Khiva,Uzbekistan

Even voel ik me een miljonair. De wisselmeneer komt letterlijk met tassen geld aanlopen om te wisselen, iets wat bij ons zo ondenkbaar zou zijn. De zwarte markt betaald hier ruim het dubbele van de bankkoers dus wisselen is lucratief. Er is in heel uzbekistan dan ook bijna geen pin te vinden, en ja met een dubbele koers ben je een dief van jezelf om te gaan pinnen. De grootste briefjes zijn 5.000 mos. We hebben geluk een paar jaar terug was dit nog 1.000 mos. Voor mijn 50 euro sta ik dus ineens met een pakket van 80 briefjes in mijn hand. Hoe ga ik dit handelen in de praktijk in de portemonnee? Zowel Turkmenistan als Uzbekistan voelen overigens extreem veilig aan, dus weinig zorg. De handelaren op de markt hebben ook stapels geld open liggen en regelmatig zie je een marktkoopman met een tas geld lopen.

Khiva is een fantastisch oude stad, een van de oude knooppunten op de zijderoute. Een route van Beijing naar Istanbul die overigens niet vastomlijnd was maar zich liet verleggen met honderden kilometers wanneer rovers het op de handelsmannen gemunt hadden. Ommuurde steden als Khiva waren dan een veilige haven waar rantsoenen aangevuld kunnen worden en gehandeld kon worden. Langs de route veel moerbeibomen, met heerlijke vruchten, maar die vooral de voeding vormen van de zijderups.

Ongekend mooie stad met al haar oude koranscholen, lemen en zandstenen stadsmuren, huizen en torens. De mooiste Kalta Minor is helaas nooit afgebouwd en voorzien van een fantastische blauwe en turquoise kleur. Deze had zo hoog moeten worden dat hij vanuit Buchara, honderden kilometers verder zichtbaar zou moeten zijn. Verder dan een stabiele basis zijn ze helaas niet gekomen. Ons hotel Malika Khorezm ligt net naast de poort en vormt een mooie uitvalsbasis. De eerste avond klikken de camera's al lustig als we met het strijklicht door de stad wandelen. De stad wordt fantastisch aangelicht en de structuren nog mooier geaccentueerd, echt een plaatje.

De vrije dag benut ik om de stad optimaal te verkennen. De wekker vroeg gezet om de stad te zien ontwaken, de markt is al actief waar de watermeloenen per vrachtwagen aankomen en dan per stuk worden gegooid naar de afnemer. De nog lege stad zonder mensen zonder handelaren maakt bijna een openluchtmuseum. De mensen slapen buiten op bedjes, ontwaken en zijn super vriendelijk. Ze proberen zelfs een praatje te maken en vragen waar je vandaan komt, een totaal andere ervaring dan Turkmenistan. Ook kinderen komen soms aangerend om je te begroeten of een highfive te geven.

Met een toegangspas kan je 17 leuke kleine monumenten of musea bezoeken. Erg grappig want hiermee ben je de hele dag druk en blijft het toch interessant, het lukt ons niet om er meer dan 10 af te vinken. Ook de minaret wordt beklommen, na een stevige klim in een donkere ruimte wordt je beloond met een mooi overzicht over de stad. Er zijn maar weinig toeristen en ook de handelaren zijn vriendelijk. Wel bijzonder dat ze vooral pantoffels, wanten en van de echt mega harige mutsen verkopen, niet echt zomerspul. Klinkt raar maar het kan hier in de winter echt koud zijn en zelfs sneeuwen.

Wat een heerlijke stad om te verblijven en wat een nog mooi bewaard stadscentrum. Je blijft genieten van al die oude Medressa's ofwel koraanscholen. Elk uur lijkt de stad van kleur te wisselen door de stand van de zon, het is dus een sport om op het juiste moment de foto's te nemen. Een ongekende schoonheid en met een beetje fantasie zie je hier de bewoners, handelaren, ambachtslieden van weleer in hun kleurrijke gewaden zich bewegen door de stad. Het toerisme is aanwezig en de drijfveer maar zo vorm gegeven dat het nog heel natuurlijk voelt.