hamers. Een techniek die je eingenlijk verder nergens ziet op de wereld.

Na de barong zou het officiële programma ons vier verkoopshows laten zien, oh nee ambachtswerken heet dat. We hebben het houtsnijwerk erin gelaten en gelukkig batik, schilder en zilverwerk gelaten voor wat het is. Gelukkig was ik snel met mijn camera, want deze man had een presentatieverhaal over hout en techniek dat zo kort was dat hij ons daarna binnen meer moest uitleggen. Binnen werd er niets meer uitgelegd maar was de winkel met verkoopruimte. Als een schaduw werden we gevolgd door het pand. Wijzen naar een product leverde je uitleg op wat het was. Niet dat we ook maar van plan waren iets te kopen.

Al het snijwerk wordt met de hand gemaakt en sommige objecten kunnen ze meer dan een half kaar over doen. Ze produceren uit het hoofd en zonder voorbeeld. Met zijn vier productie medewerkers zou dit inhouden dat hij al jaren nooit wat verkoopt of dat het verhaal niet helemaal klopt. Als we dertig kleine beeldjes zien met een identieke gezichtsuitdrukking, positie van de ogen en tanden betwijfel ik of die man dat 30 keer zo identiek weet te maken of dat die Chinese machine dat heel goed kan. Ik hou het op een mooi toneelstukje voor de toerist maar dat het product echt ergens anders vandaan komt. We zijn blij dat we maar 1 zo'n stop hebben gekozen.

Na ons erg korte bezoek rijden we door naar onze keuze, de waterval van Ubud. Een erg mooie waterval waar we even een frisse duik in nemen. Jammer is dat dat frisse gevoel weer volledig teniet is gedaan als we de weg omhoog met meer dan honderd trappen hebben genomen om terug bij de auto te komen.

We rijden nu naar het Tampaksiring-gebied. Een mooie route langs vele rijstvelden en de bergen in. We eindigen bij Lake Batur, een van de vier meren van Bali met zicht op de grote vulkaankrater. Dit is ook de plek waar veel mountainbiketochten downhill starten naar Ubud toe. Wij doen een snelle lunch en vervolgen onze weg naar de holy water spring Pura Tirtha Empul.

De spring is een zeer heilige plek, naast de villa van de oud president Soekarno. Die woont op 2 bergtoppen en heeft er een brug tussen zijn woningen laten bouwen. Het heilige water komt uit de grond geborreld en stroomt vanuit de tempel naar het waterbassin met tientallen mondingen. Elke monding moet je als Hindu af en je hoofd en lichaam er onder steken en een gebed doen. Bijzonder om te zien.

Na de deze spring bezoeken we nog kort een tempel hier vlak bij. Niet bijzonder interessant maar pak je dan toch even mee. We rijden via de rijstvelden van Tengagalang terug. De weg is ongekend prachtig, langs kleine smalle wegen met eindeloze Sawah's en de intense groene diversiteiten in kleur. Dat is echt met geen pen te beschrijven. De velden van Tengagalang vallen ons wat tegen, veel is net ingepoot en dus nog niet zo mooi.

We halen met onze chauffeur nog even de was op en na ruim 12 uur komen we dan weer terug in Ubud. We laten ons afzetten bij Naughty Nuri's warung. De dag is lang genoeg geweest voor hem en we lopen wel terug. Hij snapt het echt niet, dat is heel ver en in het donker terug lopen naar het hotel. Het is goed zo.

We delen de tafel met een dronken Canadees en zijn net zo dronken chauffeur. Bijzondere gepensioneerde man die reist over de wereld om te ontdekken hoe oud hij gaat worden. Of hij ooit thuis komt weet hij niet, een plan heeft hij ook niet. Wel was hij bijna dood twee weken ervoor in Vietnam bij een scooter ongeluk. Vanmiddag even maar de dokter en alles was goed en nu vieren met een biertje. Mooie manier van leven en lijkt me heerlijk als je zo relaxed en reislustig oud kan worden.

Voor boekenkenners is het boek Eat, Pray, Love ongetwijfeld bekend. Dit boek is voor een groot deel geschreven over het echte leven in Ubud. Het restaurant heeft er echter een eigen variant op gemaakt met een bordje Eat, Pay, Leave. Ik zie er de humor wel van en scheelt me weer een dik boek lezen.

Wij lopen terug naar ons hotel met al onze rugzakken, was en boodschappen. Blijkt toch nog een kleine vier kilometer te zijn. Het eten en de fantastische maar zo vermoeiende dag waren het meer dan waard. Als een blok willen we in slaap vallen, maar niet voordat we onze backpacks weer dichtknopen, uitpakken doen al we al niet eens, en we ons opmaken voor een korte nacht. Morgen zullen we Bali vroeg verlaten voor een kort uitstapje naar de Gili-eilanden.