Deception Island

Hoe leuk is het om wakker te worden en vanuit de patrijspoort in de badkamer de pinguins langs te zien zwemmen. Ze springen letterlijk sierlijk uit het water en glijden er met hoge snelheden doorheen. De wekker staat vroeg, een rots onderweg om zes uur is een hoogtepunt. Zo weinig bijzonder als de rots zelf is, zo bijzonder is het wel exact op tijd het schip op die plek aankomt. Zes uur en geen minuut later.

Onder het ontbijt moeten we alweer naar buiten als we de extreem smalle doorgang naar Deception Island invaren. Een oude, nog actieve, vulkaan met de laatste uitbarsting 50 jaar geleden, waarbij de asrand een rond eiland vormt en is volgelopen met water. De eerste keer dat we ook twee andere schepen zien na ons vertrek uit Ushuaia. Blijkbaar zijn we toch niet helemaal de enigen op dit continent. Op de achtergrond wordt zorvuldig met timeslots gewerkt en getracht om elkaar zo min mogelijk tot niet tegen te komen en dat exclusieve gevoel te versterken. Sowieso dus maar 1 boot per ankerplaats.

We beginnen met een lange ochtend wandeling naar Neptune's Window en het oude verlaten walvisstation uit vroegere tijden. Eigenlijk nadat Antarctica is ontdekt hebben ze ook de migratie van de walvissen ontdekt. In ongeveer 20 jaar hebben ze er 200.000 geslacht voor de walvisolie. Toen de prijs daalde is dit gelukkig gestopt. De Minke-whale is nu de meest voorkomende walvis, waarschijnlijk omdat hij kleiner was en dus minder interessant om te vangen.

Het is een waanzinnig boeiende locatie met resten van oude huisvesting, vliegtuighangar, olietanks, schepen en walvisbotten. Ik hou van deze industriele locaties vol met deels vergane of verroeste voorwerpen. Urenlang loop ik dan ook te genieten over het besneeuwde terrein. Wildlife zit hier op een enkele Antarctic Tern of verdwaalde pinguin na niet. De komt door de vulkanische activiteit en de stoffen die hierdoor in het water zitten. Ons schip kan hierdoor bijvoorbeeld niet in de eigen watervoorziening voorzien en zal dit moeten inhalen als we verder varen.

Terug aan boord besluit ik na de lunch even snel mijn ogen in mijn bunk dicht te doen. Ik lig net als 2 uur eerder dan gepland de drie alarmbellen gaan, het teken dat je moet verzamelen. Of paniek, of gewoon een briefing. De landing is vervroegd en dus direct in Telefon Bay aan wal voor een hike over de vulkaanresten. Het levert een mooi uitzicht op over de hele baai. Het Deception begrijp ik nog niet helemaal, ze hoopten een groot eiland te vinden, maar als walvisvaarder is dit fantastisch. Je ligt hier heerlijk beschut uit de wind en luwte van de zee. Volgens mij is dit ook het eiland waar de solozeiler Henk de Velde over verteld in zijn lezingen, volgende keer maar beter opletten.

Het actieve vulkanische gedeelde maakt dat je overal uit de grond stoom ziet komen. Ons schip gaat bijna letterlijk op het strand voor anker bij Pendulum Cove. Met de zodiac gaan we aan wal voor een warm bad. Althans dat is de gedachte. Ik herinner met nog de foto van Nelly die hier 2 jaar geleden was met de Europa, waar ze heerlijk in het warme water lagen en er net een pinguin voorbij kwam lopen. Echt een fantastisch plaatje.

In ons geval ontbreekt niet alleen de pinguin, maar ook het warme water. Het tij stuwt ijskoud water binnen. Als we wat graven in de grond voelen we exteem heet gesteente en heerlijk warm water. Met wat handen en voeten werk, je mag op Antarctica niet spitten, maken we met een dammetje een klein badje. Het mengen van warm en koud water, wat natuurlijk chronisch mislukt omdat het dammetje dan instort. We zijn nu eenmaal gekomen om te zwemmen en dus zullen we zwemmen. Alle lagen kleding, mutsen en handschoenen die we net nog aan hadden, aan de kant en zo in ons kant en klare badje.. Maar natuurljk niet voordat we een polar plunch nemen met een duik in het extreem koude water. Hierna heerlijk opwarmen in het verwarmde badje. Het ijsbad van de sauna is er niks bij. Te koud is het badje, even wat dieper graven en hij komt weer op temperatuur. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik op Antarctica heb gezwommen in zowel koud als warm water!

Zodra de laatste zodiac weer aan boord is zetten we koers naar Trinity Island in het Antarctische fjordengebied. Langzaam komen we steeds zuidelijker. Vannacht hebben we al ongeveer 100 km zuidwaarts gereisd en vannacht zullen we nog eens 120 km zuidelijker gaan. Verder weg van huis kan bijna niet. Elke dag is hier anders en het lijkt met de dag fantastischer te worden.