Chitwan NP

Na ons festival avontuur reizen we door naar een ander deel van Nepal, Sauraha ofwel Chitwan NP. Een tocht van 7 uur met onze max verstappen over een kleine 160 km. Alleen de eerste 15 km kosten ons al drie uur. Verkeer is dramatisch in dit land. De drukte van Kathmandu, maar een grote uitvalsweg, verkeersregels die niemand toepast maar vooral de verschillende typen voertuigen met verschillende snelheden leiden tot problemen. Het is dan ook een totale choas en dat we geen ongelukken zien een wonder. Bumperkleven is meer regel dan uitzondering, inhalen waar het niet kan ook en tegenliggers voegen nog net op tijd in om geen botsing te veroorzaken.

Het is wel een mooie rit door de bergen slingerend. Nepal is een land van ongeveer 200 bij 800 km lang. Wel met bijzondere kenmerken, ze begint bij India op 70 meter boven zee niveau en herbergt richting Tibet een aantal hoogste toppen van de wereld met ruim 8000 meter. Slechts 0,1 procent van het land op dr wereld, maar herbergt toch nog 10 procent van alle dieren ter wereld en de lijst met bedreigde diersoorten is eindeloos. In die zin dus zeer bijzonder.

Sauraha is een klein dorpje met niet meer dan 500 inwoners. Voor de rest hotels, toeristen en veel personeel. Bij mijn vorige reis was dit mijn start van Nepal. Toen nog in internetcafe’s je mail lezen, een niet werkende pinautomaat dus travelcheques wisselen bij het wisselkantoor. Het wisselkantoor zit er nog steeds maar is gesloten, er zijn 2 pinautomaten, de weg is inmiddels geasfalteerd maar ik herken het direct weer. Bijzonder is de geur van olifant die je ruikt als je het dorp inrijdt, een die je een dag later al niet meer opvalt. Het dorp is wel is groter dan in mijn herinnering.

We zitten in Rhinoland Jungle lodge, net achter het hotel waar ik vorige keer verbleef. Het hoort bij elkaar en we hebben een heerlijke ruim huisje, we blijken ook nog de enige gasten. Gasten met 10 man aan personeel zullen we ontdekken; een ober/receptionist, een gids, een wasvrouw, een schoonmaakster, 2 koks, een tuinman, 3 chauffeurs (max, hotelbusje en jeep). En dat allemaal voor ons, je hoeft maar te knikken en ze bewegen al voor je, ietwat ongemakkelijk. Heb je de was in de tuin gehangen, ligt het na een uur op een stapel gevouwen voor je klaar.

Onze ober heeft ons hart gestolen, zo een lieve wat verlegen maar zo dienstbare man. We hebben een pakket afgesloten met excursies en eten in het hotel. De eerste avond heeft hij een tafel in de lobby gedekt, ongezellige ambiance, je bord is nog niet leeg of hij haalt hem al weg. Ontbijten doen we in de grote ongezellige eetzaal boven. Van onze tafel heeft hij echt wel werk gemaakt. Hij spreekt slecht Engels en komt regelmatig met een briefje waarop we onze keuzes moeten aangeven voor bijvoorbeeld ontbijt.

Lunch is normaal ook in deze eetzaal maar ik heb bedacht dat het leuker is buiten op onze veranda. Hij sleept dus het hele circus naar buiten. Als hij ziet dat ik zweet, het is best vochtig warm, haalt hij zelfs een verlengsnoer en ventilator op. Dezelfde avond bij het diner heeft hij al twee ventilatoren voor me geregeld met een grote glimlach. Het eten is echt echt super, maar de ambiance gewoon niet. Op onze laatste avond willen er daarom aan de rivier eten. Totaal verbaasd, onbegrip, en duizend keer vragen of we echt niet komen eten, gaan we naar Nature view. Onze vaste avond plek bij de rivier. Een leuke eigenaar, die zijn vrouw aan ons voorstelt die hun kindje Engels leert. Vol trots telt hij zingend in het Engels tot 100.
De eigenaar wijst ondertussen met een grote zaklamp krokodillen en herten aanwijst aan de overzijde. Shisha(waterpijp) is hier populair dus elke avond lekker genieten in de zwoele avondwarmte terwijl Agnes haar boeken leest.

Chitwan staat bekend om haar wildlife en specifiek de schildneushoorn en de tijger. De tijger maakt het overigens goed, deze week komen berichten dat het aantal is verdubbeld in Nepal. Ook de neushoorn doet het goed en er leven er inmiddels 500. Onze gids spot ca drie keer per jaar een tijger dus de kans dat we die gaan zien is nihil.

Dan kom je op een ethisch punt, hoe ga ze spotten. Je kan wandelsafaris maken, jeepsafaris en olfiantsafaris. Deze laatste zijn veel besproken en omstreden vanuit het welzijn van het dier. Altijd lastige keuze om te maken wanneer iets wel kan of niet, je merkt wel dat de emotie op dit punt echt maatschappelijk aan het kantelen is.

We beginnen met een olifantensafari. Met z’n vieren in een bakje op z’n rug gaan we de jungle in. Jungle is misschien een groot woord, het is geen oerwoud, meer een groot dicht bos. De neushoorn ziet de olifant als een natuurlijke aanwezigheid en dus kan je veilig dichtbij komen. We spotten er een, rustig liggend in een grote groene poel. Onze olifant stapt er ook rustig in zodat we hem goed kunnen zien. Blijft toch altijd mooi om zulke dieren in hun eigen habitat te zien en te voelen dat je echt gast bent. Nog een paar pauwen, veel herten en verschillende apen passeren we.

We gaan door naar de rivier naar het olifant wassen. Van tien tot half twaalf is hier een olifant waar je op mag. Andere olifanten die klaar zijn met werken worden ook in de rivier gewassen door hun mahout (verzorger) en ze spelen en drinken er op los. Voor mij een goed teken dat ze goed verzorgd worden, veel olifanten zijn ook in handen van hotels.

Wij zijn de eersten die op de olifant klimmen, 200 roepies geen geld. De mahout staat achter op de olifant of in het water en schreeuwt verbale commando’s. De olifant gaat staan, draait, en neemt een slurf vol water die hij met een ferme zwaai achterover slingert, vol in je gezicht. Het is bijzonder om dit zo te mogen doen, genieten om naar te kijken en natuurlijk levert het mooie video en foto’s op. Als de mahout denkt dat het klaar is, geeft hij het commando dat de olifant gaat zitten en vervolgens op zijn zijkant onder water rolt, je valt er hierdoor automatisch van af. Ik ben de enige die via zijn slurf de weg naar boven durft te maken, je houdt de olifant goed vast en zet je voet tegen zijn slurf. Langzaam tilt hij zijn slurf en bewaar je je evenwicht.

We hebben een prive jeepsafari. Gelukkig mag onze Max en ober ook mee omdat er geen andere gasten in het hotel zijn. Je ziet ze ook zichtbaar genieten en foto’s maken. We rijden door het metershoge olifantengras en door de bossen. Krokodillen (2 soorten), wild zwijn, jungle-kip en veel vogels als resultaat. Ook heel veel herten waar ze hier helemaal gek van zijn en bij elke die we zien willen stoppen. Wel leuk is een groot hert, net even een ander soort en en we zien nog een soort mini hert.

Onze tweede dag gaan we in een uitgeholde boomstam als kano de rivier stroomafwaarts. Het wordt langzamerhand mijn sport om onze irritante gids voor te zijn en dieren eerder te spotten. Handjes maar even uit het water als we de krokodillen zien zwemmen of op de kant zien liggen. Na een kort tochtje zijn we bij het elephant breeding center, een teleurstellend iets wat we beter niet hadden kunnen doen.

Het centrum claimt olifanten te fokken, op te leiden voor de overheid en als patrouille ingezet te worden in de bossen. Ze staan onder afdakjes aan korte kettingen, Soms beide voorpoten aan elkaar gebonden. Beperkt eten, geen water en het verhaal dat ze net terug zijn van een ochtendwandeling uit het bos. Elke olifant heeft drie verzorgers maar hoe raar geen een te zien. Het verhaal klopt niet, het voelt niet goed en dus gaan we snel weer weg. Nog maar een keer kijken bij de wel blije olifanten bij het wassen. Het kan al enorm genieten zijn om de mensen die er op klimmen te zien genieten.

Onze laatste activiteit is de wandelsafari. Met de kano steken we de rivier over en duiken direct het dikke struikgewas in. Voor je gevoel onbegaanbaar en slechts gewapend met een stok tegen de neushoorn. Geheel zonder gevaar is het niet, het is het leefgebied van de neushoorn en de tijger. Advies is dan ook als die op je af komt in de struiken te verstoppen of in een boom te klimmen. Jaarlijks zijn er ongevallen met toeristen en ik ken iemand die echt met de groep in bomen moest klimmen omdat een neushoorn ze aan viel. Agnes is dan ook van mening dat alleen een man voor en achter met stok te weinig is en er minimaal een overlevingspakket, EHBO-kit, noodvoedselvoorziening en een geweer mee moeten. Aangezien hun dat niet hebben heeft zij alles in haar rugzak muv het geweer. Ik denk zelfs dat er een schoon ondergoed in zat voor als we een nacht moesten overnachten.

We lopen zwetend door de vochtige warme bosjes. Oppassen voor bloedzuigers die geduldig wachten tot er een lift langs loopt. Aan de overkant van de rivier rijden de olifanten met safari, Chinezen en wat maken die altijd een lawaai. Hard praten, veel praten alles om maar geen wild te zien. Als we dan in de grasvelden uitkomen staan we ineens oog in oog met een neushoorn op 30 meter afstand. Fantastisch om te zien en hoe onvoorstelbaar dat zon kollosaal beest zich door datzelfde ondoordringbare bos beweegt. Een mooie afsluiting van ons bezoek aan Chitwan.

Omdat je de enige gasten bent in het hotel krijg je toch meer binding met je personeel. De ober heeft ons hart gestolen en op de dag van vertrek ben ik jarig. Hij is helemaal trots en glimlacht van oor tot oor bij het betreden van de eetzaal. Mijn stoel is versierd met slingers van Agnes. Hij heeft de tafel enorm extra aangekleed met kunstbloemen, een extra schaal met fruit, hij stopt nog een extra pakje drinken in onze tas.

Dan volgt het officiële ritueel. Op tafel brandt een boterlampje die je ook in de tempels ziet. We krijgen allebei een grote rode streep op ons voorhoofd, een soort zegening en vervolgens een mooie zelfgemaakte slinger van paarse bloemen om onze nek. Hij is helemaal trots en wil maar wat graag met ons op de foto. En terecht dat hij trots mag zijn. En met een laatste fotosessie sluiten we dan alweer een bijzonder deel van de reis af en zullen we onze reis vervolgen naar Pokhara.