Samarkand,uzbekistan
Blijf op de hoogte en volg Cyril
16 Juni 2017 | Oezbekistan, Samarkand
Vanuit Buchara verplaatsen we ons naar Samarkand. Een lange reis van ruim 9 uur omdat we om rijden via Schachrisabz, de geboorteplaats van Timur. Hij was de grote heerser in de veertiende eeuw en gezien als de grote geld voor de Oezbeken. De resten van zijn vakantiepaleis Ak-serai staan hier nog. Twee enorme kolossen van 38 meter, rijk blauw versierd vormden het fundament voor de toegangspoort naar het paleis die destijds tegen de 50 meter geweest moet zijn. Onvoorstelbaar hoe indrukwekkend dat in die tijd geweest moet zijn. Beetje de grootheidswaanzin van die tijd. Het nieuw aangelegde park eromheen doet echter denken aan Turkmenistan. Lege panden, ruime lege parken met fonteinen maar zonder mensen. Volledig afgeschermd door een muur, maar met een beetje moeite zie je af en toe achter het echte Oezbeekse leven, een rommeltje dat zorgvuldig wordt verstopt.
Het landschap ontwikkelt zich langzaam van de graan en mais naar de bergen. Erg grappig is dat ze een soort betonnen halfopen pijp hebben liggen om water naar de akkers te vervoeren. Heel slim de wet van de communicerende vaten toegepast en af en toe een stukje onder de grond zodat de weg er overheen kan. Nadeel is dat ze ongeveer het hele Aralmeer op deze manier al hebben leeggetrokken. Watermeloen blijft de handel van deze omgeving. De huisjes zijn er grappig en zijn lekker uniform in vorm, plaats en kleur. Als er ook maar het kleinste detail anders is valt dat meteen op in deze soort Vinex-dorpen. Onderweg zijn regelmatig politiecontroles maar we hoeven als toerist nooit te stoppen. Ter vermindering van de snelheid hebben ze grappige houten platen langs de weg met hierop een politieauto geschilderd. De auto's waar ze in rijden zijn best modern of juist van het type Lada.
We zijn wel een attractie met onze bus. Als we stoppen of zelfs als auto's langs rijden begint iedereen te zwaaien alsof we op zijn minst van het koninklijk huis zijn. Verlegen kijken ze van een afstandje, de helden beginnen een praatje en als je echt stoer bent vragen ze of je met je op de foto wil. Is dat een ja, dan willen ze ineens allemaal en ben je even onder de pannen. De vrouwen zijn hier overigens een stuk assertiever in en ook ik prijk dus straks op menig vakantiefoto.
De stad Samarkand is in een woord geweldig. De stad bevat 600.000 inwoners maar een gezellige drukte. Als je dat dan voor de grap vergelijkt met Ashgabat met een miljoen inwoners dan wordt steeds duidelijker in welk toneelstuk wij zelf leken te figureren als decorstuk. Deze stad heeft een gezelligheid over zich. De parken leven, kinderen spelen en zwemmen in de fontein, er zijn studenten en het leven lijkt zich op straat af te spelen. Ons hotel Dilshoda is wederom mooi centraal gelegen en letterlijk naast Gur-E-Amir mausoleum gelegen in het Russische deel van de stad. Hier ligt Timur begraven en de plek wordt dan ook druk bezocht met bussen vol vrouwen die graag met ons op de foto willen.
Als we teruglopen van het eten staan we bij Registan, de topattractie met drie Medressa's bij elkaar te genieten, fantastisch aangelicht en past zo in 1001 nacht. Voor mij echt een bijzondere plek waar ik energie lijk te voelen die je zelden hebt, moeilijk uit te leggen maar daar waar je uren zou kunnen zitten zonder je te vervelen en puur te genieten van het moment en het er zijn. Om maar eens een jeuk-woord te gebruiken, een cadeautje!!
De politiebewaker verteld ons over de lichtshow die ze in augustus gaan geven waarvoor ze nu net starten met de opbouw. Zelf maar eens googelen maar met trots toont hij al wat op zijn telefoon. Met ons enthousiasme weten we hem, en zijn collega's indirect, over te halen ons binnen te laten. Als enige toerist mogen we een half uur op het centrale plein, wat een plek, wat een gevoel. Maar het wordt nog beter als hij de linker medressa voor ons opent en staan we in het donker te wachten op een binnenplein. Hij doet speciaal voor ons de lampen aan en we mogen zelfs op het balkon waar normaal nooit een toerist komt. Je want je werkelijk in een sprookje. Vervolgens doet hij de rechter Medressa open en wacht ons een uniek schouwspel. Er is een lichtshow aangebracht en we staan stuk voor stuk intens de genieten van dit privilege. Het omkopen van deze man was zeker de drie dollar waard voor een blijvende herinnering!!
Dat deze corruptie vaker voorkomt is al snel duidelijk, bij het verlaten biedt hij aan om ook de zonsopgang vanuit de linkerminaret van de rechter Medressa te bekijken. Met vier man gaan we hier op in en staan we om half vijf in de ochtend bij de toren. De Medressa wordt weer voor ons geopend en via een smalle doorgang komen we op het dak, op zich al een fantastisch uitzicht. Vanuit hier moet je in een pikdonkere smalle trap de minaret in met bovenop een klein luikje. Het hele plein is afgezet en uitgezonderd 1 toerist beneden is er niemand: Ongekend wat een uitzicht over Registan en de rest van de stad en een uur later staan we dan ook met een brede glimlach beneden. Dit kan ook alleen maar werken als het volledige corps van beveiligers corrupt is en zo extra zakgeld binnenhaalt. 5 dollar meer dan waard en lang leve de corruptie en de zwarte markt !!
De stad bevat zoveel bezienswaardigheden dat we eigenlijk niet verder komen dan het Registan, de Bibi-Khanym moskee en Shah-i-Zinda. Het is ongekend als je de foto's ziet hoe de monumenten 50 jaar terug waren en nu. Er is extreem veel restauratiewerk gedaan, maar of dit altijd in de oude stijl of goede kwaliteit is laat zich bevragen. De uitvoerder lijkt hier en daar zich ruime vrijheden te hebben veroorloofd. Zeker bij nog een derde bezoek die dag aan Registan ga je op kleinere zaken letten en blijken tegeltableaus helemaal niet aan te sluiten. Voor het beeld minder relevant maar hoe authentiek het nu is? Niet minder indrukwekkend in ieder geval.
Registan is extreem indrukwekkend maar Shah-i-Zinda doet daar zeker niet aan onder. Een straat vol mausolea met een unieke blauwe tegelafwerking. Hier ligt de vrouw van Timur maar ook Qusam ibn-Abbas die de neef is van de profeet Mohammed en de islam naar deze regio bracht. Zijn geest schijnt nog te dwalen rond zijn graf en wens worden hier gedaan om deze te laten uitkomen. Om die reden ook een belangrijke plek om begraven te worden voor welgestelden. Direct achter het complex is de interessante begraafplaats. Mooie graven met stenen met gegraveerde foto's. Mooie oude vrouwen, mannen met sigaretten of gekleed in Sovjet jassen vol met medailles staan afgebeeld op de graven.
Op de terugweg lopen we langs Registan voor een laatste blik, ongekend wat een fascinerend gebouwencomplex. De wandeling, of zeg maar zoektocht, naar het postkantoor maakt een dag van 17 km in de hitte. Tijd dus om mezelf maar eens te verwennen met een scheerbeurt in de kappersstoel. Een goed gesprek is vanwege het mes niet bij en de kapper spreekt geen woord Engels. Als hij dan de prijs aanwijst op een grote poster op de muur moet ik toch lachen als je voor 2 euro weer buiten staat. Ook hij wil een selfie met me, want volgens mij ben ik de enige toerist ooit die hier geweest is.
Tijdens het avondeten zien we een bruidspaar ons restaurant in komen. Met veel muziek en bombarie worden ze de zaal ingeleid. Een buitenlander op je bruiloft is van toegevoegde waarde en al snel volgt een uitnodiging deel te nemen. Het bruidspaar zelf neemt niet echt deel aan het feest maar aanschouwt vanaf een soort verhoging hoe de gasten zich vermaken. Drank, hapjes en dans maken het een bonte avond. Angele krijgt zelfs geld aangeboden want als een buitenlander dat geeft heeft het nog meer waarde dan als je het zelf geeft, maar hoe je het ook regelt ze accepteren niet om iets aan te nemen. Zelf vindt ik ongevraagd op een bruiloft lopen niet heel gepast, zeker in mij korte broek iets dat hier als armoede wordt gezien. Maar wel weer een teken van die enorme gastvrije en open cultuur die hier heerst.
Zouden die corrupte agenten soms ook uit gastvrijheid hebben gehandeld? Ben toch bang dat het puur om persoonlijk gewin gaat. Ik ben er inmiddels ook achter hoe het wisselen op de zwarte markt werkt. Er is weinig vertrouwen in de bank en eigen valuta wat terecht is met een mega deflatie. In theorie betalen ze nu teveel voor jouw dollar maar dit wordt ruimschoots binnen 1 jaar ingehaald door de deflatie. Dit gaat natuurlijk lang goed tot de overheid een keer ingrijpt en is veelzeggend over de economische situatie van het land.
Al met al een heerlijke stad om te mogen verblijven en had hier graag nog wel een dag willen blijven. Al was het maar om alles van deze dag morgen nog een keer te doen.
Het landschap ontwikkelt zich langzaam van de graan en mais naar de bergen. Erg grappig is dat ze een soort betonnen halfopen pijp hebben liggen om water naar de akkers te vervoeren. Heel slim de wet van de communicerende vaten toegepast en af en toe een stukje onder de grond zodat de weg er overheen kan. Nadeel is dat ze ongeveer het hele Aralmeer op deze manier al hebben leeggetrokken. Watermeloen blijft de handel van deze omgeving. De huisjes zijn er grappig en zijn lekker uniform in vorm, plaats en kleur. Als er ook maar het kleinste detail anders is valt dat meteen op in deze soort Vinex-dorpen. Onderweg zijn regelmatig politiecontroles maar we hoeven als toerist nooit te stoppen. Ter vermindering van de snelheid hebben ze grappige houten platen langs de weg met hierop een politieauto geschilderd. De auto's waar ze in rijden zijn best modern of juist van het type Lada.
We zijn wel een attractie met onze bus. Als we stoppen of zelfs als auto's langs rijden begint iedereen te zwaaien alsof we op zijn minst van het koninklijk huis zijn. Verlegen kijken ze van een afstandje, de helden beginnen een praatje en als je echt stoer bent vragen ze of je met je op de foto wil. Is dat een ja, dan willen ze ineens allemaal en ben je even onder de pannen. De vrouwen zijn hier overigens een stuk assertiever in en ook ik prijk dus straks op menig vakantiefoto.
De stad Samarkand is in een woord geweldig. De stad bevat 600.000 inwoners maar een gezellige drukte. Als je dat dan voor de grap vergelijkt met Ashgabat met een miljoen inwoners dan wordt steeds duidelijker in welk toneelstuk wij zelf leken te figureren als decorstuk. Deze stad heeft een gezelligheid over zich. De parken leven, kinderen spelen en zwemmen in de fontein, er zijn studenten en het leven lijkt zich op straat af te spelen. Ons hotel Dilshoda is wederom mooi centraal gelegen en letterlijk naast Gur-E-Amir mausoleum gelegen in het Russische deel van de stad. Hier ligt Timur begraven en de plek wordt dan ook druk bezocht met bussen vol vrouwen die graag met ons op de foto willen.
Als we teruglopen van het eten staan we bij Registan, de topattractie met drie Medressa's bij elkaar te genieten, fantastisch aangelicht en past zo in 1001 nacht. Voor mij echt een bijzondere plek waar ik energie lijk te voelen die je zelden hebt, moeilijk uit te leggen maar daar waar je uren zou kunnen zitten zonder je te vervelen en puur te genieten van het moment en het er zijn. Om maar eens een jeuk-woord te gebruiken, een cadeautje!!
De politiebewaker verteld ons over de lichtshow die ze in augustus gaan geven waarvoor ze nu net starten met de opbouw. Zelf maar eens googelen maar met trots toont hij al wat op zijn telefoon. Met ons enthousiasme weten we hem, en zijn collega's indirect, over te halen ons binnen te laten. Als enige toerist mogen we een half uur op het centrale plein, wat een plek, wat een gevoel. Maar het wordt nog beter als hij de linker medressa voor ons opent en staan we in het donker te wachten op een binnenplein. Hij doet speciaal voor ons de lampen aan en we mogen zelfs op het balkon waar normaal nooit een toerist komt. Je want je werkelijk in een sprookje. Vervolgens doet hij de rechter Medressa open en wacht ons een uniek schouwspel. Er is een lichtshow aangebracht en we staan stuk voor stuk intens de genieten van dit privilege. Het omkopen van deze man was zeker de drie dollar waard voor een blijvende herinnering!!
Dat deze corruptie vaker voorkomt is al snel duidelijk, bij het verlaten biedt hij aan om ook de zonsopgang vanuit de linkerminaret van de rechter Medressa te bekijken. Met vier man gaan we hier op in en staan we om half vijf in de ochtend bij de toren. De Medressa wordt weer voor ons geopend en via een smalle doorgang komen we op het dak, op zich al een fantastisch uitzicht. Vanuit hier moet je in een pikdonkere smalle trap de minaret in met bovenop een klein luikje. Het hele plein is afgezet en uitgezonderd 1 toerist beneden is er niemand: Ongekend wat een uitzicht over Registan en de rest van de stad en een uur later staan we dan ook met een brede glimlach beneden. Dit kan ook alleen maar werken als het volledige corps van beveiligers corrupt is en zo extra zakgeld binnenhaalt. 5 dollar meer dan waard en lang leve de corruptie en de zwarte markt !!
De stad bevat zoveel bezienswaardigheden dat we eigenlijk niet verder komen dan het Registan, de Bibi-Khanym moskee en Shah-i-Zinda. Het is ongekend als je de foto's ziet hoe de monumenten 50 jaar terug waren en nu. Er is extreem veel restauratiewerk gedaan, maar of dit altijd in de oude stijl of goede kwaliteit is laat zich bevragen. De uitvoerder lijkt hier en daar zich ruime vrijheden te hebben veroorloofd. Zeker bij nog een derde bezoek die dag aan Registan ga je op kleinere zaken letten en blijken tegeltableaus helemaal niet aan te sluiten. Voor het beeld minder relevant maar hoe authentiek het nu is? Niet minder indrukwekkend in ieder geval.
Registan is extreem indrukwekkend maar Shah-i-Zinda doet daar zeker niet aan onder. Een straat vol mausolea met een unieke blauwe tegelafwerking. Hier ligt de vrouw van Timur maar ook Qusam ibn-Abbas die de neef is van de profeet Mohammed en de islam naar deze regio bracht. Zijn geest schijnt nog te dwalen rond zijn graf en wens worden hier gedaan om deze te laten uitkomen. Om die reden ook een belangrijke plek om begraven te worden voor welgestelden. Direct achter het complex is de interessante begraafplaats. Mooie graven met stenen met gegraveerde foto's. Mooie oude vrouwen, mannen met sigaretten of gekleed in Sovjet jassen vol met medailles staan afgebeeld op de graven.
Op de terugweg lopen we langs Registan voor een laatste blik, ongekend wat een fascinerend gebouwencomplex. De wandeling, of zeg maar zoektocht, naar het postkantoor maakt een dag van 17 km in de hitte. Tijd dus om mezelf maar eens te verwennen met een scheerbeurt in de kappersstoel. Een goed gesprek is vanwege het mes niet bij en de kapper spreekt geen woord Engels. Als hij dan de prijs aanwijst op een grote poster op de muur moet ik toch lachen als je voor 2 euro weer buiten staat. Ook hij wil een selfie met me, want volgens mij ben ik de enige toerist ooit die hier geweest is.
Tijdens het avondeten zien we een bruidspaar ons restaurant in komen. Met veel muziek en bombarie worden ze de zaal ingeleid. Een buitenlander op je bruiloft is van toegevoegde waarde en al snel volgt een uitnodiging deel te nemen. Het bruidspaar zelf neemt niet echt deel aan het feest maar aanschouwt vanaf een soort verhoging hoe de gasten zich vermaken. Drank, hapjes en dans maken het een bonte avond. Angele krijgt zelfs geld aangeboden want als een buitenlander dat geeft heeft het nog meer waarde dan als je het zelf geeft, maar hoe je het ook regelt ze accepteren niet om iets aan te nemen. Zelf vindt ik ongevraagd op een bruiloft lopen niet heel gepast, zeker in mij korte broek iets dat hier als armoede wordt gezien. Maar wel weer een teken van die enorme gastvrije en open cultuur die hier heerst.
Zouden die corrupte agenten soms ook uit gastvrijheid hebben gehandeld? Ben toch bang dat het puur om persoonlijk gewin gaat. Ik ben er inmiddels ook achter hoe het wisselen op de zwarte markt werkt. Er is weinig vertrouwen in de bank en eigen valuta wat terecht is met een mega deflatie. In theorie betalen ze nu teveel voor jouw dollar maar dit wordt ruimschoots binnen 1 jaar ingehaald door de deflatie. Dit gaat natuurlijk lang goed tot de overheid een keer ingrijpt en is veelzeggend over de economische situatie van het land.
Al met al een heerlijke stad om te mogen verblijven en had hier graag nog wel een dag willen blijven. Al was het maar om alles van deze dag morgen nog een keer te doen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
