Antarctica, de totstandkoming

Nog nooit heb ik een reis gemaakt die zo extreem bovengemiddelde interesse heeft van mensen als mijn komende zeiltocht naar Antarctica.

Antarctica, een plek die velen wel kennen vanuit series als Planet Earth. Reizen naar Antarctica, een droomreis waar velen van dromen ooit te maken maar waarschijnlijk nooit zullen doen. Voor anderen een reis waar ze van gruwelen, wat moet je in hemelsnaam doen. Een middenweg is er bijna niet. Ofwel een bestemming die tot de verbeelding spreekt. Ook ongekend veel misverstanden over dit continent. Het is dus de zuidpool ipv de Noordpool en ijsberen leven alleen op de Noordpool. Ik ga dus voor de walvissen, orka’s en pinguïns, vooral veel pinguïns. Het is ook geen grote ijsberg maar een land bedekt vol met massa’s ijs.

Hoe kom je in hemelsnaam op Antarctica als bestemming? Net voor de eeuwwisseling heb ik ergens het reisvirus opgelopen. Daarvoor ongeveer niet van huis te branden, maar daarna heftig besmet. In de genen van de familie zit het niet, dus het moet aan zijn komen waaien. Tijdens reizen raak je altijd weer geïnspireerd door reisgenoten en ontmoetingen met nieuwe bestemmingen. Zo groeide het aantal landen te bezoeken sneller dan het aantal af te vinken. Een mooi moment om in 2008 mijn baan op te zeggen en een wereldreis te maken en 9 vinkjes te zetten. Hierna volgden landen elkaar in hoog tempo op en heb ik inmiddels als doel om alle wereldwonderen te bezoeken en vervolgens alle landen van de wereld. Ik mag inmiddels al 24 procent van de wereld afvinken als geweest. De reizen werden avontuurlijker en moet je vaak voor de landen eerst Google aanzwengelen om te kijken waar het ongeveer op de wereld ligt of als je geluk had stond het op de Risk-landkaart.

Tijdens mij reis door Patagonië en Paaseiland in januari 2015 deden we Ushuaia aan. Een leuk, eenvoudig gemoedelijk dorpje gelegen aan de voet van de besneeuwde Andes, maar vooral de plek daar waar de schepen naar Antarctica vertrekken. Ik herinner me nog de bloeiende Lupinen, kingcrab, de mooie wandelingen, beverexcursie en die grappige postbeambte met een Unox muts die stickers in je paspoort plakt met zijn foto. Lezend in je Lonely planet lees je over gelukzoekers die wachten op annuleringen om met korting naar Antarctica te gaan. Ramen met aanbiedingen met last minutes van alsnog duizenden tot tienduizenden euro’s. Misschien is het vergelijkbaar als met een goudkoorts, als je er eenmaal mee besmet bent, kom je er niet meer van af. Ik ben dan zo iemand die ook gaat googelen en nog meer gefascineerd raakt. Zeker als je dan langs de het bord Fin del Mundo (einde van de wereld) loopt en de grote schepen aan de pier ziet liggen in de wetenschap dat dit nog niet het einde van de wereld is, maar voor velen slechts het eindpunt wat ze zullen bereizen. En zo sprak ik vervolgens in Torres del Paine een meisje dat zeilend naar Antarctica ging, mijn interesse is direct gewekt. Een kleine notitie is voldoende om thuis Google aan te zwengelen.

Met een zeilschip (Antiqua) naar Spitsbergen had ik wel op mijn lijst staan en zo zit ik ineens op een voorlichting van Askja over poolreizen. Tja en als er aansluitend een sessie is over Antarctica blijf je natuurlijk gewoon zitten. Een extreem goed verhaal ook over de verschillen tussen de schepen en de voordelen hiervan. Het was voor mij duidelijk Antarctica ging het worden en zeilend op de Bark Europa. Niet alleen avontuurlijker, de minste passagiers, maar ook nog eens de goedkoopste van allemaal. Tja, wat houdt je dan nog tegen?

De keuze wordt definitief tijdens de beurs voor bijzondere reizen in januari 2016. Van de half uur presentatietijd draaien ze een video van 15 min over de reis en het leven aan boord. Iedereen zit ademloos te kijken. Natuurlijk wil je dan zo snel mogelijk een plek aan boord. Maar zo werkt het niet bij deze reis. Net een nieuwe leidinggevende en ongeveer mijn eerste vraag moest worden of ik verlof mocht in januari 2018, onbekend welke datum, onbekend nog welke duur. Gelukkig een glimlach als resultaat en de melding dat ik een droom kon waarmaken. Je moet ca anderhalf jaar vooraf boeken, Juli 2016 op een maandag start dan eindelijk de voorkoop wereldwijd voor seizoen 2017/2018; stipt om 12 uur. Het schip vaart dit seizoen maar 2 maal met een korte Antarctica reis van 22 dagen, ik reis alleen en moet dus in de mannenkamer. Wie het eerst komt wie het eerst maalt. Natuurlijk loopt net die dag de vergadering uit en ik weet nog dat ik letterlijk naar m’n laptop ben gerend om m’n boeking definitief te maken. Enkele dagen later het bericht.... uw boeking is definitief!! Ze gaven nog aan zelf verbaasd te zijn met welke snelheid de reizen uitverkocht waren. Waanzinnig, gaaf het is gelukt!!

Nog nooit heb ik een vakantie zo ver van te voren geboekt, er zijn inmiddels al vele andere reizen tussendoor gekomen, maar nu is het zo ver. Normaal ben ik van het motto, ze hebben daar ook winkels. Maar die vlieger gaat nu niet op. Maanden dus van voorbereiden. Wat ga je meenemen? Is mijn jas wel waterdicht genoeg? Slippers, pantoffels, schoenen, laarzen, thermo, snacks, leesvoer, video? Bij alles de vraag wat en hoeveel? Maar vooral hoeveel laagjes zijn er nodig, wat is de ideale combi om warm te blijven maar niet te zweten en voldoende bewegingsvrijheid te hebben om te kunnen zeilen, wandelen en foto’s te maken zonder kou of zweet. Oh, en dat allemaal binnen 23 kilo. Al een maand ligt mijn woonkamer bezaait met stapels broeken, sokken, truien, mutsen, thermo, boxers, shirts en andere materialen. 3 weken aan boord, uitgaande dat je 1 keer kan wassen aan boord. Uiteindelijk is het me heel netjes gelukt en weet ik aan het einde of de juiste keuzes heb gemaakt of dat die nog thuis.

Na een korte nacht begint dan eindelijk de reis die ruim 36 uur zal duren voordat ik in Ushuaia aan zal komen. Agnes zet me heel lief af op het station en met de trein reis ik naar Schiphol en zal daar vliegen naar Madrid. Een overstap naar Buenos Aires en vanaf daar de laatste vlucht naar Ushuaia. Inmiddels zit ik in het vliegtuig naar Madrid, voor mij is dat altijd het moment dat de reis echt begint en werk en inpakstress achter me laat. Ushuaia heeft immers ook nog winkels. Het Grote Genieten kan nu echt beginnen !!