Avontuurlijke start van onze Nepal-reis

Zelden omarmt een land je zo snel dat het als thuis voelt. Niet doordat ik tien jaar geleden ook in Kathmandu was, maar door de ongekende vriendelijkheid van de bevolking. De laatste keer kwam ik tijdens mijn wereldreis nog over land uit India en eindige onze reis in hotel Buddha in Thamel voordat we doorreisden naar Sri Lanka.

Ditmaal reis ik met Agnes over Abu Dhabi en start onze reis in Kathmandu. En wat denk je, we slapen in hotel Marshyangdi, dat recht tegenover hotel Buddha blijkt te zitten. Vond al dat ik het straatje zo herkende. En eigenlijk is de tijd in die zin ook stil blijven staan, nog steeds de outdoorwinkels, de fleurige kledingwinkels en fietstaxi’s. De wegen zijn nog steeds onverhard en stoffig. Ik weet nog hoe ik mij hier vorige keer door de straatjes de weg zocht naar het hotel of naar een restaurant met de lonely planet in de hand voor de kaart. Tegenwoordig lees je alles mee op maps.me en is alle informatie direct vindbaar.

Agnes en ik hebben een verschillende manier van reizen. Ik met mijn backpack, tevas, bergschoenen en afritsbroeken. Agnes met een grote koffer die uitpuilt en met 2 losse tassen voor de rest van de zooi. Gelukkig draagt ze zelf zonder morren. Ik heb haar inmiddels aan de avontuurlijke reizen, hoofdlampje en bergschoenen. Volgende project wordt afbouwen in kilo’s en een backpack. En wat ze al niet mee heeft; natte doekjes, boterhamzakjes, diepvrieszakjes, droge doekjes, eeltverwijderaar,, halve apotheek, allerlei fysieke boeken, 1001 tijdschriften en kleding om er vooral leuk uit te zien. En het liefst dingen dubbel want winkels met bijv cremespoeling kennen ze hier vast niet. Zal vast een paar kilo schelen aan het einde van de reis.

De reis die we gaan maken heb ik zelf samengesteld. Ik ben een luxe backpacker en hou van georganiseerd reizen, van alle dagen is vervoer en overnachting geregeld; daar geen zorg meer over. En omdat een Prive-auto met chauffeur bijna niks duurder is dan openbaar vervoer, laten wij ons deze vakantie in luxe rondrijden, en zo help je de lokale mensen ook nog het meest. Het land heeft immers zwaar te lijden onder de teruglopende toeristenaantallen na de aardbeving van 2015. En dat is echt duidelijk te merken. Zelfs in Thamel of op Durban Square zijn we ongeveer de enige blanken, echt raar.

Van de schade van de aardbeving is voor ons vind ik weinig zichtbaar. Zeker in de stad kan ik het niet ontdekken tov tien jaar terug. We lunchen bij Cosmo met uitzicht op de tempels van Durban Square en daar is meer zichtbaar, maar ik ben nog positief verbaasd wat er wel staat. Naast de 8000 mensen die zijn overleden heeft het land nu dus echt te maken met teruglopend toerisme, zo jammer en zo onverdiend.

De eerste dag als we in de namiddag aankomen op de luchthaven verbazen we ons ook al dat we zo ongeveer de enige blanken zijn aan boord. Als we wachten op de bagage merk je al hoe vriendelijk en geïnteresseerd ze zijn en voor we het weten zijn we in gesprek met een man die claimed eigenaar te zijn van een Subway in Amsterdam en hier 2 SpaZuivers gaat openen, ook met dezelfde naam. Hij heeft nog praktische tips hoe we niet afgezet worden bij een taxi.

In tegenstelling tot veel andere landen op de wereld al een enorme rust bij de taxi standplaats, niemand dringt zich op en gelukkig zien we snel een mannetje met onze gegevens. Ze hebben verkeersregels maar die leven ze niet na, het halfuurtje naar Thamel is dan ook chaotisch, toch blijft iedereen vriendelijk terwijl ze links en rechts ingehaald worden. Een wirwar van handkarren, riksja’s, auto’s, heel veel brommers, bussen en voetgangers. Het gaat allemaal samen in harmonie.

Na een heerlijk Indiaas diner bij ThirdEye is voor ons de eerste dag geweest, we hebben wel wat geslapen aan boord maar een overstap midden in de nacht breekt toch. Onze vaste ontbijtstek gaat Black Olive worden, met hele goede WiFi, verse sappen en goed ontbijt.

We hebben zoveel plannen wat we willen doen en zien maar de tijd en vele indrukken halen ons in. We beginnen met een wandeling door Thamel en vanaf hier een mooie stadswandeling richting Durban Square. We lijken echt de enige toerist. Verkopers groeten ons vriendelijk maar zijn zeker niet opdringerig, zelfs als je in hun winkel staat. De stad is stoffig, ondanks dat we aan het einde van het regenseizoen zitten.

De wandeling leidt ons langs mooie plekjes, kleurige en geurige markten, monniken, tempels, mooie gevels maar vooral vriendelijke mensen. Een namaste wordt altijd vriendelijk teruggegroet. We zijn laat bij het plein en doen een lunch bij Cosmo op het dakterras. Een uniek uitzicht op het plein. Het plein dat we zouden bezoeken maar moet wachten, we moeten door naar de Swaybunath ofwel de apentempel voor het gouden fotouur.

We nemen geen taxi maar gaan lopend door de kleinste straatjes. Wat een heerlijk gezicht. Als we de Indraini tempel passeren zien we nog de voorbereidingen voor een crematie, het duurt ons te lang, ons foto-uurtje wacht. Bij de voet van de tempel worden we opgewacht door vele apen. Uiterst vriendelijk spelen ze tussen en op de beelden. Honden doen er niks op uit en ook bezoekers laten ze met rust. Hierna begint de beklimming van de eindeloze trappen, ja eindeloos en stijl, hoe had ik dit kunnen vergeten. En nog belangrijker, waarom was ik vergeten dat je aan de achterkant er nog makkelijker kon komen met minder trappen? Maar ja, ook dat ontdekte ik nu pas achteraf. Hijgend en puffend dus bovengekomen, nog wat te doen aan onze conditie, maar beloond met een fantastisch uitzicht over de stad. De gebedsvlaggen wapperen prachtig om de gebeden de wereld in te slingeren. Het klooster is wel verdwenen met de aardbeving. En wat is deze gouden Shiva op een witte stupa toch mooi. Ze blinkt in al haar glorie in de fantastische ondergaande zon. De sierlijke linten met gebedsvlaggen wapperen vanaf de top. Een enkele monnik loopt met zijn gebedsketting in zijn hand zijn rondes met de klok mee om de stupa. Anderen draaien een de mooie gebedsrollen om de gebeden met de wind te verspreiden. Ook op deze plek nagenoeg geen toerist maar vooral veel locals.

De Shiva die aan vier kanten over de stad kijkt ziet en hoort alles. Ze zal zwijgen, want ze heeft geen mond. Het blijft een machtig en indrukwekkend beeld. Het levert in ieder geval mooie plaatjes op.

We besluiten lopend terug te gaan naar het hotel. Met onze app zou dat toch moeten lukken, we komen door donkere steegjes en plekken waar je afvraagt of je goed zit, maar geen moment voel je je onveilig wat je in andere landen vaak wel hebt. We gaan heerlijk uit eten bij Gaia om de dag af te sluiten. Een mooi begin van wat een bijzonder reis beloofd te worden.